ستایش مخصوص خدایی است که مارا برای دین خود برگزید و ما را به آیین خویش مخصوص گردانید و به راه احسان خود راهنمایی کرد تا عاقبت به لطف و کرمش مالک راه بهشت شویم و به نام آنکه پیامبر خاتم را کوثر عطا کردو صلوات بر محمد مصطفی و خاندان پاک مطهرشان.

حضرت زهرا(سلام الله علیها) بدون شک در راس تمام بانوان اسلام قرار داشت و دارد زیرا او تنها بانویی است که پدر معصوم و شوهرش معصوم و خود نیز معصوم بوده است محیط پرورش و زندگی اش محیط عصمت و طهارت بوده است. دوران کودکی  خویش را در خانه پیغمبر برگزیده که تحت تربیت مستقیم پروردگار جهان قرار داشت ؛گذراند و دوران خانه داری و بچه داری را در خانه امیر مومنان امام علی (علیه السلام) گذراند و در این دوران دو پسر معصوم و دو دختر شجاع و فداکار به جامعه تحویل داد.

در چنین خانه ای به طور قطع می توان نتایج درخشان احکام و برنامه های اسلامی را آشکارا مشاهده نمود و بانوی شایسته و نمونه اسلام را نمونه بارز و کامل تربیت کننده واقعی دانست و همچنین با توجه به اینکه پیشوایان دینی می خواهند ملتی را به سوی زندگی سالم و برخوردار از آسایش واقعی هدایت نمایند توجه آنها را به اهمیت تربیت دوران کودکی جلب می کنند و راهنمایی های لازم را در این باره ارائه می نمایند.چون یک کلاس عالی تربیت و نمونه ی تربیت اسلامی کودک در خانه ی حضرت زهرا(سلام الله علیها) تاسیس شد.کلاس مزبور با همکاری شخص دوم اسلام وبانوی اول اسلام ، یعنی حضرت علی  (سلام الله علیها) وحضرت زهرا (سلام الله علیها)  اداره شد.وشخص اول ، یعنی پیامبر (صلی الله علیه و آله) رسماً بر آن نظارت داشت. اصول تربیتی، و برنامه ها ی آن ، مستقیماً از جانب پروردگارجهان نازل گشت . بهترین برنامهای تربیتی، اجرا شد و برجسته  ترین افراد را  تربیت نمود. به ناچار باید به این مطلب  اعتراف کرد،که متاسفانه جزئیات آن برنامه ی عالی برای ما نقل نشده است.زیرا اولاً ؛ مسلمانان آن عصر ، آن قدر رشد فکری نداشتند که برای امورتربیتی ارزش قائل باشند تا در ظبط جزئیات رفتار و گفتار پیغمبر و علی و فاطمه (علیهماالسلام) نسبت به فرزندان خود کاملا مراقبت کنند و برای دیگران روایت نمایند.

   ثانیاً ؛ اکثر برنامه های تربیت کودک در داخل خانه اجرا می شود و اوضاع داخلی خانه ها غالباً بر دیگران پوشیده است ولی می توان به طور اجمال گفت که برنامه های تریبت حضرت زهرا(سلام الله علیها) همان برنامه های بوده که در قرآن کریم و احادیث پیامبر(صلی الله علیه و آله)  و ائمه اطهار (علیهما السلام) وارد شده است.

با توجه به دلایل ذکر شده در مواردی که روایتی از حضرت زهرا(سلام الله علیها)  در کُتب روایی نیامده است رفتارهای پیامبر(صلی الله علیه و آله)    را در همان ضمینه با فرزندان ایشان را ذکر می کنیم زیرا در کلاس عالی تربیت پیامبر(صلی الله علیه و آله)   معلم ، و دُخت گرامیشان شاگرد بودند

ان شاء الله توانسته باشیم قطره ای از دریای بی کران سیره ی حضرت زهرا (سلام الله علیها) را بیان کرده باشیم هرچند زبان و قلم در بیان همان یک قطره قاصر هستند و همچنین امید است این قلیل مورد عنایت ابا صالح المهدی (عجل الله تعالی فرجه) قرار گیرد.

مارا ببخش مدح تو کوثر نداشتیم

ما غیر چند واژه ابتر نداشتیم

بعد از رحلت پيامبر اکرم صلى اللَّه عليه و آله و سلم، بلال ديگر اذان نگفت: تا اينكه روزى حضرت زهرا سلام اللَّه عليها فرمود:  

من ميل دارم صداى اذان بلال را بشنوم.  

پس بلال را حاضر كردند و او مشغول اذان گفتن شد. بلال گفت: «اللَّه اكبر».  

حضرت زهرا سلام اللَّه عليها به ياد پدرش افتاد و شروع به گريستن كرد. چون بلال گفت:  

«اشهد ان محمدا رسول اللَّه» حضرت فاطمه سلام اللَّه عليها فرياد بلندى كشيد و بيهوش شد.  

اطرافيان فرياد زدند: اى بلال! دست از اذان گفتن بردار كه دختر رسول اللَّه از دنيا رفت.  

پس از لحظاتى چند، حضرت زهرا سلام اللَّه عليها به هوش آمد و به بلال فرمود: ادامه بده. 

بلال گفت: مرا معاف دار، اى دخت رسول اللَّه! چون مى ترسم با صداى اذان من، روح از تن مباركت بيرون رود. پس آن حضرت بلال را معاف كرد- و آن اذان ناتمام ماند.

? من لایحضره الفقیه؛ حديث ۹۰۷، ج ۱، ص ۲۹۷

°•کپی با ذکر #صلوات آزاد است•°

شهید مفتح، كم نمود و كم تظاهر اما پرحضور و پرتحرك
خيلى محفل و مجلس گيرا سرشار از صميميتى است. ب ىشك خاطره ها يادها و گذشته ها و فضا در اين جو
معنوى و روحانى مؤثر هست. و حضور حضرت آقاى ميرمحمدى عالم فاضل ارزشمند زحمتك‌شيده در اين
دانشكده، در اين محيط و در اين محضر بر جوّ صميميت و صفا و معنويت اين جا م ىافزايد. و خوشحالم كه
اين توفيق را پيدا كردم در خدمت برادران و خواهران عزيز، دانشجويان، اساتيد محترم و مسؤولين، اين ياد
را و اين خاطره را با هم گرامى بداريم. بسيار بجاست كه در وحله ى‌ اوّل از شهيد عزيزمان مرحوم آيت اللَّ
مفتح رحمةا للعليه ياد كنيم كه اين روز و اين مجمع از بركات خون آن شهيد بزرگوار ماست. خود آن عزيز
در زندگيش هم همي نطور بود. ك منمود و كم تظاهر اما پرحضور و پرتحرك. اسمش كمتر برده م ىشد اما
آثارش خيلى جاها بود. كيى از آنها دانشگاه بود و كيى از آنها حوزه. آنها كه ياد آن عزيز را گرامى داشتند و
با او انس گرفتند م ىدانند كه حضور شهيد مفتح در سالهاى تاريك اختناق در پايگاههاى مقاومت و معرفت
و فرهنگ انقلابى يعنى مساجد يك حضور نمايان و ك منظير بود، هر جا او بود پايگاه بود. همان وقتها
مسجد قبا معروف بود، مسجد جاويد معروف بود، كه آثار شهيد مفتح بود. اسم خود اين عزيز كمتر آورده
م ىشد. با اينك‌ه آنها از بركات او بودند. حالا هم همانجور است، هفته ى‌ وحدت حوزه و دانشگاه معروف
است. مفتح لابلاى يادهاى اين هفته گم م ىشود، يادش فراموش م ىشود. اين جزو افتخارات اوست كه
آثارش از اظهاراتش از مني تهايش هميشه بيشتر و مشهودتر بوده. بد نيست بدين جهت و براى اينك‌ه
بنده به سهم خودم به عنوان كسى كه مدتهاى مديدى آن شهيد عزيز را م ىشناختم و سالها ىي با ايشان
دوست بودم، از نزد كي براى رفع اين فضاى غربت آلود چند جمله اى عرض بكنم.(*. بیانات در مراسم سالگرد شهادت دكتر مفتح )در روز وحدت حوزه و دانشگاه( 26 / 09 / 1364)
اعتقاد شهید مفتح به بازکردن حصار دور حوزه
شهيد مفتح كيى از مظاهر آن فرهنگى بود كه اسلام را در مرحله ى‌ عمل، به فردها و زاوي هها و خلو تها
محدود نم ك‌ىرد و در مرحله ى‌ معرفت و تحصيل به حوز هها و مسجدها، اسلام را با همان شؤون و
هم هجانب هگ ىاش در اعتقاد و عمل، در معرفت و تحقق م ىفهميد و به دنبال او تلاش م ك‌ىرد. بنده از وقتى
رفتم قم و شهيد مفتح را شناختم، كه البته آن وقت ايشان جزو فضلا بودند، سال س ىوهفت، من تازه از
مشهد رفته بودم. كيى از چهره هاى فاضل و برجسته بود و كيى از روحانيون متجدد بود. يعنى جزو كسانى
بود كه معتقد بود حوزه ى‌ علميه بايد اين حصارى را كه به دور خودش كشيده باز كند. هم راه بدهد، هم
راه بيايد، هم بر ابعاد بينش جهانى خودش بيفزايد، دنيا را بشناسد، دانشها را، دانشمندها را، جريانها را،
مسائل سياسى را، مسائل فرهنگى نوين را، چيزهايى را كه در ميان آنها دشمنهاى ما و دشمن ىهاى ما و
دوستهاى و دوست ىهاى با ما را وجود دارند، اينها را بداند. معتقد به مبارزه بود.

صفحات: 1· 2

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری (leader.ir) در آستانه سالروز شهادت آیت‌الله دکتر مفتح و روز «وحدت حوزه و دانشگاه»، داده‌نمایی با همین عنوان منتشر کرد. این داده‌نما به مرور بیانات معظم له درباره چیستی و معنای وحدت حوزه و دانشگاه، الزامات و برکات این مهم پرداخته و همچنین شاخصه‌های قابل الگوبرداری هر کدام از این‌دو برای یکدیگر را نیز مطرح می‌کند. محتوا | داده‌نمای «وحدت حوزه و دانشگاه» اشاره: من مطمئنّم ان‌شاءالله این بنای مبارکی که امام گذاشته‌اند و مرحوم شهید عزیز ما، آقای مفتّح - که شهادت ایشان روز یادگاریِ این حادثه مهم است - و همچنین بقیه‌ی عزیزانی که در حوزه و دانشگاه بودند - مثل مرحوم شهید مطهّری و شهید بهشتی و شهید باهنر که همه هم از شهدا هستند - برایش آن تلاش و زحمت را کشیدند، هر روز استوارتر خواهد شد. ۲۷/آذر/۷۳ وحدت حوزه و دانشگاه آنچه هست: حرکت هماهنگ علم و دین در نظام اسلامی ۲۹/آذر/۶۸ روی آوردن دانشگاه و حوزه به یکدیگر ۲۷/آذر/۷۳ نزدیک شدن اخلاق حاکم، سیستم، سازمان‌دهی و برخی محتواها به همدیگر ۲۶/آذر/۶۴ قرار گرفتن هرکدام در جای خودش ۲۷/آذر/۷۳ وحدت حوزه و دانشگاه آنچه نیست: تأسیس همه دانشکده‌های گوناگون در حوزه ۲۷/آذر/۷۳ دنبال کردن تخصص‌های حوزوی در دانشگاه و بالعکس ۲۹/آذر/۶۸ جایگزینی صد درصد روش‌های حوزه در دانشگاه و بالعکس ۲۷/آذر/۷۳ آنچه حوزه باید از دانشگاه بگیرد: تخصص‌گرایی و تأسیس رشته‌های درسی گوناگون ۲۶/آذر/۶۴ توجه به واقعیات ۲۷/آذر/۶۰ دیدِ باز، گسترده و وسعت بینش ۲۷/آذر/۶۰ نوگرایی مفید، نگرش سازنده و پویا ۲۷/آذر/۶۰ تحول و استفاده از روش‌های علمی جدید و کارساز ۲۷/آذر/۶۰ و ۲۷/آذر/۷۳ آینده‌نگری همراه با طرح و برنامه ۲۷/آذر/۶۰ آنچه دانشگاه باید از حوزه بگیرد: احساس وظیفه کردن در درس خواندن ۲۶/آذر/۶۴ سخت‌کوشی در آموختن ۲۷/آذر/۶۰ کسب اخلاص، صفا، ایثار، معنویت و زهد ۲۷/آذر/۶۰ احترام به سنت‌های اصیل و ارزشمند ۲۷/آذر/۶۰ استفاده از روش‌های علمی سنّتیِ مفیدِ بومی ۲۷/آذر/۷۳ هماهنگی و اختلاط سازنده با مردم جامعه۲۷/آذر/۶۰ الزامات وحدت شناخت محیط طلبگی از سوی دانشگاهیان ۲۷/آذر/۶۰ آگاهی حوزه از نظام آموزش دانشگاهی ۲۷/آذر/۶۰ تبادل، ترکیب و تکمیل روش‎های حوزه و دانشگاه ۲۷/آذر/۷۳ حضور فعّال حوزه در مسائل عمده‌ی علمی جهانی ۲۷/آذر/۷۳ حضور عالمانه روحانیون در دانشگاه‌ها ۲۷/آذر/۷۳ ارتباط مستمر و منظم متناسب با نیاز حوزه و دانشگاه ۲۷/آذر/۷۳ ترویج ارزش‌های معنوی و دینی در دانشگاه‌ها ۲۷/آذر/۷۳ تبادل دانشجو بین حوزه و دانشگاه ۲۷/آذر/۷۳ تشکیل جلسات همفکری مشترک ۲۷/آذر/۷۳ برکات وحدت نزدیک شدن دانشگاه به ارزش‌های دینی ۲۷/آذر/۷۳ آگاهی حوزه از جدیدترین پیشرفت‌های علمی ۲۷/آذر/۷۳ شکست نقشه‌های دشمنان ۲۷/آذر/۷۳ سازندگی و رفع نیازهای جامعه ۲۷/آذر/۷۳

فلسفه حجاب چیست؟
با تتبع تاریخی می یابیم که حجاب نه تنها قبل از اسلام، در ایران باستان وهمچنین در میان قوم یهود وجود داشته؛ بلکه از آنچه به عنوان حجاب در قانون اسلام آمده نیز سخت تر بوده است. طبق قانون تلمود یهودیها، اگر زنی بدون آنکه چیزی بر سر داشت، میان مردم رفته و با آنان سخن می گفت، و یا صدایش آن قدر بلند بود که اگر در خانه اش تکلم می کرد، همسایگان سخنان او را می شنیدند، همسر او حق داشت بدون پرداخت مهریه، او را طلاق دهد.[1] و یا در مورد زنان ایرانیان قدیم آمده است: طبقات بالای اجتماع جرأت آن را نداشتند که جز در تخت روان روپوش دار از خانه بیرون بیایند وهرگز به آنان اجازه داده نمی شد که آشکارا با مردان معاشرت کنند. زنان شوهردار نیز حق نداشتند هیچ مردی را ولو اینکه پدر یا برادرشان باشد، ببینند. در نقش هایی که از ایران باستان بر جای مانده صورت هیچ زنی دیده نمی شود و نامی از ایشان به نظر نمی رسد…[2]

هرچند حجاب در زمان عرب جاهلی وجود نداشت و بوسیله اسلام در عرب پدید آمد ولی بعد از آمدن این قانون، همه این دستور را پذیرفته و پوشش اسلامی را مراعات کردند. زمخشری از عایشه نقل می کند که او زنان انصار را اینچنین ستایش می کرد: مرحبا به زنان انصار! همین که آیات سوره نور نازل شد یک نفر از آنان دیده نشد که مانند سابق بیرون بیاید. سر خود را با روسری های مشکی می پوشاندند، گویی کلاغ روی سرشان نشسته است.[3]

منبع:
[1]. ر.ک: تاریخ تمدن، ویل دورانت، ج 12، ص30.

[2] .تاریخ تمدن، ویل دورانت، ج1، ص552.

[3]. الکاشف، ذیل آیه 31 سوره نور.