وهابی می گوید:الان امام زمان کجاست؟ اگر زنده باشد،این مخالف قرآن هست،چون قرآن می فرماید:کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ هر نفسی چشنده مرگ هست.پس امام زمان الان کجاست؟ 

وهابی می گوید:الان امام زمان کجاست؟ اگر زنده باشد،این مخالف قرآن هست،چون قرآن می فرماید:کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ هر نفسی چشنده مرگ هست.چطور امام زمان نمرده است؟ و یا قرآن می فرماید:وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ‌ مِّن قَبْلِکَ الْخُلْدَ انبیا34 و پیش از تو براى هیچ بشرى جاودانگى [در دنیا] قرار ندادیم. و یا در جای دیگر می فرماید:إِنَّکَ مَیِّتٌ وَإِنَّهُم مَّیِّتُونَ زمر 30 قطعاً تو خواهى مُرد، و آنان [نیز] خواهند مُرد؛…اگر امام زمان زنده باشد،مخالف این آیات هست،پس امام زمان،وجود ندارد!

 پاسخ:  

1- ما نمیدانیم این آقایان که می گویند:کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ هر نفسی چشنده مرگ هست.چه ربطی به طولانی شدن عمر دارد؟نسبت به حضرت نوح داریم که ،950سال زندگی کرد.و بعضی هم می گویند که 950سال پیغمبری کرده است.و 2500سال زنده بوده است.آیا کسی می تواند ادعا کند که عمر2500 ساله(یا 950ساله)حضرت نوح،مخالف کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ هست؟!!

2- آیا تا الان شیعه ایی آمده و گفته:امام زمان عج، عمر جاودانه دارد؟!!بلکه در تمام روایات شیعه،بحث شهادت حضرت مهدی ع مطرح شده است.و در واقع،این شبهه را مطرح کردن،یک نوع فریب دادن مردم هست.

3-این کارشناسان وهابی،فقط می گویند:امام زمان کجاست؟همین.خب ما از این آقایان سوال می کنیم:حضرت خضر کجاست؟حضرت الیاس کجاست؟حضرت ادریس و عیسی کجا هستند؟ اینها زنده هستند یا نه؟ آیا حیات این بزرگواران،مخالفت نمی کند با آیه کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ؟!

ابن حجر عسقلانی رو که دیگه نمی تونید بگید:حدیث خلاف و حدیث جعلی مطرح می کند! ایشون در فتح البارى شرح صحیح بخاری آورده است که چند نفر از پیامبران زنده و امان براى اهل زمین هستند :

أربعة من الأنبیاء أحیاء أمان لأهل الأرض اثنان فی الأرض الخضر والیاس واثنبن فی السماء إدریس وعیسى.چهار نفر از پیامبران زنده هستند و امان ( سبب دفع بلا) از اهل زمین مى‌باشند؛ دو تا از آنها در زمین : خضر و الیاس و دوتا از آنها در آسمان: ادریس و حضرت عیسی.فتح الباری شرح صحیح البخاری، ج 6 ، ص 434، تحقیق: محب الدین الخطیب، ناشر: دار المعرفة - بیروت.دیگر منابع:سیوطی در الدرالمنثور ج4ص239 و زمخشری در ربیع الابرار ج1 ص 397 و …