محبت، گمشده ای بی بدیل!
در بسیاری اوقات ، بدنبال دارو و اکسیری میگردیم که بتنهایی بتواند انواع بیماریهای جسمی و روحی ما را بهبود بخشد …اما پیدا نمیکنیم! همه داروها عوارض غیر قابل اجتناب دارند! اما “عشق و محبت” تنها دارویی است که بی هیچ عارضه ای توانی بی نظیر در بهبودی آدمی دارد! البته از همین آغاز لازم است گفته شود که منظور محبت بی چشمداشت و خالص! است و الا دوست داشتنهای مشروط ! وتجارت محبت! از این مدار خارج است.بسیاری از حالات مطلوبی که در روایات بدان تصریح شده مانند نیکی واحسان بدیگران، گره گشایی…بخشیدن دیگران و…از این طریق براحتی صورت میگیرد.مادری که فرزندش را دوست دارد براحتی از او میگذرد و باتمام وجود باو خدمت میکند.چنین محبتی وجود خود محب را از همه کدورتها و زشتیها پاک میکند وبنابراین اولین اثرش در خود فرد حاصل میشود.بتعبیری انسانهایی که عشق بدیگران در وجودشان هست اولین اثرش آن است که خوشان متحول میشوند! وبهبود می یابند! …آری محبت حقیقتی است که بشر امروز بشدت محتاج آن است….گمشده ای است بی بدیل!….