شادی همیشگی!
بی تردید یکی از حالاتی که مطلوب همه انسانهاست شادزیستن است بخصوص اگر این شادی موقتی نبوده و همیشگی باشد.از طرفی بستر زندگی مادی همواره آبستن دردورنجهایی است که ظاهرا اجازه چنین حالتی را بافراد نمیدهد.اما بنظرمیرسد که تغییر نگرش میتواند این نگرانیها را ازمیان بردارد و طبعا جای خود را به نوعی شادی پایدار بدهد.کارکردموجود در مفهوم “توکل” همین است.کسی که توکلش به خداست نگرانی از رسیدن به نتیجه ندارد .لذا او همیشه در زمان “حال” زندگی میکند .نه حسرتی از گذشته بردوش میکشد و نه دغدغه ای نسبت به آینده دارد! و شادی چیزی جز این نیست.او در عین حال که کار خودش را با دقت و درستی انجام میدهد اما هیچگاه از هیچ پیشامدی احساس نارضایتی ندارد بلکه رضایت و شکری عمیق در همه حال در او وجود دارد زیرا معتقداست که هیچ برگی بدون اذن الهی از درختی جدا نمیشود.اینچنین است که شادی درونیش وابسته به شرایط بیرونی نیست.او هیچگاه جز “زیبایی” در خلقت الهی نمیبیند و بنابراین همواره “شاد ” است.
الا ان اولیاء ا…لاخوف علیهم ولا هم یحزنون..