شادی رهایی!
آخرین روز خردادیادآور یکی از قله هاست.اما این قله یک تفاوت عمده دارد.او در حالی که از قله های متداول بود و براحتی میتوانست به شخصیتی مشهور و بزرگ تبدیل شود بیکباره به همه این عوامل شهرت پشت پازد! و شرایط خودش را از اوج برتریهای ظاهری به حضیض برخورداریهای ظاهری تغییر داد! و این تفاوت عمده ای است که او را از دیگر قله ها جدا میسازد.اگر دیگران در برخورداری هاست که معروف میشوند اما هنر مختص او رهایی از این برخورداری هاست.او شادی ناشی از رهایی را بدست میآورد و اگر نبود این شادی چگونه میتوانست از دل بهترین دانشگاههای دنیا و بهترین موقعیتهای تحصیل و …بیکباره به مرکز بچه های محروم و گمنام ترین مکانها برود و باعشق به کار با بچه های محروم و ستمدیده مشغول شود! و این براستی قدرت عجیبی است.از آن قدرتها که برای دیگران شکل قصه پیدا میکنند! و خوشوقتی مااینست که چنین اسطوره هایی در میان مابوده اند….آری شهید چمران که براستی در خیلی از ابعاد الگو بود اما در این جهت خصایص منحصربفردی داشت…او یکی از قهرمانان “شادی در رهایی” است.او به هیچ چیز وابستگی نشان نداد.موقعیتهایی که دیگران برای رسیدن بآن حاضرند وارد دادو ستد شوند اما برای او جذابیتی ندارد…و این میسر نیست مگر با توفیقی الهی …واین شادی همان حیات است که محصول دولت “عشق” است…
گریه بدم خنده شدم، مرده بدم زنده شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
@namazesobh