سفرتنهایی
همه ما مسافریم! سفری بسوی ابدیت! وسفری تنها…
یاایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه!
چه زیبا خداوند میگوید…تو درسفری بسوی پروردگارت در حرکتی اما سفری که دشواریهایی نیز بهمراه دارد..وتو بملاقات او میرسی!..لقای پروردگار…چقدر شوق آفرین است!…حقیقت این است که این سفر مهمترین حادثه زندگی ماست.سفری به تنهایی بسوی معبود ومعشوق حقیقی..اما درعین حال دورترین مساله ذهنی ماهم هست!! وهمه مشکلات از همینجا نشات میگیرد.آنچه مهمترین است دغدغه ما نیست ! و آنچه دغدغه ماست اهمیتی ندارد! یعنی ضرری دوسویه!…
خداوند درسوره انعام باصراحت میفرماید :
لقدجءتمونا فرادی کما خلقناکم اول مره! یعنی همانند روز نخست که تنها وارد دنیا شدید تنها هم بنزد من میآیید!!….بنظرمیرسد از این واضحتر نمیشود گفت.آری اگر این حقیقت بخوبی بر جان مابنشیند که این سفر تنهاست ومهمترین سفر….آنگاه بخش عمده ای از دغدغه های بی ثمر رخت برمیبندد.دغدغه هایی که عمدتا مرتبط بدیگران است! وقتی نهایتا در این سفر تنهاییم بنابراین نه تشویق دیگران نفعی بحال ما دارد ونه تنقید آنها ضرری!..
@namazesobh