غافل نبودن امير مؤمنان (ع)

از خود يكي از ياران حضرت علي (ع) مي‌گويد كه براي كاري به شام رفته بودم. هنگام ظهر براي نماز به مسجد رفتم و گفتم اينجا چه كسي نماز‌ مي‌خواند؟ گفتند: معاويه. نمازم را فرادا خواندم و در گوشه‌اي نشستم. معاويه با دار و دسته‌اش آمد و نماز جماعت براي مردم خواند. وقتي نمازش تمام شد و خواست برود چشمش به من افتاد. آن وقت‌هايي كه معاويه در مدينه فقير بود، ما دو تا با هم بوديم. او آن‌موقع كفش نداشت و پابرهنه راه‌ مي‌رفت.

ادامه »

 جراحي پاي حضرت علي (ع) در نماز

وصف نماز علي را كه همگي شنيده‌ايد. تير به پاي او فرو رفته بود و از بس درد داشت نمي‌گذاشت از پايش درآورند. پزشك پيش پيامبر آمد و گفت بايد تير را در آوريد چون پا را ناقص‌ مي‌كند. پيامبرفرمود: عجله نكن! صبر كن موقع نماز شود. علي يك سفر دارد كه يكي دو ساعت ديگر شروع‌ مي‌شود، در اين سفر تير را از پايش در بياور!

امام حسن (ع) وقتي وضو مي‌گرفت، رنگ صورتش زرد مي‌شد و بدنش مي‌لرزيد. مي‌پرسيدند: شما را چه شده است؟‌

ادامه »

خداوند در پي آشتي با انسان

خداوند متعال به موسي و‌هارون (ع) مي‌فرمايد برويد و وسايل آشتي كردن فرعون را با من فراهم سازيد. او با من قهر است اما من كه با او قهر نيستم، او مرا نمي‌خواهد، اما من كه او را مي‌خواهم! چندين بار موسي آمد و با فرعون سخن از آشتي گفت كه جگر آدم مي‌سوزد! حضرت صادق (ع) مي‌فرمايد: بيست و پنج سال اين دو برادر مي‌آمدند جلوي دربار فرعون و مي‌گفتند: خدا مي‌گويد بيا آشتي كنيم؛ آن‌‌كه هميشه و در تمام حالات تو را مي‌خواهد مي‌گويد بيا تا آشتي كنيم. مگر نفرمود و پيغام نداد كه:
)يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْـرَفُوا عَلي‌ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيم‌
اين آيه خيلي عجيب است. غافر و راحم هم نمي‌گويد، بلكه مي‌فرمايد: )إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيم‌( غفور و رحيم صيغه مبالغه است، يعني خدا آن‌قدر غفور و رحيم است كه همه گناهان را مي‌بخشد.

در شان نزول اين آيه نوشته‌اند كه شخص گناهكاري به نزد پيامبر (ص)آمد و گفت: من آن‌قدر گناه دارم كه مي‌دانم خدا مرا نمي‌بخشد. پيامبر فرمود: آيا گناه تو از كف درياها بيشتر است؟ گفت: بيشتر است. فرمود: از تمام ريگ‌هاي بيابان‌ها بيشتر است؟ گفت: آري، بيشتر است. فرمود: بيشتر از عرش خداست؟ باز گفت: آري، بيشتر است. پيامبر فريادش بلند شد و گفت گناه تو سنگين‌تر و بزرگتر است يا رحمت خدا؟ آن شخص گفت: من آن را نمي‌دانم، اما مي‌دانم كه مرا نمي‌بخشد. در اينجا پيامبر (ص)عصباني شد به طوري كه در عمرش اين‌قدر عصباني نشده بود. فرمود: حالا كه اين‌طور مي‌گويي بلند شو و برو! او هم از مسجد بيرون رفت، اما به خانه خودش نرفت، بلكه به بيرون از مدينه و به كوه‌هاي احد رفت و در آنجا به گريه و توبه مشغول شد. پس از اين قضيه، جبرئيل نازل شد و اين آيه و خبر آمرزش آن فرد گناهكار را آورد.

فريب دختران معصوم

نامه‌هاي بسياري دارم كه خيلي عجيب‌اند. دختران معصوم و مظلومي نامه نوشته‌اند و درد دل كرده‌اند كه چگونه شياطين شهوتران كثيف سرراهشان دام گذاشته‌اند و آنان را مسحور خودشان كرده‌اند و بعد كه اينها را برده‌اند و يكي دو سال با آنها بوده‌اند و پدر و مادرانشان هم خبر نداشته‌اند و گوهر گرانبهاي عفت را از دستشان ربوده‌اند، از آنها ابراز برائت كرده‌اند و گفته‌اند كه ما ديگر به شما كاري نداريم و خدمتي هم به شما نمي‌كنيم و رهايشان كرده‌اند. البته قبلا به اينها قول داده بودند كه ترس نداشته باشيد ما عاشق شما هستيم و با شما ازدواج مي‌كنيم، اما وقتي گوهر عفت را از دستشان گرفته‌اند، مثل شيطان گفته‌اند: )إِنِّي بَري‌ءٌ مِنْك(. يكي از آنها نوشته بود شانزده سال است بيشتر شب‌ها را نشسته‌ام گريه كرده‌ام و اجازه اين كه براي من خواستگاري هم بيايد به كسي نداده‌ام، چون نمي‌دانم به پدر و مادرم و به برادران محترمم و به آن كسي كه مي‌خواهد به خواستگاري من بيايد چه بگويم. آن وقت نوشته بود من يك بار فريب خوردم و پشيمان هم شدم و تا آخر عمرم هم بايد بسوزم و آن كسي هم كه مرا فريب داده بعد از اين كارش تمام شده از من بيزاري جسته است.
بنابراين، بايد مردم را آگاه كرد. فرعون در مملكت مصر براي گمراه كردن مردم، خود را پروردگار معرفي مي‌كرد. قرآن كريم مي‌فرمايد:
)إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِي الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَها شِيَعاً يَسْتَضْعِفُ طائِفَةً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْناءَهُمْ وَ يَسْتَحْيي‌ نِساءَهُمْ إِنَّهُ كانَ مِنَ الْمـُفْسِدين(

در عين حال، خداوند در كوه طور و در اولين باري كه لباس پيامبري را بر موسي (ع) ‌پوشاند، فرمود: اول سراغ مردم و بني‌اسرائيل نرو، بلكه اول با برادرت دست به دست هم بدهيد و سراغ فرعون برويد: )اذْهَبا إِلي‌ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغي‌(، سراغ آن‌‌كه از همه مريض‌تر است و من براي او بيشتر ناراحتم برويد، همان بنده من كه از دستم رفته است برويد: )فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَيِّناً لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشي‌(.

بيزاري شيطان از انسان فريب‌خورده

خداوند متعال درباره شيطان بيان مي‌دارد كه او زوال رابطه‌ شما را با خدا مي‌خواهد كه اين رابطه قطع شود، چون زوال رابطه باعث بسته شدن درهاي سعادت به روي انسان‌ مي‌شود و درِ سعادت كه به روي انسان بسته شد، انسان در دنيا و آخرت جهنمي مي‌گردد. پروردگار عالم هشدار مي‌دهد كه اي انسان! دست آخر كه خوب براي شيطان‌ها حمّالي كردي و خوب بارشان را كشيدي و حرفشان را گوش دادي و همرنگشان شدي آنها از تو بيزاري مي‌جويند. اين مسأله ديگر خبر تنها هم نيست، بلكه در تجربه هم ثابت شده است. قرآن مجيد مي‌فرمايد:
)كَمَثَلِ الشَّيْطانِ إِذْ قالَ لِلْإِنْسانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قالَ إِنِّي بَري‌ءٌ مِنْك‌(.
مي‌‌فرمايد كه شيطان مي‌خواهد تمام هويت شما را از وجود مقدس پروردگارتان ببرد و شما را كه از خدا جدا كرد آخركار مزدتان را اين‌طور كف دستتان مي‌گذارد كه مي‌گويد: برو كه من از تو بدم مي‌آيد! يك مصداق روشن آن شاه بود كه سي و هفت سال با تمام وجود، خودش و زنش و بچه‌اش و اطرافيانش حمالي آمريكا و شوروي و انگليس را انجام دادند اما وقتي شما ملت الهي شاه را بيرون كرديد يك سال تمام اين بيچاره به هر شيطاني كه برايش خدمت كرده بود گفت جايي به من بدهيد تا با زن و بچه‌ام تا آخر عمر در آنجا زندگي كنم اما آنها به او گفتند: )إِنِّي بَري‌ءٌ مِنْك(؛شما ديگر مقام مسئول نيستي و ما كاري با تو نداريم.

اي برادران و خواهراني كه رفيق ناباب داريد، وقتي به دردشان نخوريد آنها به شما مي‌گويند: )إِنِّي بَري‌ءٌ مِنْك(.