✍شهيد ستاري به روايت همسر،
یک بار با عصبانیت ایستادم بالای سر منصور و نمازش که تمام شد، گفتم «منصور جان، مگه جا قحطیه که می‌آی می‌ایستی وسط بچه‌ها نماز؟ خُب برو یه اتاق دیگه که منم مجبور نشم کارم رو ول کنم و بیام دنبال مهر تو بگردم.»
موضوع: "زندگینامه"
شهر ري با ناله ي عُشّاق مولا آشناست
جاي جايش مركز دارالشّفاي اولياست
در حريم قدسي عبدالكريمم اين دلم
زائر ذرّيه ي پاك امام مجتبي ست
هر شب جمعه ميان مرقد عبدالعظيم
علامه امینی و مسئله‌ی غدیر
آیت‌الله عبدالحسین امینی معروف به علامه امینی، نویسنده‌ی کتاب شریف الغدیر، فقیه، محدث، متکلم، مورخ، نسخه‌شناس و از علمای بزرگ شیعه در قرن ۱۴ ق. می‌باشد. ایشان در ۱۲ تیر ۱۳۴۹ در سن ۶۸ سالگی در تهران دار فانی را وداع گفت و پس از تشییع در شهرهای تهران، بغداد، کاظمین، کربلا و نجف، در حجره‌ای از کتابخانه‌ی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) که خود بنیانگذار آن بود، به خاک سپرده شد.
کتاب شریف الغدیر
به عنوان بیان حقیقت و طلب حقیقت، این یک درخواست منطقی است از همه‌ی مسلمانان: بروند تحقیق کنند، ملاحظه کنند، آنچه را که محققین شیعه نوشتند، علمای بزرگ شیعه در زمان خود ما جمع کردند، نوشتند، تحقیق کردند، در دنیای اسلام آنها را عرضه کردند، نوشته‌ی آنها مورد تقدیر علمای اسلام، روشنفکران اسلام، برجستگان اسلام قرار گرفته است، اینها را ملاحظه کنند؛ خودشان را محصور نکنند، محروم نکنند. کتاب‌های مرحوم سید شرف‌الدین عاملی (رضوان اللَّه علیه)، کتاب شریف الغدیر تألیف علامه‌ی امینی، اینها حقایقی است که جمع شده است. مسئله‌ی غدیر یک مسئله‌ی مسلّم تاریخی است. در ده‌ها کتاب، مرحوم امینی ده‌ها طریق از طرق اهل سنت را نقل میکند که ماجرای غدیر را به همین شکل که ما نقل میکنیم، نقل کرده‌اند. بیانات در دیدار مردم به مناسبت عید غدیر ۱۳۸۸/۰۹/۱۵
ابـن ملجـم که بـود و با چـه انگيزه ي به شهـادت اميرمؤمنان(عليه السلام) اقدام کرد؟ يا افراد ديگري نيز با او همکاري داشته اند؟
عبدالرحمن بن ملجم مرادي، در سال بيست هجري در فتح مصر شرکت کرد و با اشراف آن خطه در آميخت. خليفه دوم سفارش وي را به عمرو عاص کرد و از حاکم مصر خواست خانه ابن ملجم را در جوار مسجد قرار دهد تا او که به ظاهر از عباد دانسته شده[1] و در پيشياني اش اثر سجود است![2] به مردم قرآن و فقه بياموزد.[3]
مرادي بعد از شهادت محمدبن ابي بکر، والي منصوب اميرمؤمنان(عليه السلام)، مصر را ترک گفت و راهي کوفه شد[4] و در پيکار صفين در سپاه امام شرکت کرد و پس از جنگ در صف خوارج در نهروان به جنگ با اميرمؤمنان(عليه السلام) رفت و از بازماندگان ين پيکار بود. پس از پيان نبرد نهروان، بقيي خوارج مورد ملاطفت امام قرار گرفتند و حتي چهل مجروح خارجي به دستور حضرت به کوفه منتقل شده و مورد مداوا قرار گرفتند و پس از بهبودي مرخص شدند[5]، اما برخي از يشان همچون ابن ملجم مرادي بر دشمني خود باقي ماندند. مرادي راهي مکه شد و يک سال و پنج ماه پس از جنگ نهروان، اميرمؤمنان(عليه السلام) را در مسجد کوفه به شهادت رسانيد.[6] ين توطئه شوم از سوي ابن ملجم با حاشيه هيي همراه بود که درنگ در آن پاسخي به ين پرسش خواهد بود.
آخرین نظرات