#قسمت.اول

? امروز بانوان همانند بسیارى از مردم به آینده مى‏ اندیشند؛ به یك انقلاب جهانى و یك حكومت موعود، كه چگونه در برابر قدرت هاى بزرگ غلبه پیدا مى‏ كند! برنامه ‏هاى او چیست؟ چه كسانى با او همكارى مى‏ كنند و زنان در آن زمان چه نقشى دارند؟ دشمنانش چه كسانى‏ اند و راز و رمز موفقیتش در گرو چیست؟ در این نوشتار به گوشه ای از حضور زنان در حکومت عدل جهانی اشاره خواهیم داشت.

? نقش زنان در دوران ظهور ?

الف) حضور پنجاه زن در بین یاران امام

اولین گروه از زنانى كه به محضر امام زمان مى‏ شتابند آنهایند كه در آن ایّام مى ‏زیسته‏ اند و همانند دیگر یاران امام، علیه ‏السلام، به هنگام ظهور در حرم امن الهى به‏ خدمت امام، علیه ‏السلام، مى‏ رسند. در این‏باره دو روایت وجود دارد:

روایت اول: امّ سلمه ضمن حدیثى درباره علایم ظهور، از پیامبر روایت كرده است كه فرمود:

در آن هنگام پناهنده‏ اى به حرم امن الهى پناه مى‏ آورد و مردم همانند كبوترانى كه از چهار سمت به یك سو هجوم مى ‏برند به ‏سوى او جمع مى‏ شوند تا اینكه در نزد آن حضرت سیصد و چهارده‏ نفر گرد مى ‏آیند كه برخى از آنان زن مى ‏باشند كه بر هر جبار و جبار زاده ‏اى پیروز مى ‏شود.(1 و 2)

روایت دوم: جابربن یزید جعفى، ضمن حدیث مفصلى از امام باقر، علیه ‏السلام، در بیان برخى نشانه‏ هاى ظهور نقل كرده كه:

به ‏خدا سوگند، سیصد و سیزده نفر مى ‏آیند كه پنجاه نفر از این عده زن هستند كه بدون هیچ قرار قبلى در مكه كنار یكدیگر جمع خواهند شد. این است معناى آیه شریفه: هرجا باشید خداوند همه شما را حاضر مى‏ كند. زیرا او بر هر كارى توانا است.(3)

ب) زنان آسمانى

دسته دوم چهارصد بانوى برگزیده هستند كه خداوند براى حكومت جهانى حضرت ولی‏عصر، علیه‏ السلام، در آسمان ذخیره كرده است و با ظهور آن حضرت به همراه حضرت عیسى، علیه‏ السلام، به زمین مى ‏آیند.

ابوهریره از پیامبر(ص)، روایت كرده كه:

ینزل عیسى بن مریم على ثمان ماه رجل و أربع مائه امرأه خیار من على الأرض و أصلح من مضى.

عیسى‏ بن مریم به همراه هشتصد مرد و چهارصد زن از بهترین و شایسته‏ ترین افراد روى زمین فرود خواهد آمد.

آیا این زنان از امت هاى پیشین هستند یا امت اسلامى زمان پیامبر(ص)، و معصومین علیهم‏السلام؛ یا از دوران هاى مختلف؟ آنها از چه زمان و به چه علت به آسمان برده شده ‏اند و براى عهده ‏دارى منصبى در حكومت حضرت مى‏ آیند یا براى مسایل دیگر؟ اینها پرسش‏هایى است كه این حدیث از آنها چیزى نمى‏ گوید.
? 1. صدوق، كمال‏ الدین، ج 2، ص50؛ الطوسى، محمد بن الحسن،

الغیبه، ص 476.

2. الهیثمى، مجمع ‏الزوائد، ج 7، ص315؛ معجم احادیث الإمام

المهدى، ج 1، ص 500.

3. همان.