وینی که نشان دهنده بلندی مرتبه علم و آشنایی کریمه اهل بیت علیها السلام با معارف بلند اسلام و مکتب حیات بخش تشیع است محدثه بودن آن حضرت می باشد که بزرگان علم حدیث بدون هیچ درنگی احادیث و روایات رسیده از آن حضرت را قبول و به آن استناد می نمایند.

کریمه اهل بیت (س)

اولیاء خداوند متعال که در راه زندگی بندگی و اطاعت گوی سبقت را از دیگران ربوده و این راه را خالصانه پیموده اند هم در زندگی پر برکت خویش و هم بعد از آن منشا کرامات و عنایاتی بوده اند که آثار یک عمر اخلاص و وارستگی آنهاست و آستان قدس فاطمی که از دیرباز منشا هزاران کرامت و عنایت ربانی بوده است یکی از اماکنی است که به برکت آن بنده شایسته و پیوسته به منبع فیض و کرم بی پایان خدای فیاض و کریم ملجا و ماوای گرفتاران و درماندگان است.

مقام شفاعت آن حضرت فاطمه معصومه (س)

در روز قیامت حق شفاعت از سوی خداوند به کسانی داده می شود که به مرتبه عالی از قرب الهی و بندگی خالصانه پروردگار رسیده باشند از جمله کسانی که به شفیعه بودنش در روایات و آثار دینی تصریح شده است فاطمه معصومه سلام الله علیها است. امام صادق علیه السلام می فرماید: «تدخل بشفاعتها شیعتی الجنه باجمعهم»؛ «یعنی به شفاعت او (فاطمه معصومه) همه شیعیانم وارد بهشت خواهند شد. و در زیارت آن حضرت که به دستور امام معصوم علیهما السلام گفته می شود می خوانیم: «یا فاطمة اشفعی لنا فی الجنة ».

فضیلت زیارت حضرت فاطمه معصومه (س)

حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند: «من زار المعصومة بقم کمن زارنی»؛ «کسی که فاطمه معصومه را در قم زیارت کند مثل آن است که مرا زیارت کرده باشد».

حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند: «من زارها عارفا بحقها فله الجنه»؛ «کسی که فاطمه معصومه را زیارت کند (در حالی که معرفت به حق او داشته باشد) پاداش او بهشت است».

حضرت امام جواد علیه السلام فرمودند: «من زار قبر عمتی بقم فله الجنه»؛ «کسی که قبر عمه ام را در قم زیارت کند سزاوار بهشت است».

غروب مهتاب در شهر ستارگان

آن حضرت پس از سفر تبعید گونه حضرت رضا علیه السلام به شهر مرو همراه عده ای از برادران خود برای دیدار برادر و تجدید عهد با امام زمان خویش راهی دیار غربت شد. در طول راه به شهر ساوه رسیدند در آن شهر مریض شدند و با احساس ناامنی در شهر ساوه که آن زمان مردمش مخالف اهل بیت (ع) بودند فرمود: مرا به شهر قم ببرید زیرا از پدرم شنیدم که فرمود شهر قم مرکز شیعیان ما می باشد. آن بزرگوار هفده روز در شهر قم و در منزل «موسی بن الخزرج» بزرگ خاندان اشعری اقامت نمودند و سرانجام در سن 28 سالگی در روز دهم یا دوازدهم ربیع الثانی سال 201 هجری قمری از دنیا رفتند و به ملکوت اعلی پیوستند.