گل سرخی که می ازقطره شبنم میزد⚜

مست میکرد زبوی نفسش صحرا را⚜

چه صفایی چه هوایی چه دلی داشت زمین⚜

شور میداد زحال خوش خود بالارا⚜

چشمهایی به روی چشم دگر وا شد وبعد⚜

دل مجنون کسی برد دل لیلا را⚜

بین آغوش برادر چقدر آرام است⚜

چقدر ناز ربودست دل بابارا⚜

گوییا بار دگر حضرت پیغمبر دید⚜

عکسی ازماه رخ کودکی زهرا را⚜

زینت خانه ی مهتاب به دنیا آمد⚜

زینب حضرت ارباب به دنیا آمد⚜

چهره اش منعکس از طلعت روی زهراست⚜

عشق بازیش از آن حال وهوایش پیداست⚜

حضرت زینب کبری خودش اقیانوسیست⚜

گرچه چشمان پراز گوهر نابش⚜

اگر عباس علمدار صف کرب وبلاست⚜

از ازل تابه ابد پرچم زینب بالاست⚜

مادری کرد برای سه امامش زینب⚜

پس ولایت به پرستاری او پابرجاست⚜

سوره ی مریم قرآن نمی از تفسیرش⚜

وسعت روح بزرگش چقدر نا پیداست⚜

بهترین خوبترین خواهر دنیاآمد⚜

حضرت فاطمه ی دیگر دنیاآمد⚜