اوج “زیبایی"!
زیبایی،دوستی،محبت،عشق،صفا،
صمیمیت ،آرامش،رضایت…..کلماتی هستند که با وجود ما آدمیان هماهنگ اند! همیشه و همه وقت و همه جا اینها را دوست داریم و بدنبالشان هستیم.اما اینکه چقدر بآنها دست می یابیم ماجرای دیگری است.
حال سخن در اینست که اوج همه این زیبایی ها که در حقیقت منشا همه آنهاست در حقیقتی است که همراه ما و آشنای با ماست.اما بدلایلی ما از اوغافل میشویم.کسی که با ظرافت و دقت و زیبایی هرچه تمامتر همه اجزای شگفت انگیز وجود ما را برایگان در اختیار مانهاده و همه نوع نعمتهای متنوع و جذاب و دوست داشتنی دراختیار ما نهاده است و ما را بر بهره برداری از آنها توان و قدرت بخشیده است…اما عجیب اینجاست که ما همه این زیبایی های خیره کننده را میبینیم اما از خود او غافلیم! اما اثر این غفلت چیست؟ اثرش آن است که از همین زیباییهای موجود هم نمیتوانیم بهره ببریم!چون همیشه اضطرابی مارا همراهی میکند که نکند این خوشی از دستم برود و یا آن مصیبت برایم پیش آید!!! و حال آنکه اگر از “او” غافل نبودیم حتی باندازه یک لحظه نیز دچار شک و تردید نمیشدیم!چون میدانستیم که همه این زیباییها از آن خود اوست و او همیشه هست و همه اینها را در اختیار دارد و وقتی ” او” را داشته باشی گویا همه اینها را نیز داری! آنوقت است که همیشه و در همه حال “راضی"هستی یعنی “خوشحالی” ….واین همان است که علی ع فرمود: بالاترین افتخار من آنست که خدایی چون تو دارم! و اگر تو را میپرستم بخاطر آنستکه تو شایسته پرستشی!!…
در این ایام مبارک از ” او” بخواهیم که هماره با ” او” باشیم که این همان “اوج” زیبایی است!
@namazesobh