نماز و رفع ناراحتي عن ابي عبدلله - عليه السلام - قال كان علي - عليه السلام - اذا هاله شي ء فزع الي الصلاة ثم تلي هذه الاية واستعينوا بالصبر و الصلاة هنگامي كه براي اميرالمؤ منين (ع ) مشكلي پيش مي آمد ، به نماز پناه مي برد(و ناراحتي خويش را از طريق نماز جبران مي كرد) و آيه از شكيبايي ونماز ياري جوييد ، را تلاوت مي كرد . (وسائل الشيعه ، ج 5 ، ص 263) .
حضرت علي (ع ) نماز شب
قال علي - عليه السلام -
ما تركت صلاة الليل منذ سمعت قول النبي -صلي الله عليه وآله - صلاة الليل نور فقال ابن الكواء ! و ليلة الهرير ؟ قال ولا ليلة الهرير حضرت علي (ع ) فرمود از روزي كه شنيدم پيامبر اسلام (ص ) فرمود (نماز شب نور)هيچگاه آن را ترك نكردم ابن كواء از حضرت پرسيد حتي در ليلة الهرير (شب عمليات جنگ صفين ) امام علي (ع ) فرمود حتي در ليلة الهرير . (بحارالانوار ج 40 ، ص 17) .
از آن جایی که حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف به ناچار مدت درازی از زندگی خود را در پرده غیبت گذرانده است, برای هدایت جامعه ناگزیر از برگزیدن افرادی به عنوان نائب بوده است. و نیز از آن جایی که آن حضرت دارای دو نوع غیبت بوده و ماهیت هر یک با دیگری متفاوت بود, این نیابت نیز در هر مرحله با مرحله دیگر متفاوت است. اصطلاحا نیابت در دوران غیبت صغری را نیابت خاصّ و نیابت در غیبت کبری را نیابت عام می نامند. اما نیابت خاصّ, آن است که امام در شرایط ویژه, شخص معین و مشخصی را نایب خود قرار دهد و به اسم و رسم او را معرفی کند. البته از آنجایی که آغاز نیابت خاص با آغاز غیبت آن حضرت همزمان بود, نصب نخستین نائب حضرت مهدی(عجل الله فرجه الشریف) پیش از آن به دست پدر بزرگوار آن حضرت, امام حسن عسگری علیه السلام صورت گرفته بود. امام حسن عسگری علیه السلام در پاسخ به احمد بن عثمان که از ایشان سوال کرد: «آقا من گاهی سعادت درک حضورتان را دارم و گاهی از این فیض بی نصیب می مانم, در اینجا همه اوقات این فیض برایم میسر نمی گردد, … با چه کسی داد و ستد و معامله کنیم و از چه کسی مطلب را بگیریم و سخن و قول چه کسی را قبول کرده و
غیبت امام مهدى به دو دوره تقسیم مىشود: «غیبت صغرى» و «غیبت كبرى» . غیبت صغرى از سال 260 هجرى (سال شهادت امام یازدهم) تا سال 329 (سال در گذشت آخرین نایب خاص امام) یعنى حدود 69 سال بود. در دوران غیبت صغرى، ارتباط شیعیان با امام بكلى قطع نبود و آنان، به گونهاى خاص و محدود، با امام ارتباط داشتند. در طول این مدت، افراد مشخصى به عنوان «نایب خاص» با حضرت در تماس بودند و شیعیان مىتوانستند به وسیله آنان مسائل و مشكلات خویش را به عرض امام برسانند و توسط آنان پاسخ دریافت دارند و حتى گاه به دیدار امام نائل شوند. از اینرو مىتوان گفت در این مدت، امام، هم غایب بود و هم نبود. این دوره را مىتوان دوران آماده سازى شیعیان براى غیبت كبرى دانست كه طى آن، ارتباط شیعیان با امام، حتى در همین حد نیز قطع شد و مسلمانان موظف شدند در امور خود به نایبان عام آن حضرت، یعنى فقهاى واجد شرائط و آشنایان به احكام اسلام، رجوع کنند.
غیبت امام مهدى به دو دوره تقسیم مىشود: «غیبت صغرى» و «غیبت كبرى» . غیبت صغرى از سال 260 هجرى (سال شهادت امام یازدهم) تا سال 329 (سال در گذشت آخرین نایب خاص امام) یعنى حدود 69 سال بود. در دوران غیبت صغرى، ارتباط شیعیان با امام بكلى قطع نبود و آنان، به گونهاى خاص و محدود، با امام ارتباط داشتند. در طول این مدت، افراد مشخصى به عنوان «نایب خاص» با حضرت در تماس بودند و شیعیان مىتوانستند به وسیله آنان مسائل و مشكلات خویش را به عرض امام برسانند و توسط آنان پاسخ دریافت دارند و حتى گاه به دیدار امام نائل شوند. از اینرو مىتوان گفت در این مدت، امام، هم غایب بود و هم نبود. این دوره را مىتوان دوران آماده سازى شیعیان براى غیبت كبرى دانست كه طى آن، ارتباط شیعیان با امام، حتى در همین حد نیز قطع شد و مسلمانان موظف شدند در امور خود به نایبان عام آن حضرت، یعنى فقهاى واجد شرائط و آشنایان به احكام اسلام، رجوع کنند.
آخرین نظرات