#قسمت.اول

? امروز بانوان همانند بسیارى از مردم به آینده مى‏ اندیشند؛ به یك انقلاب جهانى و یك حكومت موعود، كه چگونه در برابر قدرت هاى بزرگ غلبه پیدا مى‏ كند! برنامه ‏هاى او چیست؟ چه كسانى با او همكارى مى‏ كنند و زنان در آن زمان چه نقشى دارند؟ دشمنانش چه كسانى‏ اند و راز و رمز موفقیتش در گرو چیست؟ در این نوشتار به گوشه ای از حضور زنان در حکومت عدل جهانی اشاره خواهیم داشت.

? نقش زنان در دوران ظهور ?

الف) حضور پنجاه زن در بین یاران امام

اولین گروه از زنانى كه به محضر امام زمان مى‏ شتابند آنهایند كه در آن ایّام مى ‏زیسته‏ اند و همانند دیگر یاران امام، علیه ‏السلام، به هنگام ظهور در حرم امن الهى به‏ خدمت امام، علیه ‏السلام، مى‏ رسند. در این‏باره دو روایت وجود دارد:

روایت اول: امّ سلمه ضمن حدیثى درباره علایم ظهور، از پیامبر روایت كرده است كه فرمود:

در آن هنگام پناهنده‏ اى به حرم امن الهى پناه مى‏ آورد و مردم همانند كبوترانى كه از چهار سمت به یك سو هجوم مى ‏برند به ‏سوى او جمع مى‏ شوند تا اینكه در نزد آن حضرت سیصد و چهارده‏ نفر گرد مى ‏آیند كه برخى از آنان زن مى ‏باشند كه بر هر جبار و جبار زاده ‏اى پیروز مى ‏شود.(1 و 2)

روایت دوم: جابربن یزید جعفى، ضمن حدیث مفصلى از امام باقر، علیه ‏السلام، در بیان برخى نشانه‏ هاى ظهور نقل كرده كه:

به ‏خدا سوگند، سیصد و سیزده نفر مى ‏آیند كه پنجاه نفر از این عده زن هستند كه بدون هیچ قرار قبلى در مكه كنار یكدیگر جمع خواهند شد. این است معناى آیه شریفه: هرجا باشید خداوند همه شما را حاضر مى‏ كند. زیرا او بر هر كارى توانا است.(3)

ب) زنان آسمانى

دسته دوم چهارصد بانوى برگزیده هستند كه خداوند براى حكومت جهانى حضرت ولی‏عصر، علیه‏ السلام، در آسمان ذخیره كرده است و با ظهور آن حضرت به همراه حضرت عیسى، علیه‏ السلام، به زمین مى ‏آیند.

ابوهریره از پیامبر(ص)، روایت كرده كه:

ینزل عیسى بن مریم على ثمان ماه رجل و أربع مائه امرأه خیار من على الأرض و أصلح من مضى.

عیسى‏ بن مریم به همراه هشتصد مرد و چهارصد زن از بهترین و شایسته‏ ترین افراد روى زمین فرود خواهد آمد.

آیا این زنان از امت هاى پیشین هستند یا امت اسلامى زمان پیامبر(ص)، و معصومین علیهم‏السلام؛ یا از دوران هاى مختلف؟ آنها از چه زمان و به چه علت به آسمان برده شده ‏اند و براى عهده ‏دارى منصبى در حكومت حضرت مى‏ آیند یا براى مسایل دیگر؟ اینها پرسش‏هایى است كه این حدیث از آنها چیزى نمى‏ گوید.
? 1. صدوق، كمال‏ الدین، ج 2، ص50؛ الطوسى، محمد بن الحسن،

الغیبه، ص 476.

2. الهیثمى، مجمع ‏الزوائد، ج 7، ص315؛ معجم احادیث الإمام

المهدى، ج 1، ص 500.

3. همان.

وقتی امام زمان(عج) بیاید چه می‌شود؟!

#قسمت.دوم

2- عدالت مهدوی عدالت فراگیر است، آری در عدالت فرزند زهرا (س) تبعیضات نژادی، قومی وجود ندارد، حضرت حزب و گروه خاص نمی شناسد، او پرچم عدالت را در سراسر گیتی برخواهد افراشت.

امام صادق علیه السلام  می‌فرماید: «وَ اللَّهِ لَیَدْخُلَنَّ عَلَیْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُیُوتِهِمْ كَمَا یَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقَرُّ؛ وقتی قائم ما قیام نماید… به خدا قسم «همه از عدل او بهره مند می‌شوند» و عدالتش داخل خانه‌ها می‌شود همان طور كه سرما و گرما داخل آن می‌شود».(4)

#عدل

3- عدالت جهانی در پرتو احترام به قانون خواهد بود، او قانون شكنان را اصلاح خواهد كرد و آن زمان سعادت جامعة مهدوی بر اساس قانون اسلام می‌باشد و هیچ حقی ضایع نمی شود.

امام رضا علیه السلام  می‌فرماید: «… وَضَعَ مِیزَانَ الْعَدْلِ بَیْنَ النَّاسِ فَلَا یَظْلِمُ أَحَدٌ أَحَدا…؛ او میزان عدل را در بین مردم می‌نهد پس احدی به احدی ظلم نمی كند».(5)

4- عدالت در قضاوت: یكی از مواردی كه بشر امروزی از آن رنج می‌برد، عدم اجرای عدالت در قضاوت است، اما در راستای عدل علوی، حضرت ولیعصر(عج) حكم می‌دهند..

5- با عدل مهدوی مساوات برقرار می‌گردد: متأسفانه در عصر حاضر منابع و ثروتهای عمومی در اختیار عده‌ای محدود می‌باشد و اقتصاد دنیا در دست افرادی خاص قرار گرفته است، اما در حكومت عدل مهدوی مساوات و تقسیم عادلانه محوریت دارد امام باقر علیه السلام  می‌فرماید: «… إِذَا قَامَ قَائِمُ أَهْلِ الْبَیْتِ قَسَّمَ بِالسَّوِیَّةِ وَ عَدَلَ فِی الرَّعِیَّةِ فَمَنْ أَطَاعَهُ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ مَنْ عَصَاهُ فَقَدْ عَصَى اللَّهَ… ؛ هنگامی كه قائم آل محمد (عج) قیام نماید بیت المال را بین مستضعفین و افراد جامعه به طور تساوی و عادلانه تقسیم می‌نماید و تفاوتی بین افراد نمی گذارد»(6) و امام رضا علیه السلام  می‌فرماید: «فَإِذَا خَرَجَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ وَضَعَ مِیزَانَ الْعَدْلِ بَیْنَ النَّاسِ فَلَا یَظْلِمُ أَحَدٌ…؛ و می‌نهد میزان عدل را در بین مردم پس احدی به احد ظلم نكند».(7)

6- عدالت در همة زمینه‌ها، آری عدل جهانی

مهدی منتظر (عج) همة زوایای زندگی مۆمنان را در برمی‌گیرد تا جایی كه حتی در انجام اعمال عبادی نیز عدالت رعایت می‌شود قال الصادق علیه السلام : « أَوَّلُ مَا یُظْهِرُ الْقَائِمُ مِنَ الْعَدْلِ أَنْ یُنَادِیَ مُنَادِیهِ أَنْ یُسَلِّمَ صَاحِبُ النَّافِلَةِ لِصَاحِبِ الْفَرِیضَةِ الْحَجَرَ الْأَسْوَدَ وَ الطَّوَافَ بِالْبَیْت».(8)

منادی حضرت قائم (عج) ندا می‌دهد: «هر كس نماز فریضه خویش را در كنار حجر الاسود (محل طواف) خوانده است و اكنون می‌خواهد نماز نافله بخواند، به كناری رود، تا حق كسی پایمال نگردد و هر كس می‌خواهد نماز فریضه بخواند بیاید و بخواند.

«اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى وَلِیِّ أَمْرِكَ الْقَائِمِ الْمُۆَمِّلِ وَ الْعَدْلِ الْمُنْتَظَر؛ پروردگارا درود فرست بر ولی امرت كه قیام كننده است و امید مردم و عدل منتظر است».

? 4-  بحارالانوار، ج52، ص362. 5-  بحارالانوار، ج52، ص321.  6-  بحارالأنوار، ج52، ص350. 7-  بحارالأنوار، ج52، ص321. 8- كافی، ج4، ص427.

​? در هنگام صیحه آسمانی چه کسانی ندای حق را از باطل تشخیص می دهند ؟

? امام باقر(ع) فرمودند: 

« ندای آسمانی در شب جمعه، بیست و سوم ماه رمضان به گوش خواهد رسید. پس در آن شک نکنید و از آن پیروی کنید.
در پایان روز ابلیس? ملعون ندا می‌دهد که عثمان مظلوم کشته شد تا مردم را به شک اندازد و آنان را گرفتار فتنه و آشوب کند. پس چه بسیار انسان‌های شکاک که به آتش می‌افتند. »
 عبدالرحمن مسلمه به امام صادق (ع) عرض کرد:

« اهل سنت این سخن ما شیعیان را که می‌گوییم پیش از ظهور دو ندا در آسمان شنیده می‌شود، تکذیب می‌کنند و می‌گویند: چگونه ندای حق را از باطل باز می‌شناسید؟»
? امام فرمود:

« شما چه پاسخی به آنها می‌دهید؟» 

عبدالرحمن گفت:« ما پاسخی نداریم!»
? امام فرمود:

« به آن ها بگویید هر کس قبل از صیحه به آن ایمان داشته باشد، هنگام وقوع آن را تصدیق خواهد کرد!

? الكافی(ط – الإسلامية) ج‏۸ ، ص۲۰۸

ای مردم خوشا به حال کسی که عیب شناسی نفس، او را از عیب جویی دیگران باز دارد و خوشا بحال کسی که به خانه و خانواده ی خودپردازد و غذای حلال خود را بخورد و به اطاعت پروردگار مشغول باشد و برخطاهای خویش بگرید همواره به خویشتن خویش مشغول باشد و مردم از او در امان باشند
? ازاین کلام گهربار مولای متقیان حضرت امیر میتوان نتیجه گرفت که

نکته ها:

1-مبنای خداشناسی خودشناسی و خودسازیست

2-باتوجه به این حدیث گهربار میتوان ارزش خودشناسی را فهمید(من عرف نفسک فمن عرف ربک)هر کس خود را شناخت خدای خود را خواهد شناخت

3-لازمه ی خودشناسی تدبر کردن به تمامی رفتار و کردار خود می باشد

4-(وقتی در امور زندگی تدبر کنیم بدنبال هدف میگردیم یعنی اینکه هدف و مسیر زندگی خود را مشخص میکنیم که همان پرستش خدای یگانه و رسیدن به کمال می باشد

5-برای رسیدن به کمال باید تمام تدبیر امور زندگی را به خدا بسپاریم.

? نهج البلاغه خطبه ۸۵

#قسمت.دوم

? فرق میان ولایت فقیه و مرجعیت فتوا میان زعامت و مرجعیت فتوا چند فرق می‌توان ذکر کرد:

یک:

زعیم و ولی فقیه، گذشته از علم به قوانین الهی و عدالت و اجتهاد، باید دارای احاطه به سیاست‌های دینی و شجاعت و مدیریت الکافی برای رهبری بوده و از مسائل اجتماعی و سیاسی روز آگاه باشد.

دو:

وقتی زعیم و ولی فقیه بنا به مصالح مردم حکمی صادر می‌کند، بر همه حتی بر کسانی که از دیگری تقلید می‌کنند آن حکم واجب می‌شود؛ چنان که وقتی مرحوم میرزای شیرازی رحمه الله زعیم دینی و سیاسی، حکم تحریم تنباکو را صادر فرمود یا مرحوم میرزا محمد تقی شیرازی حکم جهاد دادند، همه حتی علما تبعیت کردند. اگر فرد لایق که دارای این دو خصلت (علم به قانون و عدالت) است، به پا خاست و تشکیل حکومت داد؛ همان ولایتی را که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله در امر اداره جامعه داشت، دارا می‌باشد و بر همه مردم لازم است که از او اطاعت کنند.

? (امام خمینی رحمه الله، ولایت فقیه،ص 163)

سه:

مقام مرجعیت فتوا می‌تواند در یک زمان متعدد باشد و هر کس هر مجتهدی را پارسا و داناتر تشخیص دهد، از وی پیروی کند. اما مقام زعامت و ولایت فقیه نمی‌تواند متعدد باشد؛ چه این مقام با ابعاد سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و دفاعی باید دارای یک قدرت مرکزی باشد وگرنه موجب تشتت و چند دستگی امت خواهد شد و وحدت کلمه از بین خواهد رفت. از این رو در هیچ زمانی بیش از یک امام نبوده است.

چهار:

کار مرجعیت فتوا را می‌توان تداوم کار نبوّت؛ یعنی، ابلاغ قوانین الهی به مردم و کار ولایت فقیه را تداوم کار امامت، یعنی، مسؤولیت اجرا و پیاده کردن قوانین دانست.

پنج:

از شرایط مرجعیت فتوا اعلمیت است؛ ولی برای ریاست دینی، زعامت و ولایت فقیه آگاهان دینی، اعلمیت و یا اولویت را شرط می‌دانند. اساساً فقها، ولایت فقیه را در راستای خلافت کبری و در امتداد امامت دانسته‌اند و مسأله رهبری سیاسی را که در عهد حضور برای امامان معصوم ثابت بوده همچنان برای فقهای جامع شرایط و دارای صلاحیّت در دوران غیبت ثابت دانسته‌اند. آنان مسأله «تعهد اجرایی» را در احکام انتظامی اسلام، مخصوص دوران حضور ندانسته، بلکه آن را پیوسته ثابت و برقرار می‌شمارند.

امام خمینی رحمه الله در این باره می‌فرماید:

«تمامی دلایلی که برای اثبات امامت، پس از دوران عهد رسالت آورده‌اند، به عینه درباره ولایت فقیه، در دوران غیبت جاری است. عمده‌ترین دلیل، ضرورت وجود کسانی است که ضمانت اجرایی عدالت را عهده دار باشند؛ زیرا احکام انتظامی اسلام مخصوص عهد رسالت نبوده یا عهد حضور نیست؛ لذا بایستی همان‌گونه که حاکمیت این احکام تداوم دارد، مسؤولیت اجرایی آن نیز تداوم داشته باشد و فقیه عادل و جامع الشرایط، شایسته‌ترین افراد برای عهده دار شدن آن می‌باشد.»

? (محمد هادی معرفت، ولایت فقیه،ص 43)

از آنجایی که این بحث دامنه گسترده‌ای دارد تنها در اینجا ارتباط بین این واژه و مهدویّت به اجمال بیان شد. علاقه‌مندان می‌توانند به کتاب‌های مفصل مراجعه نمایند.