یادمان نخواهد رفت که مدیونیم…به آنهایی که از جوانیشان زدند تا جوانی ما سبز بماند

به آنهایی که از خانواده شان گذشتند تا در سایه خانواده زندگی کنیم

به آنهایی که از شغل و مقام و موقعیتشان گذشتند تا در آرامش باشیم  

به آنهایی که زخم و تاول شیمیایی ، موج و ترکش تیر و خمپاره و… را به جان خریدند تا دین رو نفروشیم

به آنهایی که در جنگ کفر و ایمان همه چیز را دادند تا پرچم ایمان سرافزاز بماند…

ما مدیونیم…به آنهایی که رفتند تا راه باز شود… همین راهی که حالا من و تو راحت در آن قدم برمیداریم .

همین طریقی که مبداءش خانه پدری است و مقصدش ژرفای عشق…

آی شهدا!میدانیم که تمام طول جاده فرش قدم های شماست…