#وظایف_منتظران

محبّت ورزی ?

? محبت علاقه و کششی است که در دل ایجاد می شود و جان ها را به هم سوق می دهد. محبت در مقابل واژه ی دشمنی و کینه قرار دارد.

? وقتی فردی دوستدار دیگری شد، تمام توجهش این می شود که محبوبِ آن دیگری گردد، بنابراین رنگ افکار و اعمال محبوب را به خود می گیرد. کم کم محبّ، شبیه به محبوب می گردد و علائقش شبیه علائق او می شود؛ به همان چیزی فکر می کند که محبوب می اندیشد و همان کاری را می کند که محبوب می پسندد. این محبت انسان ایستا و راکد را به انسانی پویا و تلاش گر تبدیل می کند.

? فایده ی محبت تا جایی است که پیامبر اکرم (صلوات الله علیه و آله) می فرمایند:
« خداوند را دوست بدارید، به جهت آنچه از نعمتهای خویش به شما می دهد، و مرا به جهت دوستی خدای دوست بدارید و اهل بیتم را به خاطر دوستی من دوست بدارید.» (1)

? شخصی از امام صادق (علیه السلام) پرسید: ما نام شما و پدرانتان را بر فرزندانمان می گذاریم، آیا این کار سودی دارد؟ امام صادق (ع) فرمودند: «آری! مگر دین چیزی غیر از محبت است؟!»(2)

? در دین محبت به همه ی ائمه توصیه شده است. امّا جالب است بدانید که علاقه به حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) بطور خاص مورد سفارش قرار گرفته است.

? پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:
«هر کس دوست دارد خدا را ملاقات کند، در حالی که ایمانش کامل و اسلامش نیکو باشد، باید که ولایت حضرت حجت صاحب الزمان منتظر را دارا گردد..» (3)

? هرچند شاید نتوان «محبّت ورزی» را وظیفه دانست، امّا پرفایده ترین راه حل برای حل معضل دورماندگی از امام عصر (عج) همین دوای محبت است. این محبت است که قلبها را به هم نزدیک می کند و احساس دلتنگی و رنج را در منتظرِ بیدار، زنده نگه می دارد. این احساس است که در نهایت انسان را وا می دارد برای آمدن محبوب و پایان یافتن این درد فراق دست به دعای فرج بردارد. در نهایت این محبت است که محرک انسان می شود که منتظری واقعی باشد. ان شاء الله.

?
?. شیخ صدوق، امالی، ص 219.
??. مستدرک الوسائل، ص 219؛ وسائل الشیعه، ج 16، ص 171.
???. بحارالانوار، ح 36، ص 296.