در این‌باره به طور خاص مطالبی از احادیث یا آیات به دست نیامد. اگر بخواهیم با توجه به کلیات نظر بدهیم باید بگوییم که: در قیامت زلزله های مهیب و وحشتناکی رخ می دهد که تمام کوه ها را مانند غباری در هوا می پراکند. پس هیچ چیز باقی نخواهد ماند. مقداری از اوصاف قیامت در قرآن این گونه بیان شده است:
إِذَا السَّمَاءُ انفَطَرَتْ* وَ إِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثرَتْ* وَ إِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ؛[انفطار، آيات ۱ الي۳] آن گاه كه آسمان بشكافد،* و آن گاه كه ستارگان پراكنده شوند،* و آن گاه كه دریاها به هم بپیوندند.
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ* وَ إِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ* وَ إِذَا الجْبَالُ سُیرِّتْ؛[تکویر، آيات ۱ الي۳] چون خورشید بىفروغ شود،* و چون ستارگان فرو ریزند،* و چون كوهها از جاى خود بشوند.
وَ تَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ؛[قارعه/۵] كوهها چون پشم رنگارنگ حلاجى شده مىگردد.
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالهَا(۱) وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا؛[زلزله آيات ۱و۲] آن گاه كه زمین لرزانده شود به سختترین لرزههایش،* و زمین بارهاى سنگینش را بیرون ریزد.
اما یک احتمال دیگر نیز می توان درباره کعبه داد. و آن اینکه از زمین بالا رود، همانگونه که این مطلب درباره زمین کربلا بیان شده است:
حضرت على بن الحسین علیهما السّلام فرمودند: خداوند متعال بیست و چهار هزار سال قبل از اینكه زمین كعبه را خلق كند و آن را حرم قرار دهد زمین كربلاء را آفرید و آن را حرم امن و مبارك گرداند، و هر گاه حق تعالى بخواهد كره زمین را لرزانده و حركتش دهد (كنایه از قیامت باشد) زمین كربلاء را همراه تربتش در حالى كه نورانى و شفّاف هست بالا برده و آن را در برترین باغهاى بهشت قرار داده و بهترین مسكن در آنجا مىگردانش و ساكن نمىشود در آن مگر انبیاء و مرسلین این زمین بین باغهاى بهشت مىدرخشد همان طورى كه ستاره درخشنده بین ستارگان نورفشانى مىنماید.[۱]
اما شاید روز قیامت، پایان تاریخ کعبه باشد، همان گونه که در بعضی از روایات، سنت های کعبه تا روز قیامت مستمر معرفی شده است.
خداوند عزّ و جلّ دوست داشت كه سایر بندگان و عبادت كنندگان، مانند ملائكه عبادت كنند، لذا در آسمان چهارم محاذى عرش خانهاى قرار داد كه بدان ضراح مىگفتند، سپس در آسمان دنیا خانهاى بنا نهاد كه آن را بیت المعمور مىگفتند و آن محاذى ضراح بود، آنگاه خانه كعبه را وضع نمود در برابر بیت المعمور و محاذى آن، و آدم ابو البشر را دستور داد تا بگرد آن طواف كند، و خداى عزّ و جلّ بر آدم گناهش را ببخشود و این امر در اولاد آدم تا روز قیامت جارى گشت.[۲]
از امام ششم علیه السّلام كه: خدا آفریدهاى بیش از فرشتهها نیافریده، و البته هر روزى ۷۰ هزار فرشته فرو شوند، و بگرد بیت المعمور بگردند، از آن پس فرو شوند و گرد كعبه گردند، از آن پس بزیارت قبر پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله آیند و بر او سلام دهند، سپس بیرون روند، و مانند آنها پیوسته تا روز قیامت فرو شوند.[۳]
[۱]. كامل الزیارات، ص: ۲۶۸.
[۲]. عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج۲، ص: ۹۱.
[۳]. بحار الأنوار ، ج۵۶، ص: ۱۷.
آخرین نظرات