نماز ، بازدارنده از فحشاء و منكرات
قال الصادق - عليه السلام - :
اعلم ان الصلاة حجزة الله في الارض ، فمن احب ان يعلم ما يدرك من نفع صلاته ، فلينظر فان كانت صلاته حجزته عن الفواحش و المنكر فانما ادرك من نفعها بقدر ما احتجز ، و من احب ان يعلم ما له عند الله فليعلم ما لله عنده ، و من خلا بعمل فلينظر فيه ، فان كان حسنا جميلا فليمض عليه ، و ان كان سيئا قبيحا فليجتنبه ؛ فان الله - عز و جل - اولي بالوفاء و الزيادة . من عمل سيئة في السر فليعمل حسنة في السر و من عمل سيئة في العلانية فليعمل حسنة في العلانية ؛
آگاه باشيد ، همانا نماز حاجز و حائلي است از طرف خداوند در روي زمين ، پس آن كسي كه دوست دارد بداند كه چه قدر از منافع نمازش را درك كرده ، پس دقت كند و بنگرد كه اگر نمازش حاجز و حائل بين او فواحش و منكرات است ، پس از منافع نماز به قدري كه از گناه و فواحش دوري كرده ، درك نموده و بهره برده است . اگر كسي مي خواهد بداند چه قدر مقام نزد خداوند دارد . نگاه كند ببيند خداوند متعال نزد او چه قدر مقام دارد ؟ وكسي كه عملي را انجام داده پس به دقت در عملش ، بنگرد اگر آن عمل شايسته و نيكو و خالص بود ، پس او را ادامه دهد واگر عمل بد و زشتي بود ديگر تكرار نكند و از آن رقم اعمال به شدت اجتناب كند ، كه اگر چنين كند به راستي كه خداوند - عز و جل - به وفا و زياد كردن روزيش و برآوردن حاجاتش سزاوارتر است . كسي كه در خلوت مرتكب گناهي مي شود ، پس بايد در خلوت ، حسنه و كار شايسته اي نيز انجام دهد . و چنانچه كسي در جلوت و انظارمردم گناهي كرد ، پس بايد آشكارا كار نيكي را نيز انجام دهد .
(بحارالانوار ، ج 78 ، ص 199)