قلب ، فقط متوجه خدا
قال الصادق - عليه السلام - :
و اني لاحب للرجل منكم المومن اذا قام في صلاة فريضة ان يقبل بقلبه الي الله و لايشغل قلبه بامر الدنيا ، فليس من مومن يقبل بقلبه في صلاته الي الله اقبل الله اليه بوجهه و اقبل بقلوب المؤ منين اليه بالمحبة له بعد حب الله - عز و جل - اياه ؛
به درستي من مؤ مني از شما را دوست دارم كه وقتي به نماز واجب مي ايستد با قلبش به سوي خدا متوجه گردد و قلب خود را در حال نماز به دنيا مشغول نسازد ، پس هيچ مؤ مني نيست كه با قلب خود در نمازش به سوي الله برود ، مگر اين كه خداوند با همه الطافش به او رو مي آورد و بعد از آن قلوب همه مومنين هم از راه راءفت و مهرباني به سوي او رو مي آورند .
(بحارالانوار ، ج 84 ، ص 240 . وسائل الشيعه ، ج 4 ، ص 686 . ثواب الاعمال ، ص 163)

آفات توجه قلب به غير خدا
قال رسول الله - صلي الله عليه وآله - :
لاتلتفتوا في صلاتكم فانه لاصلاة لملتفت و قال - صلي الله عليه وآله - : اما يخاف الذي يحوله وجهه في الصلاة ان يحول الله وجهه وجه حمار ؛
در حال نماز به كسي يا چيزي توجه نداشته باشيد ، پس به درستي كه نماز اين طور كامل نيست ، و همچنين فرمود : آيا نمي ترسد آن كس كه صورتش را در نماز به طرف چيزي بر مي گرداند خداوند صورتش را همچون حمار قرار دهد .
(بحارالانوار ، ج 84 ، ص 211)

نگاه به اطراف در حال نماز
قال رسول الله - صلي الله عليه وآله - :
من عرف من علي يمينه و شماله متعمدا في الصلوة فلا صلوة له ؛
هركس در نماز ، عمدا آن چه را كه در جانب راست و چپ است بشناسد ت نماز او نماز نيست ، (يعني نماز او كامل نخواهد بود) .
(بحارالانوار ، ج 84 ، ص 320)

نماز باترس
قال رسول الله - صلي الله عليه وآله - :
صل صلاة مودع كانك تراه ، فان كنت لاتراه ؛
آن چنان نماز به جا آور كه گويي خدا را مي بيني . اگر تو او را نمي بيني ، او تو را مي بيند .
(نهج الفصاحه ، حديث 1844)

عارف به حق نماز
قال علي - عليه السلام - :
من اتي الصلاة عارفا بحقها غفر الله له ؛
كسي كه نماز به جا آورد در حالي كه عارف به حق آن باشد ، خداوند او را مي آمرزد .
(بحارالانوار ، ج 82 ، ص 207 . تحف العقول ، ص 117)