قلب ، فقط متوجه خدا
قال الصادق - عليه السلام - :
و اني لاحب للرجل منكم المومن اذا قام في صلاة فريضة ان يقبل بقلبه الي الله و لايشغل قلبه بامر الدنيا ، فليس من مومن يقبل بقلبه في صلاته الي الله اقبل الله اليه بوجهه و اقبل بقلوب المؤ منين اليه بالمحبة له بعد حب الله - عز و جل - اياه ؛
به درستي من مؤ مني از شما را دوست دارم كه وقتي به نماز واجب مي ايستد با قلبش به سوي خدا متوجه گردد و قلب خود را در حال نماز به دنيا مشغول نسازد ، پس هيچ مؤ مني نيست كه با قلب خود در نمازش به سوي الله برود ، مگر اين كه خداوند با همه الطافش به او رو مي آورد و بعد از آن قلوب همه مومنين هم از راه راءفت و مهرباني به سوي او رو مي آورند .
(بحارالانوار ، ج 84 ، ص 240 . وسائل الشيعه ، ج 4 ، ص 686 . ثواب الاعمال ، ص 163)