ريشه پرستش كيست كه خداوند را با اوصاف و كمالاتِ بي پايانش بشناسد ، اما سر تسليم و خضوع فرو نياورد ؟ قرآن از طريق داستان ها و تاريخها ، نشانه هايي از قدرت و عظمت او را براي ما بيان مي دارد . مي فرمايد : خداوند به مريمِ بي همسر فرزند داد . رود نيل را براي موسي شكافت و فرعون را در آن غرق كرد . انبيا را با دست خالي بر ابرقدرت هاي زمان خود پيروز كرد و بيني طاغوت ها را به خاك ماليد . اوست كه شما را از خاكِ بي جان آفريد و مرگ و حيات و عزّت و ذلّتِ شما بدست اوست . كيست كه ضعف و ناتواني و جهل و محدوديت خود و خطرات و حوادثِ پيش بيني شده و نشده را درك كند ، ولي احساس نياز به قدرت نجات دهنده اي نكند و سر تسليم خم نكند ؟ قرآن در لابلاي آيات ، ضعف انسان را به او گوشزد مي كند و مي گويد : تو هنگام تولّد هيچ نمي دانستي و هيچ آگاهي نداشتي ، يكپارچه ضعف بودي ، چنانكه پس از قدرت هم باز رو به ضعف مي روي . تو هر لحظه مورد تهديد انواع خطرات هستي . اگر حركت زمين كُند شود و شب يا روز ثابت بمانند ، كيست كه حركت آن را تند كند و تغيير دهد ؟ اگر آبها به عمق زمين فرو رود ، كيست كه براي شما آب گوارا بياورد ؟ (4) اگر بخواهيم آب آشاميدني شما را تلخ و شور قرار مي دهيم . (5) اگر بخواهيم درختان را براي هميشه خشك مي گردانيم . (6) اگر بخواهيم دائما زمين را لرزان و متزلزل قرار مي دهيم . (7) اينها ودهها نمونه ديگر را قرآن ذكر مي كند تا انسان را از غفلت به در آورد وغرورش را بشكند وبه عبادت وتذلّل در برابر آفريدگار وادارد .

قال رسول الله - صلي الله عليه وآله - : الصلوة ، معراج المؤ من ؛ نماز ، معراج مؤ من است . (كشف الاسرار ، ج 2 ، ص 676 ، سرالصلوة ، ص 7 ، اعتقادات مجلسي ، ص 29)

قال علي - عليه السلام - : اوصيكم بالصلاة و حفظها ، فانها خيرالعمل و هي عمود دينكم ؛ شما را به نماز و مراقبت از آن سفارش مي كنم ، زيرا نماز برترين عمل و ستون و اساس دين شما است . (ميزان الحكمه ، ج 5 ، ص 468 ، بحارالانوار ، ج 82 ، ص 209)

قال رسول الله - صلي الله عليه وآله - :  

مازاد خشوع الجسد علي ما في القلب فهو عندنا نفاق ؛

هرگاه خشوع بدن بر خشوع قلب و توجه آن به نماز افزون شد ، اين عمل نزد ما دورويي محسوب مي گردد .

(تفسير صافي ، ج 2 ، تفسير سوره مؤ منون ، ص 126)

قال رسول الله - صلي الله عليه وآله - :  

الخشوع زينة الصلاة ؛

خشوع ، زينت و زيور نماز است .

(بحارالانوار ، ج 77 ، ص 131)