نماز ناقص
قال رسول الله - صلي الله عليه وآله - :
من لم يتم وضوئه و ركوعه و خشوعه ، فصلوته خداج يعني ناقصة غير تامة ؛
كسي كه وضو و ركوع و خشوعش در نماز كامل نيست ، نمازش (خداج ) است ، يعني ناقص است و تمام نيست .
(جامع احاديث الشيعه ، ج 4 ، ص 44)
موضوعات: "نماز" یا "پی نوشت ها" یا "آثار و اسرار نماز" یا "ارزش نماز واجب" یا "افعال و اذکار نماز" یا "اهمیت نماز جماعت" یا "حضور قلب و کمال نماز" یا "اهمیت وقت نماز" یا "نماز معصومین" یا "نماز در خانواده" یا "نماز شب" یا "نماز جمعه" یا "اهمیت نماز مستحبی" یا "اهمیت وجایگاه مسجد" یا "شهدا و نماز"
خاشع بودن قلب و جوارح
قال علي - عليه السلام - :
ليخشع الرجل في صلوته فانه من خشع قلبه الله - عز و جل - خشعت جوارحه فلا يعبث بشي ء في الصلوة ؛
مرد بايد در نماز خود خاشع باشد ، پس وقتي قلبش براي خدا خاشع شد ، اعضاء و جوارحش نيز خاشع است ، با چيزي (در حال نماز) بازي نمي كند .
(جامع احاديث الشيعه ، ج 5 ، ص 37)
آداب حضور قلب
قال الباقر - عليه السلام - :
عليك بالاقبال علي صلاتك فانما يحسب لك منها ما اقبلت عليه منها بقلبك و لا تعبث فيها بيديك و لا براسك و لا بلحيتك و لا تحدث نفسك و لا تتثاءب و لا تتمطا و لا تكفر . . . ؛
بر تو باد توجه كامل به نمازت ، پس همانا ، آن مقدار كه در نماز حضور قلب داشته باشي ، حساب مي شود ، در نماز با دست و سر و ريش خويش بازي مكن ، و در نماز با خودت صحبت نكن و خميازه نكش . . .
(بحارالانوار ، ج 84 ، ص 201)
آداب حضور قلب
قال الباقر - عليه السلام - :
عليك بالاقبال علي صلاتك فانما يحسب لك منها ما اقبلت عليه منها بقلبك و لا تعبث فيها بيديك و لا براسك و لا بلحيتك و لا تحدث نفسك و لا تتثاءب و لا تتمطا و لا تكفر . . . ؛
بر تو باد توجه كامل به نمازت ، پس همانا ، آن مقدار كه در نماز حضور قلب داشته باشي ، حساب مي شود ، در نماز با دست و سر و ريش خويش بازي مكن ، و در نماز با خودت صحبت نكن و خميازه نكش . . .
(بحارالانوار ، ج 84 ، ص 201)
قلب ، فقط متوجه خدا
قال الصادق - عليه السلام - :
و اني لاحب للرجل منكم المومن اذا قام في صلاة فريضة ان يقبل بقلبه الي الله و لايشغل قلبه بامر الدنيا ، فليس من مومن يقبل بقلبه في صلاته الي الله اقبل الله اليه بوجهه و اقبل بقلوب المؤ منين اليه بالمحبة له بعد حب الله - عز و جل - اياه ؛
به درستي من مؤ مني از شما را دوست دارم كه وقتي به نماز واجب مي ايستد با قلبش به سوي خدا متوجه گردد و قلب خود را در حال نماز به دنيا مشغول نسازد ، پس هيچ مؤ مني نيست كه با قلب خود در نمازش به سوي الله برود ، مگر اين كه خداوند با همه الطافش به او رو مي آورد و بعد از آن قلوب همه مومنين هم از راه راءفت و مهرباني به سوي او رو مي آورند .
(بحارالانوار ، ج 84 ، ص 240 . وسائل الشيعه ، ج 4 ، ص 686 . ثواب الاعمال ، ص 163)
آخرین نظرات