بچه که بودم نمی فهمیدم چرا وقتی اسم کربلا میاد همه به هم میگن ان شاالله قسمت

بشه ،ان شاالله آقا شماروهم بطلبه،نمی دونید چقدرزیباست و………..نمی فهمیدم

چرا وقتی اسم کربلا میومد پدرم حال وهواش عوض میشد وبابغض وآه ازکربلا

برامون میگفت… اصلا نمی فهمیدم چراوقتی به کلمه بین الحرمین می رسید

چشماش پرازاشک میشد ومیگفت شبهای کربلا توبین الحرمین چه صفایی داشت ،

یه طرف آقات امام حسین (ع) ویه طرف دیگه مولات اباالفضل (ع) شبهایی که

هیچ وقت نمی تونم فراموش کنم خدایا باز قسمتم کن…..برام سوال بود کربلا

کجاست بین الحرمین که میگن کجاست؟یه کم که بزرگتر شدم دیدم انگاری من هم

عاشقش شدم دیوونه ی بین الحرمین بااینکه ازنزدیک ندیدمش ولی دلم

همیشه …………….. دیوونه ی اسمی که تامیاد من هم بغض

میکنم…..دلبسته ی عکسی که رو دیوار اتاقم بود عکسی ازجایی که حسرت

دیدنش ازهمون دوران بچگی باهام بود….هرروز بعداز نماز زیارت

عاشورا 

..السلام علی الحسین ،وعلی علی بن الحسین وعلی اولاد الحسین وعلی

اصحاب الحسین…

چقدر زیباست قشنگترین دعایی که می تونم اونو بفهمم ، کلمه به

کلمه باهاش اشک ریختن چه صفایی داره..زیارتی که باهاش انس گرفتم وتنها پناه

دل خستگی های منه وهمیشه آرزو داشتم و دارم یه روز ازنزدیک جلوی گنبد طلایی بگم

السلام علی الحسین (ع)…..اینو باتمام وجودم میگم امام حسین (ع) تنها کس بی

کسی های منه عشق منه….نامه هایی که از روی دلتنگی برای آقا نوشتم واونا روبه

دست زائران حرم عشق سپردم تنها چیزی که تونستم بنویسم این بود 

*آقا پس کی*

*قراره نوبت من بشه؟؟* ……………….