پناهیان: من نمی‌توانم خدایی را قبول کنم که به فکر شاد کردن من نیست و فقط به فکر دستور دادن به من است!

?باید با اصلاح ادبیات دینی سوءتفاهم‌ها را کاهش دهیم؛ اگر پرسیدند: چرا دین‌داری می‌کنی؟ بگو: چون می‌خواهم شادتر زندگی کنم. یعنی هدف نهایی دین‌داری خود را «شادتر بودن» اعلام کن و بگو: اصلاً خدا مرا برای شادی و نشاط آفریده، و من به این نتیجه رسیده‌ام که از طریق دینداری می‌شود بانشاط‌تر زندگی کرد.

?وقتی می‌گویی «من به این دلیل از خدا اطاعت می‌کنم که می‌خواهم به خدا مقرب شوم» فقط نیمی از حقیقت را گفته‌ای! خُب بگو وقتی مقرب شدی، بعدش چه اتفاقی می‌افتد؟ بگو که خوشحال می‌شوی، لذت می‌بری، نشاط و سرور پیدا می‌کنی…

?اگر فکر کنی که دین‌داری در همین دنیا به آدم شادی و نشاط نمی‌دهد، در واقع دین و خدا را زیر سؤال برده‌ای! مگر می‌شود خدا بنده‌اش را به چیزی دستور بدهد که آخرش نشاط نباشد؟! من نمی‌توانم خدایی را قبول کنم که به فکر شاد کردن من نیست و فقط به فکر دستور دادن به من است! هرکس دینداری می‌کند اما اما نشاط ندارد، دین‌داری‌اش اشکال دارد.

#راه_های_رسیدن به #حال_خوش_معنوی و #نشاط_زندگی-جلسۀ 7 -تاریخ: 96.3.12
#بخش_اول

?ادامۀ متن + صوت در:
‏ telegram.me/Panahian_text/20
@Panahian_ir