دوره ولایت امام عسکری (ع) از حساس ترین مقاطع تاریخ اسلام است و مأموریت مهم ایشان در این دوره نهادینه کردن وصایت امام عصر (عج) و آموختن چگونگی انتظار امام غایب به رهروان حقیقی دین است.
*اگر دوران عمر ٢٩ ساله امام حسن عسکری (ع) را به سه دوره تقسيم كنيم ، ١٣ سال حضور و زندگی در مدينه و ١٠ سال اقامت در سامرا پيش از عهده دار شدن امر امامت امت و ٦ سال عصر ولايت آن بزرگوار آن حضرت در يكى از مقاطع تاريخ اسلام و شايد به نوعى از حساس ترين دوران هاى تاريخى اسلام عليرغم توقف كوتاهى كه در عالم ناسوت داشتند ، مأموريتى مهم از جنس ماموريت رسول اكرم (ص) اسلام را با عالی ترين شيوه هاى ممكن را به انجام رساندند و اين موضوع ماجراى نهادينه كردن وصايت و امامت وجود مقدس امام عصر روحى فدا با همه ويژگی هاى مربوط به آن است.
*حبس امام عسكرى (ع) و تحت نظر بودن مستمر و بى وقفه ايشان در طول دوران امامت و روش اداره امور شيعيان از ناحيه ی آن حضرت دقيقا ً نمونه اى از رابطه امام حق با مأمومين صالح و مومنان در عصر موسوم به غيبت است . همان طوری كه میدانيد از گذشته هاى دور وعده موعود آخرالزمان داده شده بود و تقريبا در همه اديان توحيدى و مكاتب اخلاقى بشر ساخته موضوع مهدويت به عنوان يک اصل اساسى مورد تأكيد واقع شده و در ميان مذاهب اسلامى نيز بدون كوچكترين اختلاف اعتقاد بر اين است كه منجى آخرالزمان شخصيتى ممتاز از اولاد حضرت صديقه طاهره (س) و اميرالمؤمنين على (ع) خواهد بود كه همنام رسول خدا (ص) است.
*تقدير الهى و تدبير والاى حضرت عسكرى (ع) در دوران امامت مظلومانه ی آن حضرت به گونه اى رقم خورد تا مردم خصوصأ پيروان مكتب اهل بيت برخوردارى از امامت حق را در پشت پرده غيب در قالب حبس و دور ماندن از وجود مبارك آن حضرت تجربه كنند . به همين علت در طول دوران امامت حضرت امام يازدهم ؛ محبين و پيروان آن حضرت نوعا ً از طريق نامه نگارى و واسطه هاى حضرت ايشان جواب هاى خود را دريافت و امور مادى و معنوى خود را تمشيت میكردند ، در سايه فشار و مراقبت همه جانبه حكومت عباسی كه پس از شهادت حضرت امام رضا (ع) شدت بيشترى پيدا كرده بود ، كمتر كسى امكان نزديک شدن به امام را پيدا میكرد ، ضمن اينكه امكان تمركز اصحاب امام عسکری (ع) وجود نداشت و شخصيت هايى مانند ابوعلی احمد بن اسحاق اشعری در قم و ابوسهل اسماعيل نوبختی در بغداد و بدون دسترسى مناسب و مستقيم به امام زندگى میكردند.
*هنر امام (ع) اين بود كه عليرغم همه محدوديت هاى هراسناك ، با دقت و فراست با استفاده از روش هايى كه بعدها رسم الخط ارتباط مردم با حضرت امام عصر شد ، هم پاسخگوى نياز هاى اعتقادى و سياسی و علمى پيروان مكتب اهل بيت بود به نحوى كه در دوران امامت خود ، آثار مهمی از جمله تفسير قرآن و بيان مسائل فقهی ، نشر احکام و سمت و سو بخشيدن به جنبش هاى اسلامى و انقلابی پيروان مكتب اهل بيت (ع) به ميراث گذاشتند هم با مناظره هاى علمى همه جانبه و دقيق ، شبهات و شعله آتش افروزيها و فتنه انگيزي ها طواغيت بنى عباس را فرو مینشاندند ، در عين حال چگونه زيستن و چگونه در انتظار امام زمان غايب بودن را به رهروان حقيقى دين آموختند.
آخرین نظرات