ان العبد لیدعو""گاهی بنده دعا می کند,خدا به ملایکه می فرماید："من دعای او را مستجاب کردم,اما حاجتش را فعلا ندهید.حاجتش را نگه دارید,من دوست دارم که او بگوید خدا!"مثل وقتی که شیرینی خریده ای و به خانه برده ای,دخترت می اید شیرینی بگیرد,می بری عقب.

چرا؟

می خواهی گریه اش بیندازی,از اشک های او خوشت می اید.

مادرش می گوید："مگر بیکاری بچه را اذیت می کنی؟"اما تو می خندی.

خدا می گوید："من دوست دارم بنده ام بگوید خدا.

ای ملایک!حاجت او را نگه دارید تا او باز هم بگوید خدا.”

دنیات نداده ام نه از خواری توست

کونین فدای یک نفس زاری توست

هر چند دعا کنی اجابت نکنم

زیرا که مرا محبت زاری توست

یک بنده ای هم دعا می کند.خدا می فرماید که"حاجت این را زودتر بدهید,من از صدای او بدم می اید.بدم می اید او بگوید خدا!حاجتش را بدهید که مرا صدا نکند.”

ایت الله مجتهدی تهرانی