حَدَّثَنِي إِبْرَاهِيمُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ فَارِسٍ قَالَ:

 كُنْتُ أَنَا وَ نُوحٌ وَ أَيُّوبُ بْنُ نُوحٍ فِي طَرِيقِ مَكَّةَ فَنَزَلْنَا عَلَى وَادِي زُبَالَةَ فَجَلَسْنَا نَتَحَدَّثُ فَجَرَى ذِكْرُ مَا نَحْنُ فِيهِ وَ بُعْدُ الْأَمْرِ عَلَيْنَا فَقَالَ أَيُّوبُ بْنُ نُوحٍ كَتَبْتُ فِي هَذِهِ السَّنَةِ أَذْكُرُ شَيْئاً مِنْ هَذَا.

 فَكَتَبَ (مولانا الإمام علي الهادي صلوات الله علیه) إِلَيَّ: إِذَا رُفِعَ عَلَمُكُمْ مِنْ بَيْنِ أَظْهُرِكُمْ فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ مِنْ تَحْتِ أَقْدَامِكُمْ.

(كمال الدين و تمام النعمة، ج 2، ص: 381)

          ابراهيم بن محمّد بن فارس می گويد: 

*من و نوح و ايّوب بن نوح در راه مكّه بوديم و در وادى زباله فرود آمديم و نشستيم و با يك ديگر صحبت مى كرديم، سخن از اوضاع زمانه و دورى امر امامت از ما بود، ايّوب بن نوح گفت: امسال نامه اى نوشتم و از اين مطلب پرسش نمودم.

 *مولای ما حضرت امام هادی صلوات الله علیه به من نوشتند: چون امام شما از ميان شما برداشته (و غایب شد) از #زير پاهاى خود منتظر فرج باشيد؛ (یعنی اینقدر فرج را نزدیک ببینید و نا امید نشوید).

******حَدَّثَنَا الصَّقْرُ بْنُ أَبِي دُلَفَ قَالَ:

سَمِعْتُ مولانا الإمام علي الهادي صلوات الله علیه يَقُولُ:

 إِنَّ الْإِمَامَ بَعْدِي الْحَسَنُ ابْنِي وَ بَعْدَ الْحَسَنِ ابْنُهُ الْقَائِمُ الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً.

     (كمال الدين و تمام النعمة، ج 2، ص: 383)

*صقر بن ابو دلف می گويد:

شنیدم مولای ما حضرت امام هادى صلوات الله علیه مى فرمایند:

***** امام پس از من فرزندم حسن است و پس از حسن فرزندش قائم، كسى كه زمين را از عدل و داد پر می سازد، همچنان كه پر از ظلم و جور شده است.