پیامبر اکرم(ص) در پاسخ این پرسش که وجود مهدی (ع) در #عصر_غیبتش چه فایده ای دارد، فرمود: “إى والذي بعثني بالنبوة أنهم ينتفعون بنور ولايته في غيبته كانتفاع الناس بالشمس و ان جللها السحاب"(1)

“آری، سوگند به خدایی که مرا به نبوت برگزیده، مردم از #نور_رهبری او در دوران غیبتش بهره می گیرند همانگونه که از خورشید به هنگام قرار گرفتن در پشت ابرها".

همین موضوع به مردم امید می بخشد، زیرا رئیس یک جمعیت یا یک کشور مادام که زنده است - هرچند مثلا در سفر یا فرضا در بستر بیماری باشد - مایه ی حیات و حرکت و نظم و آرامش در میان آن جمعیت یا مردم آن کشور است.

 شیعیان طبق عقیده ای که به وجود امام زنده دارند، هرچند او را در میان خود نمی بینند، خود را تنها نمیدانند. اثر روانی این طرز تفکر در زنده نگه داشتن امید در دل ها و وادار ساختن افراد به خودسازی و آمادگی برای آن #انقلاب بزرگ #نقش_اساسی دارد.

طبق  اعتقاد_شیعه که در روایات بسیار زیادی آمده است امام در دوران غیبت به طور مداوم مراقب حال پیروان خویش است و هر هفته برنامه ی اعمال آن ها به نظر او می رسد و از چگونگی رفتار و کردار و گفتارشان آگاه می گردد.

) بحارالانوار، ج 13(السماء و العالم)