#لطف_بى‌انتها
روزى شیخ سلاّر بن عبدالعزیر (1)در مجلس درس شیخ مفید، یکى از مطالب علمى را به شکل شایسته اى بیان کرد و همه حاضران را به اعجاب و تحسین واداشت.
«شیخ مفید» نیز از هوش سرشار و مقام علمى این شاگرد لذت برد و خوشحال شد. نام و نشان و احوال وى را پرسید، گفتند: «این دانشمند جوان به لطف شما زنده است و زندگى اش مرهون سخن شماست.» شیخ مفید، چگونگى ماجرا را سؤال کرد، گفتند: «وقتى که مادر او از دنیا رفت، او در شکم مادر بود. اطرافیان و بستگانش دربارهٔ وى متحیر ماندند و به محضر شما آمدند. اوّل فتوا دادید که آن زن دفن شود، وقتى که آنان از محضر شما مرخص شدند، شخصى را با عجله فرستادید و او آمد و گفت: «شیخ مى فرماید، پهلوى چپ آن مادر را بشکافید و بچه را بیرون آورده، بعداً دفن کنید.»
آنان، طبق دستور شما عمل کردند و پیش از دفن مادر، بچه را بیرون آوردند و اکنون این عالم وارسته و متبحر که در محضر شما نشسته است، همان طفل است.» شیخ مفید(رحمه الله) با کمال تعجب فرمود: «به خدا قسم! آن #فتواى_دوم_از_من_نبوده_است. حالا که چنین است، با خود شرط مى کنم که دیگر در امور مسلمانان دخالت نکنم و دربارهٔ احکام شرعى مسلمانان فتوا صادر نکنم؛ چرا که نزدیک بود با یک فتواى اشتباه، باعث مرگ چنین شخص دانشمندى شوم.»
1-. حمزه بن عبد العزير معروف به سلاّر ديلمى از بزرگان فقهاى اماميه در قرن پنجم به شمار مىآيد. او از ممتازترين شاگردان شيخ مفيد، سيد مرتضى و شيخ طوسى است. المقنع فى المذهب، التقريب فى اصول الفقه و المراسم العلويه از جمله آثار گرانقدر اوست. وى در سال 463ق وفات يافت و در منطقه خسروشاه در حومه تبريز مدفون شد. مزار او امروزه مطاف عاشقان اهل بيت(ع) ودوستاران علم و دانش است.
آخرین نظرات