در حدیثی است که [بعض اصحاب رسول‌الله «صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله» خدمت ایشان بودند صدایی به گوش‌شان رسید، سؤال کردند : چه صدایی است؟ (حضرت)فرمودند : صدای سنگی بود که هفتاد سال قبل، از لب جهنم حرکت کرده بود و حال به قعر جهنّم رسید، آنگاه مطلع شدند که کافری هفتاد ساله مرده است]‌.

(?علم الیقین/ج۲/ص۱۰۰۲)

? اگر حدیث صادر شده باشد، شاید آن بعض از اهل حال بوده یا با تصرّف رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله) به گوش‌شان رسیده، برای تنبیه غافلان و هوشیار جاهلان!

اگر هم حدیث _که الفاظش را یاد ندارم_ صادر نشده باشد لکن مطلب همین است!
? ما یک عمر رو به جهنّم سِیر می‌کنیم و یک عمر نماز [که بزرگ‌ترین یادگاه خدای متعال است] پشت به حق و خانه‌ی او _جلّ و علا_ و رو به خود و خانه‌ی نفس به جا می‌آوریم؛ و چه دردناک است که نمازِ ما که باید معراجِ ما باشد و ما را به سوی او و بهشتِ لقای او بَرَد، به سوی خودِ ما و تبعیدگاه جهنم برد!…

يكي از پادشاهان از وزير خود خواسته بود كه فهرست اسامي گداها و ارباب‌ها را براي او تهيّه كند. وزير اين فهرست را تهيّه كرد و پيش پادشاه برد.

❓پادشاه ديد كه نام خودش در اوّل فهرست گداهاست. با شگفتي پرسيد:
چرا نام مرا در اين فهرست نوشته‌اي؟

✅وزير پاسخ داد:
سرورم به سلامت باشند! هر چه فكر كردم، ديدم پادشاه نيز از جملة گدايان است. تنها فرقي كه در اين ميان هست، اين است كه پادشاه مال مردم را به زور از آنها مي‌گيرد وديگران كه گداي رسمي هستند، با خواهش و التماس طلب مي‌كنند!
پادشاه خنديد و به وزير آفرين گفت.

?منبع: کتاب «شیرین‌تر از عسل» از انتشارات موعود عصر(عج)

انشاء کودکِ…

موضوع انشاء:
یلداى خود را چگونه گذراندید؟

با سلام خدمت آموزگار خوب و دوستان عزیزم!

دیشب یلدا به ما خیلى خوش گذشت،
دور هم بودیم و تا تونستیم خوردیم و خندیدیم ،
فال هم گرفتیم!

البته پدرم میگفت شایعه شده که هندوانه ها را یه کسایى ارزون خریدن و انبار کردن که گرون بفروشن،
به همین دلیل من نخریدم تا با مفاسد اقتصادى مبارزه کنم!

مادرم هم گفت: خوب کارى کردى و به من گفت:
عکس یک هندوانه بکش بگذاریم تو سفره یلدا،
منم کشیدم خوشگل شد!

مامان گفت: تو روزنامه خوندم که دونه هاى انار دل درد میاره،
براى همین نخریدم!

مادر من خیلى به سلامتى خانواده اهمیت میدهد!

خواهرم عکس یه انار رو از تو روزنامه کند گذاشت تو سفره،
یه انار بزرگ که دونه هاش سیاه بود!

مامان گفت: شب نمیشه آجیل خورد سر دلتون سنگین میشه و خوابهاى بد می بینید براى همین فقط نخود چى و کشمش خریدم ک خیلى هم خاصیت دارد،
مادرم خیلى مهربان است!

مادرم گفت: رفتم میوه فروشى که میوه بخرم خیلى شلوغ بود منصرف شدم،
مامان پرتقال و سیبى رو که داشتیم مثل گل درست کرده بود و توى بشقاب چیده بود خیلى قشنگ شده بود دلمون نمیامد بخوریم ولى مامان گفت:
بخورین که نمونه میکروب میگیره،
مامانم خیلى با سلیقه هست!

بابا آخر شب فال حافظ گرفت،
همش یادم نیست ولى اولش میگفت:

مژده اى دل که مسیحا نفسى میاید!

خلاصه یلداى خوبى بود ،چون ما دل درد نگرفتیم، خوابهاى بد هم ندیدیم، تازه با مفاسد اقتصادى هم مبارزه کردیم!

این بود انشاى من امیدوارم خوشتان آمده باشد!

معلم گفت: آفرین پسرم خوب بود اینم یه نمره 20
دانش آموزى از ته کلاس گفت:
آقا اجازه سرما خوردین؟
معلم گفت:
چطور ؟
شاگرد گفت:
آخه آقا اجازه . . .
از چشمتون داره اشک میاد

معلم گفت: آره یادم نبود که سرما خوردم!

#یلدا

#زلزله،
زلزله تقریبا” ده ثانیه احساس شد. اما میلیون ها نفر به خیابان ریختند. نیمه برهنه، با دست خالی، بدون سوئیچ ماشین، سند خانه، دسته چک و حتی مدارک شناسایی…

میلیون ها نفر همه آن چیزهایی که یک عمر برای داشتن شان جنگیدند، عرق ریختند یا خون دیگران را در شیشه کردند را بدون لحظه ای درنگ رها کردند و فقط جان ناقابل را برداشتند و به خیابان زدند…

میلیون ها زن طلاهای عزیزشان، چکمه هایی که روزها پاساژها را برای خریدن شان وجب کرده بودند، یخچالی که دوستش داشتند، دکوری که ده بار برای چه جور چیدنش با همسرشان جوری بحث کرده بودند انگار مهمترین اتفاق زندگی است، غذایی که برای پختنش از صبح زحمت کشیده بودند… را از یاد بردند و گریختند.

میلیون ها نفر حتی یادشان رفت کی هستند؟ تا دقایقی پدر و مادر و همسر و فرزند و معشوقه از یادشان رفت. همه آن چیزهایی که یک روز با اطمینان می گفتند امکان نداره یه ثانیه از یادم بره!

هیچکس به فکر این نبود که فلان لباس مارک، فلان کفش گران قیمتش را با خودش بردارد. یا حتی مدرک تحصیلی و حکم انتصاب به عنوان مدیر فلان جای مهم که برایش زیرآب صدها نفر را زده بود، بدون وضو رفته بود صف اول نماز جماعت اداره، حاجی فلانی سفارشش کرده بود …

میلیون ها نفر فقط فرار کردند، از ترس فرو ریختن سقفی که برای خریدنش، برای اجاره کردنش، برای پرداخت قسط هایش روزها و شب ها زحمت کشیده بودند…. از ترس سقفی که بخشی از عمر و سلامتی شان را برای داشتنش حراج کرده بودند.

آن چند دقیقه محشر بود. میزان شجاعت آدم ها، میزان عشق و وفاداری شان به خانواده، میزان ادعاهایشان حداقل به خودشان و اطرافیان شان ثابت شد.

تلخ بود اما آن چند ثانیه را دوست دارم. برای اینکه هزاران بار در ذهنم با آن مواجه شده ام، اینکه تا دقیقه دیگر هیچکدام مان ممکن است نباشیم. اینکه مرگ به اندازه زندگی واقعیت دارد.

درس عبرتی بود برای ما که عبرت نمی گیریم. مایی که بعد از آرام شدن نسبی اوضاع دوباره همان موجودی شدیم که بودیم!