حضرت زينب (س ) در شب يازدهم محرّم

(در شب عاشورا حضرت زينب عليها السلام بود و امام حسين عليه السلام ، زينب بود و همه كس و همه چيز. در شب يازدهم زينب بود و زينب ، در اين شب زينب عليها السلام قافله سالار اسيران بود و نقطه اتكاء يتيمان !

مصائب هر چند بسيار سنگين بود و گران ، ولي حضرت زينب عليها السلام همچون كوهي استوار در برابر مصائب ايستاد و خم به ابرو نياورد!

به نگهباني اسيران پرداخت ، به گرد آوردن زنان و كودكان پرداخت ، روان بخش پيكرهاي بي روح گرديد، نواي بينوايان بود و رمق بي رمقان .

از اين سو به آن سو مي دويد و گمشدگان را مي جست ، از ضرب تازيانه پيكرش مي سوخت ، خارهاي بيابان به پايش فرو مي رفت ، و جگرش مي سوخت ولي يتيمان را مي جست .

اين پيكر رنجديده ناتوان ، معجزه گر بود، چنان شايستگي به خرج داد كه يك بچه به زير سمّ ستور نرفت . يك زن در آتش نسوخت ، يك كودك در آن شامِ شوم گم نشد.

پس از آنكه از اين كارها فراغت يافت و از سلامت همه اطرافيان مطمئن شد، به سوي خدا رفت و به عبادت پرداخت ، نماز شب به جاي آورد.

آنقدر ناتوان و كوفته شده بود كه نتوانست ايستاده بخواند، در آن شب نماز شب را نشسته به جا آورد و با خداي خود به راز و نياز پرداخت .(27)

امام صادق عليه السلام فرمودند:

نماز شب موجب رضاي پروردگار و دوستي فرشتگان و سنّت پيامبران و ريشه ايمان و ناخوشايند شيطان است .(28)