​زينب عليها  السلام که چنان ديد از جا برخاست و دست‏هاي خود راحلقه‏وار به‏گردن امام سجادعليه السلام انداخت و گفت: ياابنَ زِيادٍ! حَسْبُکَ مِنْ دِمائِنا… وَاللَّهِ لااُفارِقُهُ فَاِنْ قَتَلْتَهُ فَاقْتُلْني مَعَهُ [ اي پسر زياد! اين اندازه خون که از ما ريخته‏اي تو را بس است… به‏خدا سوگند من از او جدا نخواهم شد تا اگر او را بکشي مرا هم با او به قتل رساني!] پسر زياد لختي به آن‏منظره رقت‏بار نگاه کرد و گفت: پيوند خويشي عجيب است. به خدا سوگند اين زن را چنان ديدم که براستي حاضر است (براي حفظ جان برادر زاده‏اش) با او کشته شود! آن‏گاه دستور داد زين‏العابدينعليه السلام را رها کنند و از قتل آن‏حضرت صرف‏نظر کرد. بدين ترتيب زينب عليها  السلام براي چندمين بار جان امامعليه السلام را حفظ کرد و خود را سپر او قرار داد. بر اساس روايتي ديگر ، امامعليه السلام به‏حضرت زينب فرمود: اُسْکُتي يا عَمَّتي حَتّي‏ اُکَلِّمَه ! [ عمه جان! خاموش باش تامن جوابش را بگويم!] آنگاه خطاب به پسر زياد فرمود: اَبِاالقَتْلِ تُهَدِّدُني؟ اَما عَلِمْتَ أنَّ القَتْلَ لَنا عادَةٌ وَ کِرامَتُنا الشَّهادَة !! [ آيا مرا تهديد به قتل مي‏کني؟ مگر نمي‏داني که عادت و روش ما کشته‏شدن (در راه حق و فضيلت) است و شهادت افتخار ماست؟!]

? دانشنامه زینبیه