صدای انفجار آمد و سنگرش رفت هوا. هرچه صداش زدیم، جواب نداد. سرش شده بود پر از ترکش. توی جیبش یک کاغذ بود که نوشته بود: «گناهان هفته: شنبه: احساس غرور از گل زدن به طرف مقابل؛ یک‌شنبه: زود تمام کردن نماز شب؛ دوشنبه: فراموش کردن سجده‌ي شکر یومیه؛ سه‌شنبه: شب بدون وضو خوابیدن؛ چهارشنبه: در جمع با صدای بلند خندیدن؛ پنج‌شنبه: سلام کردن فرمانده زودتر از من؛ جمعه: تمام کردن صلوات‌های مخصوص جمعه و رضايت دادن به هفتصدتا.» اسمش «حسینی» بود. تازه رفته بود دبیرستان.
شهید
✍شهيد ستاري به روايت همسر،
یک بار با عصبانیت ایستادم بالای سر منصور و نمازش که تمام شد، گفتم «منصور جان، مگه جا قحطیه که می‌آی می‌ایستی وسط بچه‌ها نماز؟ خُب برو یه اتاق دیگه که منم مجبور نشم کارم رو ول کنم و بیام دنبال مهر تو بگردم.»
درجه : سرتیپ دوم
جانباز 100 درصد : سید نور خدا موسوی مفرد
نام پدر : سید محسن
تاریخ تولد: 1/6/1349
محل تولد : خرم آباد
میزان تحصیلات : لیسانس
تاریخ جانبازی : 17/12/1387
محل جانبازی : پل شکسته لار
نحوه جانبازی : درگیری با گروهک عبدالمالک ریگی ملعون
زندگی نامه :
در سنگر مسئولین یكى از تیپ ها صدا به صدا نمى رسید.
هر كس چیزى مى گفت و مى خواست طرف صحبتش را متقاعد كند.
اما مگر مى شد؟
ساز خودش را مى زد و مى خواست حرفش را به كرسى بنشاند:
باید زودتر از این جا حمله كنیم! چه مى گویى با كدام نیرو و مهمات؟
بهتر نیست عقب نشینى كنیم؟ زمین مى دهیم زمان مى گیریم.
تو هم كه حرف هاى بنى صدر را مى زنی.
آخرین نظرات