امیدواری در دعا کردن!
? احمد بن محمد به حضور امام رضا (علیه السلام) آمد و گفت: چند سال است حاجتی دارم و آن را از خدا خواسته ام و دعا می کنم.
? ولی چون دعایم مستجاب نشده است، در این مورد شک و تردیدی به دلم راه یافته است.
? امام رضا علیه السلام فرمود:
ای احمد، مراقب باش که شیطان بر تو چیره نگردد تا تو را مأیوس و ناامید کند،
? همانا امام باقر (علیه السلام) می فرمود: مؤمن، نیاز خود را از خدا می خواهد، خداوند اجابت آن را تأخیر می اندازد، به خاطر اینکه ناله و گریه و زاری او را دوست می دارد.
? سپس امام رضا فرمود: سوگند به خدا، تأخیر بر آوردن نیازهای دنیوی مؤمنان برای آنها بهتر از تعجیل در بر آوردن نیازهای آنها است.
دنیا مگر چه ارزشی دارد؟
? بنابراین از دعا کردن خسته نشو، زیرا دعا در پیشگاه خدا دارای مقام بسیار ارجمند است، بر تو باد که صبر کنی و در کسب روزی حلال باشی و صله رحم به جا بیاوری.
همانا کسی که در این دنیا از نعمتهای الهی برخوردار است اگر درخواستی از خدا کند و دعایش به استجابت برسد، (بر اثر حرص) باز درخواست دیگری می کند
️و نعمت خدا به نظرش کم ارزش می گردد و از چیزی سیر نشود و در صورت فراوانی نعمت، در این راه به خاطر حقوقی که بر او واجب است، به خطر بیفتد و در فتنه و آزمایش قرار گیرد.
? بگو بدانم اگر من چیزی به تو بگویم، به صحت آن اطمینان داری؟
? احمد: اگر به تو اطمینان نداشته باشم، به چه کسی اطمینان دارم، تو حجت خدا هستی، حتما سخن تو درست است.
? امام رضا علیه السلام:
اگر به سخن من اطمینان داری، باید به گفتار خدا بیشتر اطمینان داشته باشی، چرا که خداوند به وعده خود وفا می کند،
مگر خدا نمی فرماید:
? هنگامی که بندگان من از تو درباره من سؤال کنند (بگو) من نزدیکم، دعای دعا کننده را به هنگامی که مرا می خواند پاسخ می گویم.
و نیز، مگر نمی فرماید:
از رحمت خدا نومید نشوید.
? بنابراین اعتمادت به خدا در مورد (صلاح و مصلحتت)بیشتر از دیگران باشد…
?اصول کافی،باب من ابطات علیه الاجابه، حدیث 1، ص 243 و 244 ج 2.