عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ يُوسُفَ عَنْ زَكَرِيَّا بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ الْحَكَمِ قَالَ: 

سَمِعْتُ رَجُلًا يَسْأَلُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه فَقَالَ الرَّجُلُ يَقُولُ أَوَدُّكَ فَكَيْفَ أَعْلَمُ أَنَّهُ يَوَدُّنِي فَقَالَ امْتَحِنْ قَلْبَكَ فَإِنْ كُنْتَ تَوَدُّهُ فَإِنَّهُ يَوَدُّكَ. 

شنيدم مردى از امام صادق صلوات الله علیه مى‏ پرسيد : 

كسى مى‏ گويد كه دوستت دارم؛ من از كجا بدانم كه [واقعا ]دوستم دارد ؟

امام پاسخ داد : «دلت را بيازماى، اگر دوستش داشتى ، او نيز تو را دوست دارد» 

الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏2 ؛ ص652 

می گویند: دل به دل راه دارد. اگر می خواهید بدانید دوستتان با شما چگونه است، ببینید شما با او چگونه اید. ارواح به هم متصلند. در مورد افراد عادی این معنا هست. لکن در مورد خصوص ائمه (صلوات الله علیهم) خیلی واضح است؛ چون آنها قلبشان آیینه علم الهی است و در آن، همه آنچه در عالم وجود دارد، منعکس می شود. پس وقتی شما به او محبت می ورزید، بدانید که او هم به شما محبت می ورزد؛ یعنی این ارتباط، ارتباط متقابل است. 

- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى الْقَطَّانِ الْمَدَائِنِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبِي يَقُولُ حَدَّثَنَا مَسْعَدَةُ بْنُ الْيَسَعِ قَالَ:

 قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ صلوات الله علیهما إِنِّي وَاللَّهِ لَأُحِبُّكَ؛ فَأَطْرَقَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ فَقَال:

 صَدَقْتَ يَا أَبَا بِشْر سَلْ قَلْبَكَ عَمَّا لَكَ فِي قَلْبِي مِنْ حُبِّكَ فَقَدْ أَعْلَمَنِي قَلْبِي عَمَّا لِي فِي قَلْبِكَ. 

به حضرت صادق صلوات الله علیه عرض کردم:

به خدا قسم من شما را دوست دارم. حضرت سر مبارک را پایین انداخته ، سپس بلند نمود و فرمود: 

ای ابابشر راست گفتی ، از دلت بپرس که من در قلبم چه محبّتی به تو دارم، زیرا قلب من ، از محبّت من در قلبت خبر می دهد. 

الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏2 ؛ ص652 

- عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ صلوات الله علیه لَا تَنْسَنِي‏ مِنَ‏ الدُّعَاءِ.

 قَالَ صلوات الله علیه: أَ وَ تَعْلَمُ أَنِّي أَنْسَاكَ ؟؟؟؟؟

 قَالَ فَتَفَكَّرْتُ فِي نَفْسِي وَ قُلْتُ هُوَ يَدْعُو لِشِيعَتِهِ وَأنَا مِنْ شِيعَتِهِ قُلْتُ لَا لَا تَنْسَانِي!

 قَالَ صلوات الله علیه: وَكَيْفَ عَلِمْتَ ذَلِكَ ؟

قُلْتُ إِنِّي مِنْ شِيعَتِكَ وَإِنَّكَ لَتَدْعُو لَهُمْ.

 فَقَالَ صلوات الله علیه: هَلْ عَلِمْتَ بِشَيْ‏ءٍ غَيْرِ هَذَا ؟؟!!!

 قَالَ قُلْتُ لَا.

 قَالَ صلوات الله علیه: إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ مَا لَكَ عِنْدِي فَانْظُرْ إِلَى مَا لِي عِنْدَكَ.

الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏2 ؛ ص652 

حسن بن جهم می گوید:

 به حضرت موسی بن جعفر صلوات الله علیهما عرض کردم:

ما را از دعا فراموش نفرمایید! 

فرمود: آیا فکر می کنی که تو را از دعا فراموش می کنم؟ آیا تصور تو این است که من تو را دعا نمی کنم؟

با خودم فکر کردم که این بزرگوار برای شیعیانش دعا می کند، من هم که از شیعیانش هستم، پس برای من دعا می کند. لذا به حضرت عرض کردم:

 من فکر نمی کنم که شما مرا از دعا فراموش کنید. 

فرمود: از کجا فهمیدی که تو را از دعا فراموش نمی کنم؟ 

عرض کردم: 

من شیعه شما هستم، شما هم برای شیعیانتان حتما دعا می کنید، پس من را هم دعا می کنید.

 فرمود: آیا راه دیگری هم به نظرت می رسد که از آن کشف کنی که من تو را دعا می کنم؟

گفتم: نه، راه دیگری به نظرم نمی رسد.

حضرت فرمودند: 

هر وقت خواستی بفهمی که من درباره تو چگونه هستم، نگاه کن به خودت، ببین من در دل تو چگونه ام؛ از آن کشف کن که وضع تو هم در دل من به همان کیفیت است؛ یعنی اگر تو به من محبت می ورزی، بدان که من هم به تو محبت می ورزم. اگر من را دعا می کنی، بدان که من هم تو را دعا می کنم.

این همه توصیه به دعا برای حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) اینجا ثمره اش ظاهر می شود. وقتی شما برای آن بزرگوار دعا می کنید، مطمئن باشید ایشان هم شما را دعا می کنند. وقتی شما صلوات بر محمد و آل محمد می فرستید، که بهترین دعا برای این بزرگواران، همین طلب صلوات و رحمت و رضوان الهی برای آنها است، بدانید آنها هم شما را دعا می کنند

 رنج شیعیان او را می‌آزارد. او، فرزند همان کسی است که می‌فرمود: «صبر کردم، در حالی که استخوان در گلو و خار در چشم بودم (10) او، از تبار صابرانی است که در زیارت جامعه کبیره درباره آنان می‌خوانیم: شما برای تحصیل رضای خدا، بر آنچه در این راه بر شما وارد شد، صبر پیشه کردید. جابر، در حدیث طولانی درباره آن حضرت می‌فرماید: او، برای همه مردم جهان رحمت است. برای او کمالات موسی، شرف عیسی، و صبر ایوب است.(11)

وقتی روایت، صبر حضرت را به صبر ایوب تشبیه می‌کند، فهمیده می‌شود که مصائب وارد آمده بر آن حضرت، از مصائب یوسف علیه السلام نیز بیشتر است. چه رنجی بزرگ‌تر از این است که بزرگ‌مردی از خاندان رسالت و کرامت و شجاعت، فریاد مظلومان را بشنود و نشستن تازیانه‌های ستمگران بر مظلومان را در هر نقطه جهان به ویژه بر مسلمانان، ببیند؛ ولی به خویشتنداری مأمور باشد، در حالی ‌که فرزند امیر مۆمنان و شیر میدان جنگ است

آری، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه صبر ایوب را دارد که هزار و دویست و اندی سال تنهایی و غربت و دوری از شیعیان و عاشقانش را تحمل کرده است و به انتظار اذن الهی برای ظهور خود نشسته است. وقتی روایت، صبر حضرت را به صبر ایوب تشبیه می‌کند، فهمیده می‌شود که مصائب وارد آمده بر آن حضرت، از مصائب یوسف علیه السلام نیز بیشتر است. چه رنجی بزرگ‌تر از این است که بزرگ‌مردی از خاندان رسالت و کرامت و شجاعت، فریاد مظلومان را بشنود و نشستن تازیانه‌های ستمگران بر مظلومان را در هر نقطه جهان به ویژه بر مسلمانان، ببیند؛ ولی به خویشتنداری مأمور باشد، در حالی ‌که فرزند امیر مۆمنان و شیر میدان جنگ است. اینجا است که باید اذعان کرد مصائب او از مصائب یوسف صدیق، گران‌تر بوده و صبر او جمیل‌تر است.

 

تنهایی و غربت

یوسف یعقوب علیه السلام در جامعه آن روز مصر، آن‌چنان تنها و غریب و ناشناخته بود و مردم از اصل و نسبش بی‌خبر بودند که وقتی برادرانش نیز به مصر رفتند و او را دیدند و از اکرامش بهره بردند و او را نیكوكار خطاب كردند. نمی‌دانستند این جوانمرد نیکوکار؛ همان برادر آن‌ها است؛ همان برادری که در چاه جفا پنهانش کردند، تا برده کاروانیان شود. یوسف در سرزمین مصر، تنها و غریب بود، تا آن روز که خودش خویشتن را به برادرانش معرفی کرد.(12)

یوسف زهرا عجل الله تعالی فرجه هم هزار و دویست و اندی سال است که در این عرصه گیتی همچنان تنها و غریب و ناشناخته زندگی می کند و کسی او را نمی شناسد و جایگاه او را نمی داند.

آری؛ چه بسا مهدی فاطمه علیها السلام در گرفتاری‌ها و شداید دستمان را بگیرد، گمراهان را راه نماید، درماندگان را مدد رساند؛ ولی كسی او را نشناسند، تا آن روز که به تقدیر الهی ظاهر شود.(13)

 

پی نوشت:

1- نحل (16) : 89.

2- یوسف (12) : 31.

3- المهدی رجل من ولدی وجهه کوکب درّی اللّون لون عربی و الجسم جسم اسرائیلی یملاء الارض عدلاً کما مُلئت جوراً.» بحارالانوار، ج51، ص80.

4- هو رجل من ولدی کأنه من رجال بنی اسرائیل علیه عباء تان قطوا نیتان، کأن وجهه الکوکب الدّری فی اللون فی خدّه الایمن خال اسود ابن اربعین سنةٍ.» كشف الغمة، ج2، ص487.

5- این روایت در اسد الغابة (ج 5، ص 154) و الاصابة (ج6، ص 89 و 90) از طریق مستور ابن جیلان (یا غیلان) نیز نقل شده است.

6- رک: المیزان، ج9، ص 423.

7- فتح القدیر، ج1، ص953.

8- الصدیق مبالغة الصادق و هو ملازم الصدق فی الاقوال و الافعال و القصود و العهد مع الله و مع الخلق» پاورقی اسفار، ج6، ص13.

9- قد من الله علینا انه من یتقِ و یصبر فان الله لایضیع اجر المحسنین) همان، 90.

10- رك: نهج‌البلاغه، خطبه3.

11- رحمة للعالمین، علیه کمال موسی، و بهاء عیسی، و صبر ایوب» طوسی، الغیبه، ص146.

12- یوسف (12) : 99.

13- رك: طوسی، الغیبه، 254 ـ280.

بین یوسف زهرا علیها السلام با یوسف نبی علیه السلام شباهت‌های فراوانی درجمال صورت و حسن سیرت (مانند عصمت، صداقت، قدرت، مکانت، صبر و تقوای الهی و مدیریت) و فراز و نشیب‌های زندگی (مانند غیبت، تنهایی،غربت، ناشناخته‌بودن در برهه‌ای از زندگی میان مردم، دستگیری از محرومان و شفابخشی بیماران و نابینایان، ایجاد حكومتی پر از رحمت عدالت؛ گرچه تمایزی نیز دارند، وگسترش عدالت وگستراندن سفره رحمت وجود دارد.در این مقاله به پاره‌ای از این شباهت‌ها و تمایزات اشاره می‌شود.

 

تشابه در حسن صورت

زیبایی یوسف، گویی ضرب المثل خاص و عام بود. این، حقیقتی است که اهل زمانش شاهد آن بودند و کتاب مقدس (تورات) نیز بر آن گواهی داده است؛ چنان که در کتاب پیدایش آمده است: «یوسف، خوش‌اندام و نیک منظر بود(1)». دربارة جمال ظاهری یوسف همین بس که طبق نقل قرآن، زنان مصری وقتی یوسف را دیدند، آن‌چنان مجذوب جمال جمیل او شدند که انگشت از ترنج باز نشناختند و به جای ترنج، انگشتان خویش بریدند و او را در زیبایی چون فرشته‌ای شریف دانستند.(2)

 

و اما جمال یوسف زهرا علیها السلام

کنجی شافعی در البیان فی اخبار صاحب الزمان در بیان ویژگی‌های امام مهدی عجل الله تعالی فرجه و یوسف بن یحیی مقدسی شافعی از علمای قرن چهارم در عقد الدرّ فی اخبار المنتظر، هر دو از قول حذیفه و او از رسول خدا صل الله علیه و آله گزارش می‌کند که آن حضرت فرمود:(3) مهدی، مردی از فرزندان من است که صورتش چون ستاره‌ای درخشان با نمای زیبای عربی و بدن نیرومند یعقوبی است. زمین را از عدل پر می‌کند؛ همان طور که قبل از او از ظلم پر شده باشد.

از ویژگی‌های بارز یوسف زهرا عجل الله تعالی فرجه نیز صبر و استقامت برابر مشکلات و رنج‌هایی است که بر او وارد می‌شود با رنج‌هایی كه به واسطه ستمی که بر مسلمانان و همه مظلومان جهان وارد می‌آید، پدید می‌آید؛ چرا که غم مظلومان و مسلمانان، غم او است و رنج شیعیان او را می‌آزارد. او، فرزند همان کسی است که می‌فرمود: «صبر کردم، در حالی که استخوان در گلو و خار در چشم بودم

در روایت دیگر نیز از حذیفه بن یمان از رسول خدا صل الله علیه و آله گزارش شده است که فرمود: (4)

او مردی از فرزندان من است. گویی او از فرزندان یعقوب است. دو عبای قطوانی برتن دارد. رنگ چهره‌اش همچون ستاره‌ای درخشان است. در گونه راستش خال سیاهی است. او در قامت، مردی چهل ساله ظهور خواهد کرد.(5)

 

صداقت

یوسف از صادقان است. امام عصر نیز از صادقان است؛ به دلیل آیه شریف که مۆمنان را به تقوا و همراهی صادقان امر کرده و فرموده است. صادقان مورد اشاره آیه شریفه، همان امامان هدایتگر و در رأس آنان، امیرالمۆمنین علیه‌السلام هستند.(6)

از علمای اهل سنت نیز روایتی از ابن مردویه و او از ابن عباس نقل شده است که مراد از صادقین علی بن ابی‌طالب است.(7) گر‌چه احتمال‌های دیگر را نیز نقل كرده است، این روایت با روایات و تفسیر شیعه از اهل بیت عصمت تأیید می‌شود. بدیهی است که مورد مخصص نیست، یعنی وصف صادقان در حضرت علی علیه السلام و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام جاری است؛ چرا که آنان کسانی هستند که درستی عملشان، صدق گفتارشان را به طور مطلق تایید می‌کند. ملاهادی سبزواری(8) در باب برهان صدیقین در شناخت خدا در وصف صدیقین می گوید:

صدیق کسی است که بسیار راستگو است و او کسی است که در سخن ها و کارها و تصمیم ها و پیمان هایش با خدا و مردم راست رو و استوار باشد.

مفهوم اجمالی صبر

صبر

صبر در فرهنگ قرآن، به معنای ایستادگی و استقامت برابر بلاها، مصیبت‌ها، معصیت‌ها و نعمت‌ها است. از ویژگی‌های یوسف نبی علیه السلام که خدای سبحان آن جناب را بدان می‌ستاید، صبر است. چنان که ملاحظه شد، هر جا سخن از تقوا است، این تقوا همراه صبر، استقامت و پایداری برابر مصیبت‌هایی است که بر شخص فرود آمده است. یوسف علیه السلام در مصائبی که به واسطه حسد برادران و نیز به واسطه دلدادگی زلیخا و زنان مصری برای او پیش آمد و در پی آن به زندان افکنده شد، صبری نیکو پیشه ساخت. در مقابل این پایداری است که خداوند، آن همه عزت، مکنت و اقتدار به او عنایت فرمود؛ چنان که حضرت یوسف در زمان حکومتش در مصر به برادرانش می‌فرماید: [ای برادران!] بی‌گمان، خدا بر ما منت نهاده و این نعمت را ارزانی كرده است. بی‌گمان هر کس تقوا پیشه کند و در این راه استقامت ورزد (او نیکوکار است و) خدا هرگز اجر نیکوکاران را تباه نمی‌كند.(9)

سخن خدای سبحان که می‌فرماید «هر كس تقوا پیشه كند و صبر نماید» حکم کلی است و جمله «پاداش نیكوكاران را تباه نمی‌كنیم» نیز جزای آن شرط است.

از ویژگی‌های بارز یوسف زهرا عجل الله تعالی فرجه نیز صبر و استقامت برابر مشکلات و رنج‌هایی است که بر او وارد می‌شود با رنج‌هایی كه به واسطه ستمی که بر مسلمانان و همه مظلومان جهان وارد می‌آید، پدید می‌آید؛ چرا که غم مظلومان و مسلمانان، غم او است و

کارت دعوت به عروسی برای امام زمان(عج)

یک هفته بود کارتهای عروسی روی میز بودند.

هنوز تصمیم نگرفته بود چه کسانی را دعوت کند.

لیست مهمانها و کارهای عروسی ذهنش را پر کرده بود…

 امام زمان

اگر در عشق به قرآن و عترت صادق هستید، برنامه های عروسی تان را تغییر دهید و اگر كسی مخالفت كرد، با ادب و مهربانی محكم جلوی او بایستید و بگویید:

«هركس از چیزی لذت می برد، ماهم از قرآن و مدح اهل بیت علیهم السلام لذت می بریم و شاد می شویم و می خواهیم عروسی خودمان را با اذكار معنوی برگزار كنیم و از این لذائذ شادی ها در شب عروسی بی بهره نمانیم.»

آن وقت یكی از كارت های دعوت چنین عروسی را خطاب به آقا امام زمان(علیه السلام)بنویسید و بگویید: « آقا ما آدرسی نداشتیم كه این كارت را برایتان ارسال كنیم، ولی دوست داریم شما هم تشریف بیاورید.»

بعد هم كارت دعوت را به عنوان یادگاری پیش خودتان نگه دارید.

مطمئن باشید این اظهار ارادت شما به ساحت مقدس ولی الله الاعظم بی جواب نخواهد ماند.

برای عروس بسیارمهم بود كه چه كسانی حتما در عروسی اش باشند.

از اینكه داییش سفر بود و به عروسی نمی رسید دلخور بود…

کاش می آمد …

خیلی از كارت ها مخصوص بودند.

مثلا فلان دوست و فلان فامیل

فلان مدیر …

خود و همسرش کارتها را می بردند

و سفارش هم میكردند كه حتما تشریف بیاورید

خوشحال میشویم

اگر نیایید دلخور میشوم.

دلش می خواست عروسی اش بهترین باشد. همه باشند و

حسابی خوش بگذرانند.

همه چیز هم تدارک دیده بود.

«هركس از چیزی لذت می برد، ماهم از قرآن و مدح اهل بیت علیهم السلام لذت می بریم و شاد می شویم و می خواهیم عروسی خودمان را با اذكار معنوی برگزار كنیم و از این لذائذ شادی ها در شب عروسی بی بهره نمانیم»

آهنگ – گروههای ارکست – و بسیاری چیزها و افراد و وسایل دیگر

آنها حتما باید باشند، بدون آنها که خوش نمی گذرد.

بهترین تالار شهر را آذین بسته بودند

چند تا از دوستانشان که خوب میرقصند هم

حتما باید باشند تا مجلس گرم شود.

آخر شوخی نبود که- شب عروسی بود…

همان شبی که هزار شب نمیشود.

همان شبی که همه به هم محرمند.

همان شبی که وقتی عروس بله میگوید

به تمام مردان شهر محرم میشود

این را از فیلم هایی که در فضای سبز داخل شهر میگیرند فهمیدم…

همان شبی که فراموش میشود عالم محضر خداست.

اما نه یادم آمد.

این تالار محضر خدا نیست تا می توانید معصیت کنید.

همان شبی که حتی داماد هم آرایش میکند.

امام زمان

همه و همه آمدند

حتی دایی که مسافرت بود همه بودند …

اما …………………

اما کاش امام زمان “عج” هم حضور داشتند.

حق پدری دارد بر ما…

مگر می شود او نباشد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

عروس برایشان كارت دعوت نفرستاده بود،

اما آقا آمده بودند.

اما متاسفانه

به تالار كه رسیدند سر در تالار نوشته بود:

(ورود امام زمان"عج” اكیدا ممنوع!)

آقا دورترها ایستادند و فرمودند: دخترم عروسیت مبارک!

ولی ای كاش كاری میكردی تا من هم می توانستم بیایم ….

مگر میشود شب عروسی دختر، پدر نیاید.

(آخر امامان پدر معنوی ما هستند)

دخترم من آمدم اما …

گوشه ای نشست و دست به دعا برداشت

و برای خوشبختی دختر دعا کرد….

یا صاحب الزمان شرمنده ایم …

جماعت‌!

 كجا می‌رویم‌؟

چرا به‌ زمین‌ و آسمان‌ بد می‌گوییم‌؟

چرا از روزگار گله‌ می‌كنیم‌؟

چرا تحمل‌ خودمان‌ را نداریم‌؟

چرا با لبخند بیگانه‌ایم‌؟

چرا غصه‌ها به‌ جانمان‌ چنگ‌ انداخته‌؟

چرا از یكدیگر خسته‌ایم‌؟

چرا به‌ آب‌ و آسمان‌ نگاه‌ نمی‌كنیم‌؟

چرا انتظار بهار را نمی‌كشیم‌؟

چرا دیگر صورت‌هامان‌ “ناضره‌” نیست‌؟

چرا چشم‌هامان‌ “الی‌ ربّك‌ ناظره‌” نیست‌؟

مگر فراموشمان‌ شده‌ زمین‌ از آن‌ خداست‌ و “یورثها من‌ یشاء من‌ عباده‌” ؟

مگر فراموشمان‌ شده‌ “والعاقبة‌ للمتقین” ؟

چرا دل‌هایمان‌ را به‌ “إنّ الارض‌ یرثها عبادی‌ الصالحون‌” خوش‌ نمی‌كنیم‌؟

چرا منتظر “الساعة” كه‌ “قریب” است‌ نیستیم‌؟

چرا برای‌ “یوم‌ الخروج” روزشماری‌ نمی‌كنیم‌؟

چرا به‌ “والله‌ متم‌ نوره‌” یقین‌ نداریم‌؟

جماعت‌!

باور بیاورید به‌ وعده‌ خداوند؛ “لیستخلفنّهم‌ فی‌ الارض‌” دروغ‌ نیست‌.

“لیظهره‌ علی‌ الدین‌ كلّه” جدّی‌ است‌، اگر چه‌ مشركان‌ را خوش‌ نیاید.

جماعت‌!

“انشق‌ القمر” در پیش‌ است‌.

“اقترب‌ الساعة” چشم‌ برهم‌ زدنی‌ طول‌ نمی‌كشد.

“یوم‌ الفتح” از راه‌ می‌رسد و خدا نكند در آن‌ روز از كسانی‌ باشیم‌ كه‌ ایمان‌ به‌ دردمان‌ نخورد.

جماعت‌!

نمازهایتان‌ را با “أمّن‌ یجیب‌ المضطر” ختم‌ كنید.

و به‌ یاد داشته‌ باشید منت‌ خدا را بر “الذین‌ استضعفوا فی‌ الارض‌”

او همه‌ تشنگان‌ را با “ماء معین‌” سیراب‌ می‌كند.

جماعت‌!

خداوند اراده‌ كرده‌ است‌ كه‌ ما قوی‌ باشیم‌ كه‌ او را دوست‌ بداریم‌ و او دوستمان‌ بدارد.

خداوند به‌ “اقامواالصلوة” ما افتخار می‌كند.

“اتواالزكوة” ما را به‌ رخ‌ دنیاطلبان‌ می‌كشد.

از “امروا به‌ معروف‌ و نهوا عن‌ المنكر” ما حظ‌ می‌كند.

جماعت‌!

ما تنها نیستیم‌.

“أینما تكونوا یأت‌ بكم‌ اللّه‌ جمیعاً” دست‌ به‌ سر كردن‌ ما نیست‌.

چرا نوید “بقیة‌الله‌ خیرلكم” را به‌ یكدیگر نمی‌دهیم‌؟

به‌ خدا قسم‌ زمین‌، مرده‌ نمی‌ماند!

به‌ خدا قسم‌ “جاء الحق‌” آمدنی‌ است‌!

“زهق‌ الباطل” شدنی‌ است‌!

 و وای‌ به‌ حال‌ ما اگر از مفلحونِ “حزب‌ الله‌” نباشیم‌.

 

سهیلا صلاحی‌ اصفهانی‌