“می"معرفت!
آدمی موجودی است که دچار خطا و گناه میشود اما خدای مهربان همواره راه برگشت را برایش باز گذاشته است و از این جهت به او امنیت کامل بخشیده است.در هیچ شرایطی بنده خطاکار احساس ناامنی نمیکند بلکه میداند که با خدایی خطاپوش و رئوف روبروست.در آیه ۵۳ سوره زمر میفرماید:
قل یاعبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمه ا…ان ا…یغفرالذنوب جمیعا یعنی به بندگان من که به خویشتن ظلم کرده اند بگو که از رحمت خدا ناامید نباشند که او همه گناهان را میبخشد!
بنابراین در بخشش الهی تردیدی نیست.آنچه لازم است معرفت آدمی به این امر است.این که خدایت را به این درجه از بخشندگی بشناسی و بدانی که امن ترین جا برای بنده خطاکار همان آغوش پروردگار اوست! گویا هدف اصلی همین است که آدمی باین شناخت دست یابد و خود هم آینه خدانما شود. او هم امنیت بخش بدیگران باشد.کلام او و نگاه او برای دیگران آرامش بهمراه بیاورد. و اینچنین است که مظهر صفات الهی میشود و البته خداوند خود بیش از همه ناظر بر اوست و باو اطمینان میدهد که هیچ نگرانی نداشته باشد زیرا از همه امور او باخبر است و همین برای آدمی کافی است.چرا که تنها خداست که آگاهیش کارساز است اما اطلاع دیگران دردی را دوا نمیکند.آری شناخت و معرفت این حقایق در مورد خداوند است که سبب آرامش و رشد حقیقی آدمی است.
هاتفی از گوشه میخانه دوش
گفت ببخشند گنه"می” بنوش!

ریشه مشکلات مردم

حضرت محمد صلی الله علیه و آله:

هر گاه خداوند از مردمی خشمگین باشد ولی نخواهد بر آنها عذاب نازل نکند، مردم را به این مشکلات مبتلا می کند:

?قیمت‌ها در آن بالا می‌رود،
?آبادانی اش کاهش می‌یابد،
?بازرگانانش سود نمی برند،
?میوه هایش رشد نمی کنند،
?جوی هایش پُر آب نمی گردند،
?باران بر آن فرو نمی بارد،
?و افراد شرور بر آن سلطه می‌یابند.

?الکافی،جلد۵،صفحه۳۱۷

منظور از دین و قرآن جدیدی که امام زمان (عج) می آورد چیست؟

 اديان آسمانى در حقيقت مانند آب زلال وشفافى هستند که از آسمان نازل مى گردند که در آغاز، مانند صفا وپاکى باران وروشنايى آفتاب هستند، ولى با تماس افکار منحط جاهلان ودستهاى آلوده مغرضان وآميختگى باعادات وخرافات، گاهى چنان تحريف مى شوند که جاذبه خود را از دست مى دهند. يکى از رسالتهاى امام زمان (عجل الله فرجه) پيراستن اسلام از اين آلودگى ها وخرافات وپيرايه ها، وبه تعبير ديگر، نوسازى بناى کاخ شکوهمند اسلام است. از اين رو، در پاره اى از روايات از اين نوسازى تعبير به (دين جديد) شده است.
امام صادق (عليه السلام) مى فرمايد: (هنگامى که قائم خروج کند، امر جديد وکتاب جديد وروش جديد وداورى جديدى با خود مى آورد). (1)
يعنى در آن زمان، اسلام را آنچنان از لابلاى انبوه خرافات وتحريف ها وتفاسير نادرست بيرون مى آورد، که گويى بنايى کاملا نو وجديد ساخته است.
اما راجع به قرآن جديد، دو گونه مى توان توضيح داد: يکى اينکه، قرآن جديد، همان قرآنى است که امير المؤمنين (عليه السلام) به همان صورت وترتيب، که در سال 23 سال بر پيامبر اکرم (صلى الله عليه وآله وسلم) نازل شده، جمع آورى کرده است.
چنانکه امام باقر (عليه السلام) فرموده است: (هنگامى که قائم آل محمد (صلى الله عليه وآله وسلم) قيام کند، خيمه هايى نصب مى کند براى کسانى که قرآن را همانطور که نازل شده به مردم تعليم دهند، اين مشکلترين کارهاست. زيرا آن قرآن به عکس قرآن فعلى جمع آورى شده است). (2)
توضيح دوم اين است که، قرآن اصيل فراموش شده را چنان از زواياى تحريفات معنوى وتفسيرهاى نادرست بيرون مى کشد که مى توان نام کتاب جديد بر آن گذاشت. زيرا در غير اين صورت، لازم مى آيد که يک کتاب آسمانى جديد بر او نازل شود، که اين امر شدنى نيست، بارى اينکه در روايات آن حضرت به عنوان يک داعى وحافظ قرآن کريم معرفى شده است، پيامبر اکرم (صلى الله عليه وآله وسلم) مى فرمايد: (قائم از فرزندان من است…، مردم را به پيروى من وآيين من وامى دارد، وآنها را به کتاب پروردگام دعوت مى نمايد). (3)

? (1) (اذا خرج القائم يقوم بامر جديد، وکتاب جديد، وسنه جديد، وقضاء جديد). (اثبات الهداه، شيخ حر عاملى، ج 7، ص 83). (2) مهدى موعود، ترجمه ونگارش على دوانى، ص 1121. (3) اثبات الهداه، شيخ حر عاملى، ج 7، ص 89

? اَللّهُــــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــــکَ الفَـــــرَج ?

#سخن‌رهبری
#گناه‌نکردن به اراده احتیاج دارد
#اجتناب ازگناه؛چیزیست که مثل کوه درچشم?انسان جلوه می کند.

اما #باتصمیم؛مثل یک زمین هموارمی شود.

​3- منتظران راستين در فساد محيط حل نمى شوند: اثر مهم ديگرى که انتظار مهدى دارد حل نشدن در مفاسد محيط و عدم تسليم در برابر آلودگيها است. 

 توضيح اينکه هنگامى که فساد فراگير مى شود و اکثريت يا جمع کثيرى را به آلودگى مى کشاند، گاهى افراد پاک در يک بن بست سخت روانى قرار مى گيرند، بن بستى که از يأس اصلاحات سرچشمه مى گيرد. گاهى آنها فکر مى کنند که کار از کار گذشته و ديگر اميدى به اصلاح نيست، و تلاش و کوشش براى پاک نگاه داشتن خويش بيهوده است، اين نوميدى و يأس ممکن است آنها را تدريجا به سوى فساد و همرنگى با محيط بکشاند و نتوانند خود را به صورت يک اقليت صالح در برابر اکثريت ناسالم حفظ کنند و همرنگ جماعت نشدن را موجب رسوايى بدانند! 

 تنها چيزى که مى تواند در آنان روح (اميد) بدمد، و به مقاومت و خويشتن دارى دعوت کند و نگذارد در محيط فاسد حل شوند، اميد به اصلاح نهايى است، تنها در اين صورت است که آنها دست از تلاش براى حفظ پاکى خويش و اصلاح ديگران برنخواهند داشت. 

 به همين دليل، اميد را مى توان همراه به عنوان يک عامل مؤثر تربيتى در مورد افراد فاسد شناخت، همچنين افراد صالحى که در محيطهاى فاسد و گرفتارند، هرگز بدون اميد نمى توانند خويشتن را حفظ کنند. 

 نتيجه اينکه انتظار ظهور مصلحى که هر قدر دنيا فاسدتر مى شود اميد ظهورش بيشتر مى گردد، اثر فزاينده روانى در معتقدان دارد، و آنها را در برابر امواج نيرومند فساد بيم مى کند، آنها نه تنها با گسترش دامنه فساد محيط مأيوس نمى شوند، بلکه به مقتضاى: 

 وعده وصل چون شود نزديک 

 آتش عشق تيزتر مى گردد 

 وصول به هدف را در برابر خويش مى بينند و کوشش آنان را براى مبارزه با فساد و يا حفظ خويشتن با شوق و عشق زيادترى تعقيب مى گردد. 

? تفسير موضوعى پيام قرآن، آيه الله مکارم شيرازى، ج 9، ص 447

اللّهُــــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــــکَ الفَـــــرَج