​3- منتظران راستين در فساد محيط حل نمى شوند: اثر مهم ديگرى که انتظار مهدى دارد حل نشدن در مفاسد محيط و عدم تسليم در برابر آلودگيها است. 

 توضيح اينکه هنگامى که فساد فراگير مى شود و اکثريت يا جمع کثيرى را به آلودگى مى کشاند، گاهى افراد پاک در يک بن بست سخت روانى قرار مى گيرند، بن بستى که از يأس اصلاحات سرچشمه مى گيرد. گاهى آنها فکر مى کنند که کار از کار گذشته و ديگر اميدى به اصلاح نيست، و تلاش و کوشش براى پاک نگاه داشتن خويش بيهوده است، اين نوميدى و يأس ممکن است آنها را تدريجا به سوى فساد و همرنگى با محيط بکشاند و نتوانند خود را به صورت يک اقليت صالح در برابر اکثريت ناسالم حفظ کنند و همرنگ جماعت نشدن را موجب رسوايى بدانند! 

 تنها چيزى که مى تواند در آنان روح (اميد) بدمد، و به مقاومت و خويشتن دارى دعوت کند و نگذارد در محيط فاسد حل شوند، اميد به اصلاح نهايى است، تنها در اين صورت است که آنها دست از تلاش براى حفظ پاکى خويش و اصلاح ديگران برنخواهند داشت. 

 به همين دليل، اميد را مى توان همراه به عنوان يک عامل مؤثر تربيتى در مورد افراد فاسد شناخت، همچنين افراد صالحى که در محيطهاى فاسد و گرفتارند، هرگز بدون اميد نمى توانند خويشتن را حفظ کنند. 

 نتيجه اينکه انتظار ظهور مصلحى که هر قدر دنيا فاسدتر مى شود اميد ظهورش بيشتر مى گردد، اثر فزاينده روانى در معتقدان دارد، و آنها را در برابر امواج نيرومند فساد بيم مى کند، آنها نه تنها با گسترش دامنه فساد محيط مأيوس نمى شوند، بلکه به مقتضاى: 

 وعده وصل چون شود نزديک 

 آتش عشق تيزتر مى گردد 

 وصول به هدف را در برابر خويش مى بينند و کوشش آنان را براى مبارزه با فساد و يا حفظ خويشتن با شوق و عشق زيادترى تعقيب مى گردد. 

? تفسير موضوعى پيام قرآن، آيه الله مکارم شيرازى، ج 9، ص 447

اللّهُــــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــــکَ الفَـــــرَج