آیا این درست است که برخی می‌گویند «دل باید پاک باشد! با داشتن دلی پاک، بی‌حجابی و بدحجابی قابل چشم‌پوشی است»؟

ادعای «دل باید پاک باشد!» سخنی زیبا اما بی‌محتوا برای فرار از مسئولیت‌پذیری و عمل به تکالیف و وظایف الهی و انسانی است.

پاسخ

1.ادعای «دل باید پاک باشد!» سخنی زیبا اما بی‌محتوا برای فرار از مسئولیت‌پذیری و عمل به تکالیف و وظایف الهی و انسانی است. ما دل پاک را دلی می‌دانیم که به دور از آفات ظاهری و باطنی بوده و دارای نیت‌ خدایی باشد و صاحبش در انجام کارهای خود رضایت خدا را در نظر دارد.

2.اگر دل انسان واقعاً پاک باشد باید به دنبال خواست و فرمان پاک‌ترین دل‌دار یعنی خدای تعالی باشد و دل پاک تسلیم و مطیع دستور و حکم او است. دلی که رها و تابع هوا و هوس و میل خود باشد و بند بندگی خدا را رها کند و تکلیف و وظیفه‌ای حس نکند، نمی‌تواند پاک باشد.

3.پیامبران و امامان معصوم(علهیم السلام) که ما را به عمل صالح و انجام تکالیف الهی سفارش کرده‌اند، پاک‌ترین دل را داشته‌اند؛ ولی در عین حال خود پیش از همه و بیش از همه به این دستورات عمل کرده و صالح‌ترین عمل را داشته‌اند.

4. ادعای داشتن دل پاک مانند هر ادعای دیگر نیازمند علامت و نشانه است و بهترین نشانه دل پاک انجام عمل نیک و پسندیده است؛ زیرا «از کوزه همان برون تراود که در او است».

 مگر می‌شود کسی دلش پاک باشد، ولی اعمالش ناپاک یا بالعکس. معمولاً اعمال ظاهری انسان با باطن او هماهنگ است و ظاهر هر کسی نشانه باطن او است، مگر این‌که بخواهد ظاهر سازی کند.

5. گفتنی است؛ کسی که بد حجاب است، اما از گناهانی مانند غیبت و دروغ دوری می‌کند و نیز کارهای نیک و پسندیده در زندگی خود فراوان دارد؛ چنین شخصی امید است مورد رحمت خدا قرار می‌گیرد و ثواب و آثار کارهای نیک خود را می‌گیرد ولی به هرحال بدحجابی او گناه است و اثر منفی خود را دارد.

 از سوی دیگر؛ کسی که پوشش کامل را دارد ولی مرتکب گناهان دیگر می‌شود، نمی‌توان به جهت رعایت حجاب، او را صد در صد انسان با تقوا و با دلی پاک دانست.

برای آگاهی بیشتر درباره نکات مطرح شده در پرسش نمایه‌های زیر را در لینک زیر مطالعه کنید

«قلب سلیم»، سؤال 7376

«تأثیر لقمه و مال حرام و محیط، در انسان»، سؤال 7370

«آثار وضعی گناهان در زندگی بشر»، سؤال 7010

«کیفیت تشریع حجاب»، سؤال 11887

«رابطه و تأثیر متقابل حجاب و عفاف»، سؤال 11889

http://yon.ir/UrbW

روش تاریخی (1) :

روزی یکی از خدمتکاران امام سجاد‌علیه‌السلام در موقع شستشوی سر و صورت آن حضرت، ظرف آب از دستش افتاد و سر امام‌علیه‌السلام را زخمی کرد. حضرت به او نگاهی کرد. او دریافت که امام ناراحت شده است؛ بلافاصله گفت: «وَالْکَاظِمِینَ الْغَیظَ».

امام سجاد‌علیه‌السلام فرمود: من خشم خود را فرو بردم.

او دوباره گفت: «وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ».

امام فرمود: تو را عفو کردم.

خدمتکار گفت: «وَاللهُ یحِبُّ الْمُحْسِنِینَ».

حضرت فرمود: تو در راه خدا آزاد هستی.

روش علمی:

دکتر شهید پاک‏نژاد، یکی از عوامل ایجاد زخم معده را خشمگین شدن و مزاج عصبی و ناراحتیهای روحی می‌داند؛ در هنگام خشم، معده، اسیدی ترشح می‌کند که می‌تواند ایجاد زخم معده کند. (2)

یکی از محقّقان، طی آزمایشی به این نتیجه رسید که عصبانیت و افسردگی، در ترشح مقدار اسید معده، اختلال وارد می‌کند و معده قادر به انجام کامل وظیفۀ خود نیست. محقّقان می‌گویند: فرو بردن خشم نسبت به کسانی که شما را رنجانده‌اند، نقش مؤثّری در سلامت جسم و روان شما دارد. (3)

حدیث:

پیامبر فرمود: «مَنْ کَثُرَ عَفْوُهُ مُدَّ فِی عُمْرِهِ؛ (4) هر کس پرگذشت باشد، عمرش طولانی می‌شود.»

آیه:

«اَلَّذِینَ ینْفِقُونَ فِی السَّرَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْکَاظِمِینَ الْغَیظَ عَنِ النَّاسِ وَاللهُ یحِبُّ الْمُحْسِنِینَ»؛ (5) «همانها که در توانگری و تنگدستی، انفاق می‌کنند و خشم خود را فرو می‌برند و از خطای مردم در می‌گذرند و خدا نیکوکاران را دوست دارد.»

پیامهای آیه (6):

1. متّقین، محکوم غرایز نیستند؛ آنان، حاکم و مالک خویشتن‌اند؛ «اَلْکَاظِمینَ الْغَیظَ».

2. تقوا، از سعة صدر، جدا نیست؛ «وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ».

3. در عفو خطاکار، ایمان او شرط نیست؛ «وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ».

4. انفاق به محرومان و گذشت از خطای مردم، از مصادیق احسان و نیکوکاری است؛ «ینْفِقُونَ»، «الْکَاظِمِینَ»، «العَافِینَ»، «الْمُحْسِنِینَ».

5. «کظم» در لغت به معنی بستن سر مشکی است که از آب، پر شده باشد و به طور کنایه، در مورد کسانی که از خشم و غضب پر می‌شوند و از اعمال آن خودداری می‌نمایند، به کار می‌رود.

6. «غیظ» به معنی شدت غضب و حالت برافروختگی و هیجان فوق‏العاده روحی است، که بعد از مشاهده ناملایمات، به انسان دست می‌دهد.

7. حالت خشم و غضب، از خطرناک‌ترین حالات است و اگر جلوی آن گرفته نشود، در شکل یک نوع جنون و دیوانگی و از دست دادن هر نوع کنترل اعصاب خودنمایی می‌کند؛ بسیاری از جنایات و تصمیمهای خطرناکی که انسان، یک عمر باید کفاره و جریمه آن را بپردازد، در چنین حالی انجام می‌شود؛ و لذا در آیه فوق، دومین صفت برجسته پرهیزکاران را فرو بردن خشم معرفی کرده است.

8. فرو بردن خشم، بسیار خوب است؛ اما به تنهایی کافی نیست؛ زیرا ممکن است کینه و عداوت را از قلب انسان ریشه‌کن نکند؛ در این حال، برای پایان دادن به حالت عداوت، باید «کظم غیظ» توأم با «عفو و بخشش» گردد؛ «وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ».

نسخه درمانی سیاهی دور چشم از استاد طالقانی:

نام بیماری سیاهی دورچشم

علل:

علل مختلف است اما درکل علت اصلی آن,غلبه ی سودا در بدن یا در سر به علل مختلف مانندکم خوابی ,بیخوابی,یبوست و…میباشد

علایم سیاهی محسوس در اطراف چشم

پرهیزات:

پرهیز از غذاهای سودازا,گوشت گاو،عدس,بادمجان,یخ,فست فودها,غذاهای غلیظ و بد هضم عدم رعایت اصول صحیح زندگی مثل خواب و بیداری,خستگی بیش از اندازه بدن و…

دوری ازاسترس,غم ,افسردگی.کم خوابی وبیخوابی.

درمان:

۱_جوشانده استوخدوس,صبحها و شبها یک فنجان در هر وعده.

۲_اگر دچار یبوست هستند,۳ عدد آلو بخارا,۵ عدد انجیر

خشک,به همراه جوشانده استوخودوس میل کنند.

۳_سرکنگبین دو لیتر عرق نعناء,دو کیلو عسل,یک لیتر سرکه طبیعی انگوری.

 عرق نعناء وسرکه را مخلوط کرده,روی حرارت قرار داده تا ۷دقیقه بجوشد بعد عسل را اضافه کرده خاموش کنید تا عسل حل شود,بعد از سرد شدن آنرا در ظرف شیشه ایی در یخچال نگهداری کنید,روزی یک بار,دو ساعت بعد از شام به این صورت میل گردد,یک سوم لیوان سرکنگبین,دو سوم بقیه آب.

۴_روغن شتر مرغ(۱واحد)به همراه (۱واحد)روغن بادام تلخ,مخلوط شده,صبح و شب دور چشم بمالند و ماساژ دهند تا جذب شود.

طول مدت درمان حدودا۴۰روز.

شرح طبی ضرب المثلها و اشارات طبی ۶

 توسط استاد طالقانی

“شربت بیمار آب است.”

این ضرب المثل حکیمانه جایگاه مهمی در درمان دارد.

باید دانست از دیدگاه طب اسلامی و سنتی در بسیاری از بیماری ها بیمار احتیاج به غذا ندارد مگر مختصر چه آنکه طبیعت بدن در حال مبارزه با عامل بیماری و نظم دادن و تعدیل مزاج است و خوردن و نوشیدن غیر ضروری این عمل کرد وی را دچار خلل می نمایند به همین منظور گویند شربت بیمار آب است، یعنی بهترین غذا و نوشیدنی سبک و در حدّ ضرورت است.

این عادت که در بین مردم مرسوم است و به فرد بیمار از هر نوع خوراکی میخورانند به هیچ وجه کار شایسته ای نیست.

نمونه حریص بر دنیا، مانند کرم ابریشم است که هر چه بیش‌تر بر خود ابریشم می‌تند و می‌پیچد، راه بیرون رفتن خود را دورتر و بسته‌تر می‌نماید تا از غم و اندوه می‌میرد. (7)

حدیث:

امام صادق‌علیه‌السلام فرمود: ««رَأسُ کُلَّ خَطِیئَةِ حُبُّ الدُّنیَا؛ (8) منشأ هر خطا و بدبختی دوستی دنیاست.»

آیه:

«زُینَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا الْحَیوةُ الدُّنْیا وَ یسخَرُونَ مِنَ الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ الَّذِینَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ یوْمَ الْقِیمَةِ وَ اللَّهُ یرْزُقُ مَن یشاءُ بِغَیرِ حِسابٍ»؛ (9) «زندگی دنیا برای کافران زینت داده شده است؛ از اینرو افراد با ایمان را [که گاهی دستشان تهی است،] مسخره می‌کنند، در حالی که پرهیزکاران در قیامت، بالاتر از آنان هستند؛ [چرا که ارزشهای حقیقی در آنجا آشکار می‌گردد و صورت عینی به خود می‌گیرد] و خداوند، هرکس را بخواهد بدون حساب روزی می‌دهد.»

پیامهای آیه (10):

1. کفر، دنیا را در نظر انسان زیبا جلوه می‌دهد؛ «زُینَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا» آری، دنیا برای کسانی جلوه می‌کند که به الطاف و نعمتهای بی‌حساب قیامت، اعتقادی ندارند؛ ولی در نظر مؤمن، دنیا کجا و بهشت کجا!؟

2. دنیاگرایی، عامل تحقیر و استهزاء دیگران می‌شود؛ «زُینَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا»، «یسْخَرُونَ».

3. مسخره کردن تهیدستان، شیوه دائمی اهل کتاب است؛ «یسْخَرُونَ».

4. رزق بی‌حساب، نشانه لطف خدا است؛ نه آنکه خداوند حساب آن را ندارد و یا حکیمانه تقسیم نمی‌کند.