سجده اي طولاني
مرحوم حاج ميرزا جواد آقا ملكي رحمه الله عليه مي نويسد:
من استادي داشتم بزرگوار، عارف ، عامل و كامل [مراد آخوند ملاّحسينقلي همداني است ] كه نظير او را نديده ام . از او درباره عملي كه مجرب و در اصلاح قلب و تحصيل معارف مؤثّر باشد، سؤ ال كردم .
در پاسخ فرمود: براي اين امر، هيچ كاري مانند مداومت بر يك سجده طولاني در هر شبانه روزي يك مرتبه كه در آن (لا إِلهَ اِلاّ أَنْتَ سُبْحانكَ إِنَّي كُنْتُ مِنَ الظّالِمينَ) گفته شود، نيست .
انسان اين ذكر را بگويد در حالي كه خود را در زندانِ طبيعت زنداني و مقيّد به قيد و بندهاي اين اخلاق رذيله ببيند و اقرار داشته باشد كه خدايا، تو مرا گرفتار اين پستيها نكردي و در حق من ظلم روا نداشتي ، و تنها من به خويشتن ستم كردم .
ملكي رحمه الله عليه ادامه مي دهد:
اصحاب و شاگردان او به اين دستور، عمل مي كردند و بعضي از آنها اين ذكر را سه هزار مرتبه در سجده مي گفتند و خلاصه اين سجده و بركاتش نزد عاملانِ به آن ، معروف است ولي به شرط آنكه بر آن مداومت شود. استادم به خواندن صد مرتبه سوره قدر [اِنّا أَنْزَلْنا] در شب و عصر جمعه نيز امر فرمود.(59)
مردي به اميرالمؤمنان علي عليه السلام عرض كرد:
من از نماز شب محروم شده ام .
حضرت فرمود: تو را گناهانت به بند كشيده است .(60)
آخرین نظرات