«وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلُوا في‏ سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُون‏؛1

هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‏اند، مرده مپندار؛ بلكه زنده‏اند كه نزد پروردگارشان روزى داده مى‏شوند.»

بی‌اغراق، شیاطین در مشارکتی آشکار و به قصد انتقام از شیعیان آل محمّد(ص) در کار وارد شدند و همة حقد و کینة خود را دربارة عزاداران و برپا کنندگان مجالس سوگ و عزای حضرت اباعبدالله الحسین(ع) برملا ساختند.

در سال‌های سخت و پرفتنه و بلای آخرالزّمانی، به صدا در آمدن زنگ مرگ ابلیس، ائتلاف صلیبی، سلفی و صهیونی، در تلاشی مذبوحانه سعی در کشتار مؤمنان و پیروان خاندان رسالت و امامت خواهند داشت.

پایداری، هوشیاری و ماندگاری صمیمانه، بر مدار و مرام اباعبدالله الحسین(ع) و خونخواه ایشان، حضرت صاحب‌الزّمان، ارواحنا له الفداء، از میزان خسارت حاصله از تهاجم مزدوران غربی، عبری و عربی خواهد کاست.

دور نیست که با برافراشته شدن پرچم مقدّس «یا لثارات الحسین(ع)» و لبّیک به ندای «هَل من ناصر» امام مهدی(عج) طومار این ائتلاف برای همیشه در هم پیچیده شود؛ ان شاء‌الله.

«مؤسّسة فرهنگی هنری موعود عصر(عج)»، حملات تروریستی «اهواز» را محکوم و ضمن اظهار نفرت از مسبّبین واقعه و تسلیت به بازماندگان، برای آسیب‌دیدگان اجر جزیل و صبر جمیل آرزو می‌کند. امید آن می‌رود که شهیدان این واقعه با شهیدان دشت کربلا محشور شوند؛ ان‌شاء‌الله.
پی‌نوشت:

1. سورة آل عمران، آیة 169.

مؤسّسة فرهنگی هنری موعود عصر(عج)

#شعر_روز
اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري

کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي

اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟

برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما

کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت

کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

در بخش‌هاي قبلي اشاره كرديم كه غرب از بنيه و توان شرق آگاهي دارد امّا در اين مبحث مي‌خواهيم موضوع اطّلاع غرب از اخبار آخرالزّمان را بررسي كنيم. 
️در يك مسئله هيچ ترديدي نيست كه همه‌ي ملل و همه‌ي اديان در آثار خود، از آخرالزّمان سخن گفته‌اند. يعني همه‌ي اديان در موعود گرايي مشترك‌اند و تنها صورت و مصداق موعود آخرالزّمان در ميان آنها متفاوت است جملگي، در اين باور كه آخرالزّماني هست و در آخرالزّمان اتفاقاتي مي‌افتد و موعودي مي‌آيد با هم متّفق و يك نظرند.
▫️هم چنين در بين اديان مختلف اين مسئله مشترك است كه، پيش از آمدن موعود تحولاتي در دنيا رخ مي‌دهد. حوادث بزرگ و مهمّي كه بيان كننده‌ي نزديكي ظهور موعود هستند. 
▫️در انسان‌ها نيز عطش براي رسيدن به اين اخبار هميشه بوده چون مي‌خواستند از آينده اطّلاع پيدا كنند و از آن با خبر شوند و خود را براي آينده آماده كنند. 
▫️اطّلاع از آينده ميل فطري بشر است او دوست دارد بداند كه سر انجام چه خواهد شد. به همين خاطر همواره براي با خبر شدن از آينده يا به سمت انبيا رفتند و يا به سمت مكاشفه و رؤيا، يا به قدّيسان تمايل نشان دادند، يا دست به دامن منجمان و طالع بيننان شدند. 
▫️اين‌ها راه‌هاي مختلف براي به دست آوردن اطلاعات كم و بيش از آينده‌اند.

مللي كه تابع اديان الهي‌اند، اخبار ديني در اين زمينه به آن‌ها مدد رسانده است.
▫️در غرب مسيحي، هم منبع تورات و هم انجيل در اختيار مسیحیان بوده، در ميان منابع توراتي و انجيلي پيش‌گويي‌هايي درباره‌ي آخرالزّمان به شدّت رواج داشته است. 
▫️كتاب‌هاي قوي‌‌اي نيز در اين زمينه دارند؛ مانند پيش‌گويي‌هاي دانيال نبي‌، عليه‌السّلام، ياحزقيال نبي‌، عليه‌السّلام،. آنان مكاشفاتي داشتند كه در آن‌ها درباره‌ي آخرالزّمان سخن گفته‌اند. در اين جا روي سخن ما متوجه اصالت اين آثار نيست.
▫️در منابع غير ديني هم‌ پيش‌گويي‌ها درباره‌ي آخرالزّمان كم نیست، مانند پيش‌گويي‌هاي «نوستر آداموس». 

اين پيش‌گويي‌ها هم درباره‌ي آخرالزّمان صحبت كرده‌اند.
▫️ منابع كوچك‌تري نيز در اختيار است كه يا به حقيقت يا از روی گمان از وقایع آخرالزّمان صحبت كرده‌اند. در هر صورت بازار گفت‌وگو درباره‌ي آخرالزّمان هميشه گرم بوده چه در شرق و چه در غرب.
▫️در ميان عموم اقوام، دو قوم بيشتر از ساير اقوام درباره‌ی آينده سخن گفته و روي موضوع پيش‌گويي‌ها بررسي كرده‌اند. يكي يهوديان و ديگري مسلمانان. 
▫️بقيه‌ي اقوام در حدّ اين دو گروه نيستند. در ميان اين دو، بسياري از پيش‌گويي‌هاي يهوديان مخلوط با سحر و جادو، طالع بيني و نجوم و رويا است، امّا در ميان مسلمانان كمتر اين گونه بوده. 
▫️اختلاط راست و دروغ در ميان اخبار يهوديان به دليل پيشينه‌ي آنها در حيله‌گري و دسيسه و استفاده‌ي نادرست از علوم غريبه و جادو و طالع‌بيني براي به دست آوردن اخبار، زياد است.
▫️شايان ذكر است كه بني اسرائيل ولع زیادی براي كسب آگاهي از آينده داشته امّا نه، براي بندگي بلكه براي سلطه و حيله؛ و اين نكته قابل توجّه است.

در اين مقطع، در ميان ياران امام، به طور شاخص مى‏ توان يمانى و خراسانى را مشاهده نمود كه از دو منطقه خاورميانه با سپاهيان خويش به يارى امام مى ‏شتابند. بنابر روايات، يمانى از حقّانيتى بيش از خراسانى برخوردار است و خراسانى و فرمانده سپاه خويش، شعيب‏ بن صالح براى اتمام حجّت بر ديگر سپاهيان و همراهان از امام (ع) تقاضاى معجزه و كرامت مى ‏كند. امام هم جلوه ‏اى از اعجاز خويش را به ايرانيان مى ‏نمايند و پس از آن، ايشان با حضرتش بيعت مى‏ كنند. سفيانى كه علاوه بر «شام»، «عراق» و «شبه جزيره عربستان» به بخش‏ هايى از ايران نيز لشكر كشى كرده است، اوّلين شكست خود را از خراسانى و در منطقه استخر (حوالى شيراز) از خراسانى تجربه مى ‏كند و اندكى پس از ظهور، (تنها پنج روز) بخش قابل توجّهى از سپاه خود را در بيابانى ميان مكّه و مدينه از دست مى ‏دهد. اين سپاه براى مبارزه با امام و ممانعت از اقدامات پس از ظهور، از مدينه به مكّه گسيل داشته شده بودند. جبرئيل (ع) مأمور نابود كردن و در زمين فروفرستادن اين لشكر است. از اين سپاه، تنها دو يا سه نفر ملقّب به بشير و نذير زنده مى ‏مانند كه شرح ماجرا را به اطّلاع امام زمان (ع) و سفيانى مى ‏رسانند.

پس از اين دو شكست، سپاه سفيانى به طور مداوم از سپاهيان امام (ع) كه هر لحظه بر تعدادشان افزوده مى ‏شود، شكست مى ‏خورد تا اينكه در حوالى «درياچه طبريّه» امام زمان (ع) و سفيانى در مقابل هم قرار مى ‏گيرند. به رغم تمام جنايات و فجايعى كه در اين مدّت به بار آورده بود، امام زمان (ع) كه مظهر رحمت الهى و بسان رسول اكرم (ص) ملقّب به عنوان ممتاز «رحمة للعالمين» است، سفيانى را به خيمه خويش فراخوانده و با چنان ملايمت و مهربانى با او ملاقات و صحبت مى‏كنند كه او از كرده خويش پشيمان شده و تصميم به تسليم شدن مى‏ گيرد. او با يك دنيا ندامت به خيمه و خرگاه خويش باز مى‏ گردد؛ امّا فرماندهان سپاهش او را دوباره وادار به نبرد با سپاهيان امام (ع) مى‏ كنند و او را به بدفرجامى بازمى‏ گردانند.

مهاتما گاندى (رهبر بزرگ هندوستان):

من زندگى امام حسين، آن شهيد بزرگ اسلام را به دقّت خوانده ‏ام و توجّه كافى به صفحات كربلا كرده ‏ام بر من روشن شده است كه اگر هندوستان بخواهد يك كشور پيروز گردد، بايد از امام حسين پيروى كند.