امام رضا (علیه السلام ) می فرماید:
رحم الله عبدا احيا امرنا فقلت له : فكيف يحيي امركم . قال يتعلم علومنا و يعملها الناس فإن الناس لو علموا محاسن كلامنا لا تبعونا: خدا رحمت كند بند ه اي را كه امر ما را زنده بدارد . راوي پرسيد چگونه امر شما را زنده كند؟ آن حضرت فرمود: علوم ما را فراگيرد و به مردم بياموزد، چرا كه مردم اگر زيبايي هاي كلام ما را بدانند از ما پيروي مي كنند. ( مفاتيح الحياه ص78)
دانش امام رضا (علیه السلام )
ابراهيم بن عباس صولی از دانشمندان و شاعران بزرگ بود او مدتي در خراسان با امام انس پيدا كرده بود. ابراهيم ، دانش امام را اين گونه گزارش مي كند.
هرگز نديدم از علي بن موسي (علیه السلام ) سوالي شود ، مگر اينكه پاسخ آن را مي دانست . هيچ كس را از وي با اطلاع تر به تاريخ از ابتداي زمان تا روزگار خودش نديدم . مأمون با سوال از هر چيز ، پيوسته او را مي آزمود؛ ولي او پاسخ درست مي داد. همه گفتار و جواب ها و شواهدي كه مي آورد از قرآن بود. يكي از كلمات مشهور آن حضرت كه همواره به خاطرم خواهد ماند چنين است:.
گناهان صغيره راهي به سوي ارتكاب گناهان كبيره است، و هر كس در گناه كوچكي از خدا نترسد، در گناهان بزرگ هم از خدا نخواهد ترسيد، و اگر خداوند مردم را به بهشت دعوت نمي كرد و از دوزخ هم نمي ترساند،باز هم واجب بود اطاعتش كنند و از نافرماني اش بپرهيزند؛زيرا خدا در حق بندگان خويش ، تفضل و نيكي و لطف كرده و به ايشان ، نعمت وجود را نيز ارزاني داشته و آنان را از نيستي به هستي آورده است كه شايسته آن نبودند.
( كتاب امام رضا (علیه السلام ) و زندگي ص85و82)
پيام امام به شيعيان :
نقل شده كه يك بار سيد عبدالعظيم حسني نزد امام رضا(علیه السلام ) رفته بود. امام به او گفته بود: اي عبدالعظيم !سلام مرا به دوستانم برسان و به آنان بگو كه شيطان را در خود راه ندهند، وايشان را به راست گويي و امانت داري سفارش كن ، به آنان سفارش كن كه خاموشي گزينند و بحث و جدل هاي بيهوده را رها كنند ، به يكديگر روي آورند و به ديدن هم بروند ، زيرا اين امر ، باعث نزديك شدن به من مي شود خود را سرگرم نزاع با يكديگر نكنند؛ زيرا من به جان خودم سوگند ياد كرده ام كه هر كس دوستي از دوستان مرا خشمگين كند از خدا بخواهم كه در دنيا سخت ترين عذاب را به او بچشاند و در آخرت ، از زيانكاران باشد.
به آنان بگو كه خداوند ، نيكوكاران را آمرزيده و از بدكاران گذشته است ؛ مگر كسي كه به او شرك ورزد يا دوستي از دوستان مرا آزار دهد و يا قصد بدي به او داشته باشد؛ زيرا در اين صورت خداوند او را نمي بخشد تا زماني كه از اين كارها يااز اين بد انديشي دست بردارد و اگر دست برندارد روح ايمان از دستش مي رود و از ولايت و دوستي من خارج مي شود و نصيبي از ولايت ما ندارد. پناه مي برم به خدا از اين امر. (كتاب امام رضا و زندگي ص37)
چگونگي شهادت امام رضا (علیه السلام )
حضرت رضا (علیه السلام) بنا به دعوت مأمون از مدينه به سوي مرو حركت مي كرد . مسير حركت چنين بود بصره – اهواز- فارس- اصفهان- قم- ري- سمنان- دامغان- نيشابور- طوس- سرخس- مرو- مأمون به مأموران خود دستور داده بود كه حضرت را از قم و كوفه – دو مركز مهم شيعيان عبور ندهد، ولي حضرت طبق دستور مأمون عمل نكرد و خود مسير حركت را تعيين مي كرد و در برخي موارد به شهرهايي وارد مي شد كه در مسير قرار نداشت و راه را دورتر مي كرد ، به اين علت بود كه سفر حضرت بيش از چهار ماه به طول انجاميد ، حضرت در اصفهان در جواب درخواست ساربان چنين نوشت : دوستار آل محمد باش ، اگر چه فاسق باشي و دوست بدار دوستداران آنان را هر چند فاسق باشند. حضرت در سال200 ق وارد نيشابور شدند و پس از چهار ماه سفر سال 201 ق وارد مرو شدند.
مأمون پس از ورود آن حضرت به مرو پيشنهاد خلافت و يا ولايت عهدي را مطرح كرد. حضرت نخست با اين پيشنهاد مخالفت كرد ولي مأمون به اجبار ولايت عهدي را به حضرت داد و گفت نپذيري به زور وادارت مي كنم و اگر نپذيري ضمناً گردنت را مي زنم . حضرت ولايت عهدي را به اين شرط پذيرفت كه در عزل و نصب فرمانداران و حاكمان و امور حكومت دخالت نداشته و تنها مشاور مأمون باشد. حضرت رضا (علیه السلام ) پس از پذيرفتن ولايت عهدي دست هاي خود را به آسمان بلند كرد و گفت : خدايا! تو مي داني كه به زور ولايت عهدي را پذيرفتم ، مرا مؤاخذه نفرما . همچنان كه يوسف پيامبر را مؤاخذه نكردي ، وقتي كه عهده دار فرمانروايي مصر شد.
مأمون پس از گذشت مدتي از ولايت عهدي، از كار خود پشيمان شد و نتوانست در مرو بماند و به طرف بغداد حركت كرد. مأمون نخست فضل بن سهل را در سرخس كشت و پس از آن علي بن موسي الرضا (علیه السلام ) را در طوس به شهادت رساند. شهادت حضرت در آخر ماه صفر 203 ق در سن 55 سالگي به وسيله انگور زهر آلود كه مأمون به حضرت خوراند ، اتفاق افتاده ، حضرت رضا(علیه السلام ) در خراسان در شهر مشهد دفن شدند.
سيره امام رضا (علیه السلام ) ص53و54و55
امام رضا (علیه السلام ) فرمود:
اگاه باشيد هر كس مرا در غربتم زيارت كند من و پدرانم در روز قيامت شفيعان او خواهيم بود.
امالي ، شيخ صدق ص611

نهج‌البلاغه
با نهج‌البلاغه اُنس پيدا كنيد. نهج‌البلاغه، خيلى بيدار كننده و هوشيار كننده و خيلى قابل تدبّر است. در جلسات‌تان، با نهج‌البلاغه و كلمات اميرالمؤمنين انس پيدا كنيد.
همه می‌توانند استفاده كنند؛ خوشبختانه كتب معتبر حديثى ما امروز همه ترجمه شده است. «كافى» ترجمه شده است، «من لا يحضره الفقيه» ترجمه شده است، «نهج‌البلاغه» ترجمه شده است، كلمات حضرت زهرا (سلام‌اللَّه‌عليها) ترجمه شده است. يعنى اين‌جور نيست كه اين متون، مخصوص عربى‌دان‌ها باشد؛ نه، عربى‌دان و غير عربى‌دان همه می‌توانند از اين كلمات استفاده كنند؛ اين‌ها فرصت است. از اين فرصت‌ها بايد استفاده كرد.
بیانات در دیدار جمعی از شاعران و ذاكرین اهل بیت(علیه السلام) 3/3/1393

بايد خواند و فراگرفت؛ اين نهج‌البلاغه را بايد خواند و فراگرفت. در دوران اخير، بسيارى از متفكران و انديشمندان غيرمسلمان ـ نه فقط مسلمان‌ها ـ با نهج‌البلاغه آشنا شدند؛ كلمات اميرالمؤمنين را خواندند و ديدند؛ حكمت‌هاى مجسم در اين بيانات را شنيدند و فراگرفتند و از عظمت اين كلام و صاحب كلام بهت‌زده شدند. ما به نهج‌البلاغه بيش از اين بايستى توجه كنيم؛ بيش از اين بايد فرا بگيريم؛ بيش از اين بايد از درياى مواج حكمت اميرالمؤمنين بهره ببريم؛ همه‌ى ابعاد كار را روشن ميكند، همه‌ى درس‌ها را به ما می‌دهد. علماى بزرگ اهل سنت درباره‌ى اين كلمات تعبيراتى دارند كه انسان شگفت‌زده می‌شود.
بيانات در ديدارمردم بوشهر در روز ميلاد امام على(علیه السلام) 5/4/1389

در خطب نهج‌البلاغه ؛ مدارا نكردن با ظالم، همدلىِ با مظلوم و كمك براى گرفتن حق مظلوم از ظالم، چيزهائى است كه در زندگى اميرالمؤمنين، در كلمات اميرالمؤمنين و در خطب نهج‌البلاغه، به وضوح در صدها نقطه، قابل ملاحظه است. به اين جملات پربار اميرالمؤمنين توجه بفرمائيد: «و اللَّه لأن ابيت على حسك السّعدان مسهّدا أو أجرّ فى‌الأغلال مصفّدا احبّ الىّ من أن القى اللَّه … ظالما لبعض العباد و غاصبا لشئ من الحطام»؛ ببينيد! آن نمودار و پيشانى حكومت اميرالمؤمنين اين است؛ يعنى اگر در سخت‌ترين شرائط زندگى قرار بگيرم، ممكن نيست كه من اندك ظلمى به احدى از خلايق انجام بدهم و براى خودم حطام دنيا را جمع‌آورى كنم؛ براى خودم ذخائر دنيوى را طلب بكنم.
| بیانات در ديدار اقشار مختلف مردم در سالروز ميلاد حضرت على (علیه السلام) ۱۳۸۷/۰۴/۲۶

بهترین شرح نهج‌البلاغه
يك جمله درباره‌ى علامه ابن‌ميثم بحرانى عرض بكنيم؛ اين شخصيت بزرگ علمى قرن هفتم؛ هم فقيه است، هم متكلم است و مسلط به مفاهيم عاليه‌اى است كه در نهج‌البلاغه‌ى اميرالمؤمنين (عليه‌الصّلاةوالسّلام) به صورت متراكم گنجانيده شده است. سال‌ها قبل ـ در پيش از انقلاب ـ من نهج‌البلاغه را در بين جوان‌ها و طلاب علوم دينى و دانشگاهی‌ها تدريس مى‌كردم؛ به شروح نهج‌البلاغه مراجعه مى‌كردم. آن وقت به نظرم اينطور مى‌رسيد كه در بين همه‌ى شرح‌هايى كه بر نهج‌البلاغه نوشته شده است، «شرح ابن‌ميثم» از جهت تبيين مراد اميرالمؤمنين و كلمات آن بزرگوار بهترين است. جا دارد كه اين شخصيت عظيم‌القدر علمى از طرف همه‌ى مسلمان‌ها تجليل شود؛ چون نهج‌البلاغه كتاب همه‌ى مسلمين است؛ لذا شما ملاحظه مى‌كنيد كه از علماى شيعه و سنى در طول قرن‌هاى متمادى، افراد بزرگ و نام‌دارى اين كتاب را شرح كرده‌اند ـ چه از علماى اهل سنت، چه از علماى شيعه ـ در همين دوران‌هاى اخير شيخ محمد عبده اين كتاب را شرح كرده و از اين كتاب تجليل كرده است. نهج‌البلاغه متعلق به همه‌ى مسلمين است.| بيانات در ديدار شركت‌كنندگان در هم‌اندیشی علمای اهل تسنن و تشیع ۱۳۸۵/۱۰/۲۵

درسِ هميشه‌ى بشريت
ايمان مخلصانه، جهاد فداكارانه، ذوب شدن در امر و نهى الهى، اطاعت و عبوديت مطلق در مقابل خداوند، بى‌اعتنايى به زخارف دنيوى و جهات مادى، رحم و انصاف و عدالت نسبت به عموم مردم، نگاه عطوفت‌آميز به مظلومان، به ضعيفان، به مستضعفان، ايستادگى و قاطعيت در مقابل دشمنان دين، رفتن به دنبال وظيفه در همه‌ى شرائط و با هرگونه سختى و دشوارى؛ اينها كلمات حكمت‌آميزى است كه بشر ديروز و امروز و فردا به اين كلمات نيازمند است. نهج‌البلاغه‌ى اميرالمؤمنين (عليه‌الصّلاةوالسّلام) درسِ هميشه‌ى بشريت است. اين شخصيت ظاهرى اميرالمؤمنين (عليه‌الصّلاةوالسّلام) است كه چشم كوته‌بين ما مى‌تواند آن را ببيند و حس كند و زيبايى‌هاى آن را ادراك كند. ابعاد معنوى و قدسى و ملكوتى، مخصوص قديسين و مخصوص صديقين است، كه آنها مى‌بينند؛ و چشم‌هاى ما توانايى ندارد كه مانند اولياءاللَّه و بندگان مقرب الهى آنها را درك كنند.| بيانات در ديدار اقشار مختلف مردم در سالروز میلاد امیرالمؤمنین(ع) ۱۳۸۵/۰۵/۱۷

نصایح و مواعظ نهج‌ابلاغه برای مسئولان
مرسوم ما در ماه رمضان كه عادتاً در جمع مسؤولان دولت ساعتى را مثل امروز هستيم، اين است كه از نصايح و مواعظ نهج‌البلاغه استفاده كنيم؛ چون همه‌ى ما به اين نصايح احتياج داريم؛ بخصوص امثال ما و شما بيشتر از ديگران به نصيحت احتياج داريم؛ چون هم در باب مسائل شخصىِ خودمان محتاج نصيحت هستيم ـ دل خودمان، رابطه‌ى قلبى خودمان با خدا، حفظ خشوع و تواضعى كه لازمه‌ى سلوك صحيح در راه انجام وظيفه است ـ هم از اين جهت كه وظايف مهمى در اداره‌ى كشور بر عهده‌ى هر يك از جمع ما كه اين‌جا هستيم، گذاشته شده؛ كه فهم منطق علوى در باب مسائل كلان اداره‌ى كشور از خلال اين مواعظ به‌دست مى‌آيد. درست است كه خيلى از اين‌ها مسائل منطقى، تحليلى و استدلالى است و جاهايى هم در اطرافش بحث شده، اما آنچه را كه انسان از لابه‌لاى مواعظ و توصيه‌هاى اميرالمؤمنين مى‌فهمد، گاهى در روح، خيلى عميق‌تر و اثرگذارتر است از آنچه به صورت استدلالى و تحليلى بيان مى‌كنند. لذا درباره‌ى مسائلى كه مبتلابه ماست، سالهايى كه در جمع مسؤولان دولت بوديم، از مواعظ نهج‌البلاغه نكاتى را مطرح كرديم و گفتيم؛ امروز هم همين‌طور است.| بيانات در ديدار اعضاى هيأت دولت‌‌ ۱۳۸۴/۰۷/۱۷

شهید رمضان بابایی خارکوبی
شهید رمضان بابایی خارکوبی در تاریخ ۱۳۴۶/۱/۲ در روستای جعفرآباد (خارکوب) از توابع بخش مرکزی شهرستان شوش دیده به جهان گشود و از لطف و محبت مادری پاکدامن و پدری کشاورز و زحمتکش برخوردار گردید . پس از پشت سر گذاشتن دوره ی شیرین کودکی ـ تحصیلات خود را تا چهارم ابتدایی ادامه داد ….. بزرگ شد و بزرگ شد تا اینکه جنگ تحمیلی عراق و ایران آغاز گردید و با توجه به اینکه همراه با خانواده به خرم آباد مهاجرت کرده بود ولی بارها سر از خط اول مناطق جنگی درآورد و یک بار در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۳۶۱ در عملیات والفجر مقدماتی بر اثر اصابت ترکش خمپاره ی زمانی از ناحیه ی کمر ـ هر دو پا و هر دو دست شدیدا مجروح گردید . . مدتی را استراحت کرد ولی مجدداً در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۶۶ عازم جبهه شد و چون فرمانده ی یک دسته ی خط شکن بود که جلوتر از بقیه ی نیروها وارد خاک دشمن در رشته کوه های رشن در حوالی سید صادق شده بود به خاطر انفجار یک عدد مین منور و روشنایی منطقه ؛ چون نمی خواست محور با شکست مواجه شود خود را به روی مین انداخت و همزمان یک تیر هم از ناحیه ی سر به وی اصابت کرد و در نتیجه به درجه ی رفیع شهادت نائل گردید . روحش شاد باد

ســـــلآم

اعمال روز اربعین:

1-خواندن زیارت اربعین

2-غسل اربعین وتوبه (قبل از نماز ظهر)

3-بعد از نماز صبح صد مرتبه(لاحول ولاقوة الا بالله علي العظيم)

4-هفتاد مرتبه تسببحات اربعه

5-بعد از نماز ظهر سوره والعصر بعد هفتاد مرتبه استغفار

6-غروب چهل مرتبه لا الة الا الله

7-بعد از نماز عشاء سوره یاسین هدیه به سیدالشهدا

<<التمـــــآس دعآی مخصوص>>

شيخ طوسي سپس متن زيارت اربعين را با سند به نقل از حضرت صادق (ع) آورده است‌:

السلام علي ولي الله و حبيبه‌، السلام علي خليل الله و نجيبه‌، السلام علي صفي الله و ابن صفيه‌………اين مطلبي است كه شيخ طوسي‌، عالم فرهيخته و معتبر و معقول شيعه در قرن ‌پنجم درباره اربعين آورده است‌.

طبعا بر اساس اعتباري كه اين روز ميان ‌شيعيان داشته است‌، از همان آغاز كه تاريخش معلوم نيست‌، شيعيان به حرمت ‌آن‌، زيارت اربعين مي‌خوانده‌اند و اگر مي‌توانسته‌اند مانند جابر بن عبدالله انصاری بر مزار امام ‌حسين (ع) گرد آمده و آن امام را زيارت مي‌كردند. اين سنت تا به امروز درعراق با قوت بر پاست ‌و شاهديم که ميليون‌ها شيعه عراقي و غير عراقي در اين روز بر مزار امام حسين (ع) جمع مي شوند و جابر اولین زائر قبر حسین (ع)بود. زیارت امام حسین علیه السلام و زیارت اربعین از اعمال حسنه اربعین حسینی عنوان شده‌اند. 

کیفیت زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام در روز اربعین به دو صورت رسیده: