●سوالاتی درباره معاد
●نکته: این سوالات پاسخ هاتوسط چندنفراز کارشناسان پاسخ داده شده که ما همه این پاسخ هارا در پایین تیترها قرار داده ایم .
من در باره ی معاد سوالات زیادی دارم.
خب شروع می کنم:
1. فرض می کنیم قیامت شد، کارنامه ی اعمال را دادند، حالا بر فرض ما رفتیم بهشت!
خب ما در بهشت چند سال زندگی می کنیم؟!
هزار سال؟!
دو هزار سال؟!
دو میلیون سال؟!
هزار میلیارد سال؟!
چقدر؟!
آخرش چقدر؟!
تا ابدیت که نمی شه
به نظر من که معنا نداره تا بی نهایت
بالاخره باید یه پایانی باشه.
2. توی بهشت ما چه کار می کنیم؟!
فقط می خوریم و می خوابیم و می نوشیم؟!
یا می ریم دید و بازدید؟!
اونجا چه کار می کنیم؟!
3. آیا همانطور که آقایون دارای حور العین هستند؛ خانم ها هم چیزی تو این مایه ها دارند یا نه؟!
4. هدف ما از زندگی تو بهشت چیه؟!
مثلا تو دنیا ما هدفمون اینه که توشه جمع کنیم و خوب زندگی کنیم و خودمون رو برای معاد حاضر کنیم.
خب اون دنیا چی؟!
هدفمون چیه؟!
بدون هدف که معنا نداره!
باید هدف و آخر و پایانی در کار باشه!
……..
لطفا با ذکر منبع پاسخ دهید.
●پاسخ:
كار بهشتيان
مردان بهشتي در دنيا كار بهشتيان را مي‌كنند. آن مطلبي كه خدا در قيامت درباره بهشتي‌ها انجام مي‌دهد، اين است كه: انساني كه در دنيا هست خاطرات تلخ و شيرين فراواني دارد. اصولاً دنيا از اين زشت و زيبايي‌ها پر است. بالاخره گل و خار، غم و شادي با هم‌اند، اين چنين نيست كه گل باشد و خار نباشد. شادي باشد ولي غم نباشد. مهر باشد ولي قهر نباشد. چراغ مصطفوي با شرار بولهبي است. اين تلخ و شيريني دنيا با هم است. انسان هردو را لمس مي‌كند. ولي وقتي وارد صحنه بهشت شد، تلخي‌ها كلاً از ياد او رخت برمي‌بندند. زيرا تلخي‌ها شامه جان را مي‌گزد. انسان را غمگين مي‌كند، نمي‌گذارد انسان فرحناك باشد. ولي وقتي تلخي رخت بربست، انسان هميشه در سرور است، خيلي از افراد بودند كه فرزندانشان، برادرانشان و بستگانشان كافر بودند و اينها در جهنم مي‌سوزند ولي خودشان دربهشت متنعم‌اند. اينها اگر به ياد بستگانِ كافر باشند بايد غمگين باشند.
از امام صادق(ع) سؤال كردند كه اگر دربهشت اندوهي نيست، پس نوح چه مي‌كند؟ اگر بگوييم فرزند نوح كافر نبود، با قرآن سازگار نيست. اگر بگوييم نوح به فكر فرزند نبود، اين هم با قرآن سازگار نيست. براي اينكه نوح به خدا عرض كرد: «اِنّ ابْني مِن اَهْلي وانّ وَعْدَكَ الْحق» واگر بگوييم كسي به فكر فرزندش نيست، با عاطفه انساني سازگار نيست. روي اين سه مطلب، شما آن نشاط دايم بهشتيان را توجيه كنيد. وجود مبارك امام صادق(ع) طبق آن نقلي كه در تفسير شريف نور‌الثقلين آمده فرموده است: «در بهشت ذات اقدس اله كاري مي‌كند كه اصلاً نوح و امثال نوح يادشان نيست كه فرزند گنهكاري داشته‌اند». اين كار، كار مغز و سلول مغز نيست. پس مي‌شود كه انساندر نشئه ملكوت فرا طبيعت طوري باشد كه حافظه او در يك سمت كار بكند. حال كه اين مطلب روشن شد كه بهشتيان اين چنين‌اند، به مطلب بعدي مي‌رسيم كه مؤمنان وارسته در دنيا طعم بهشتيان را دارند. نشانه اين طعم اين است كه ذات اقدس اله در قرآن كريم در اوصاف بهشتيان فرمود: «وَنَزَعْنا ما في صُدُورُهُمْ مِنْ غِلّ؛ كينه‌اي در دلهاي بهشتيان نسبت به هم نيست».
چون كينه يك ويروس خورنده است. براي آدم عذاب آور است. و اين عذاب دروني را ذات اقدس اله برطرف كرده است. اگر راضي به عذاب تبهكاران هستند، نظير اين است كه فرشتگان به عذاب تبهكاران راضي‌اند و بالاتر از همه خود خدا به عذاب تبهكاران راضي است. آن رضا، رضاي انتقامي، كينه‌اي، حقدي و مانند آن نيست كه يك عارضه نفساني باشد و انسان را هم آسيب برساند. پس دربهشت دلهاي بهشتي‌ها منزه از كينه و حقد است. همين معنا را كه ذات اقدس اله در سوره مباركه اعراف براي بهشتي‌ها فرمود: «وَنَزَعْنا ما في صُدُورُهُمْ مِنْ غِلّ» درباره مردان مؤمن در سوره حشر چنين مي‌گويد كه اينها در دنيا به خدا عرض مي‌كنند: «وَلاتَجْعل في قُلُوبِنا غلاّ للَّذينَ ءامَنوا؛ خدايا؛ توفيقي به ما بده كه كينه هيچ مسلماني را در دل نداشته باشيم». چنين انساني بهشتي است. پس مي‌شود، انساندر دنيا همانند بهشتيان زندگي كند. با دور كردن كينه از خود راحتي و خوشي را براي خود و ديگران فراهم كند.
آخرین نظرات