خدای همیشگی ام!….

من مبتلا به گاه و بی گاههای همواره ام..

بیماری که همیشه به نسخه طبیب خویش عمل نمی کند!

اسیر خویشتنم؛

و گاه و بی گاههای اسارت گونه ام مرا در بر گرفته است..

معبود آزاده ام!…..

بندهای گاهها و بی گاههای زندان تنم را از هم جدا كن!

مرا به آغوش خویش دعوت كن!..

که تشنه ترینم به آن ..

تمام این گاه و بی گاههای مدامم را، ببخش ..

به حق بزرگی و مهربانیت ..

الهي

يکتاي بي همتايي

بر همه چيز بينايي

در همه حال دانايي

الهي عنايت تو کوه است و فضل تو دريا

کوه کي فرسود و دريا کي کاست؟

خـــــــدايــــا

اي داننده ي راز ها ، اي شنونده ي آوازها ، اي بيننده ي نمازها، اي پذيرنده ي نياز ها 

از بـــــنده خطـــــا آيــــــد و از تـــــــو عطــــــا

خدايا، خود را از همه به تو وابستم

نوميدم مساز .

 بگير دستانم را….

صفحات: 1· 2· 3