بادرنجبویه گیاهی است پایا، پر شاخه به ارتفاع 30 تا 80 سانتی متر كه به حالت خوردرو و وحشی در ایران می روید. این گیاه در درمان سردرد با منشأ عصبی، ضعف حافظه و خستگی روحی مفید است. بادرنجبویه به اشكال مختلفی از قبیل اسانس، روغن، عصاره روغنی پماد، كمپرس و دم كرده مصرف می شود. اسانس این گیاه در آرام كردن معده با منشأ عصبی، احساس چنگ زدگی معده، تپش قلب، سردردهای یك طرفه، سرگیجه عصبانیت، استفراغهای دوران بارداری، كم خونی دختران جوان، درد عصبی دندان و رفع تند خویی در زنان و دختران بسیار مفید است. برگی این گیاه بهترین دارو برای كسانی است كه هنگام نگرانی و اضطراب ناراحتی معده پیدا می كنند و دم كرده آن جهت تهوع، مراحل اولیه سرماخوردگی، خستگی عصبی و افسردگی مفید است. گفتنی است كمپرس پماد روغنی حاصل از این گیاه جهت دفع حشرات و درمان زخم نیش آن و رفع نیش عصبی از زمان این سینا تجویز شده است.
گیاه بادرنجبویه در طب سنتی با نامهای مفرح القلب، قرنفل بستانی و فرنگ مشك آمده است. نام علمی آن در رشت و اطراف آن وارنگ بو نیز می باشد.
از نظر طبیعت این گیاه گرم و خشك است. برگهای بادرنجبویه را در فرانسه مانند چای دم كرده و به عنوان ضد تشنج، معرق، محرك معده و ضد اسپاسم می خورند.
جویدن آن دهان را خوشبو و از برگهای سر شاخه آن به عنوان تب بر و كنترل بیماریهای مغز، كبد و قلب استفاده می كنند. خوردن آن برای تقویت كبد و معده نافع و به هضم غذاهای سنگین كمك كرده و باد و گاز معده را می برد.
همچنین طبق آخرین تحقیقات انجام شده در كنگره بین المللی آلزایمر این گیاه در درمان آلزایمر نیز موثر است.
سرآمد همه این كلام این كه بادرنجبویه و دم نوش آن به عنوان چای امام علی(ع) معروف گشته و حضرت آن را به عنوان چای مصرف می كردند. پس می توانند یك دمنوش مطمئن در رفع خستگی ها و آرامبخش اعصاب تلقی شود.
طرز تهیه چای بادرنجبویه
یك قاشق غذاخوری بادرنجبویه را در قوری ریخته و به آن آب جوش اضافه كنید و بگذارید به مدت 15 دقیقه دم بكشد. دمنوش به دست آمده را هم به تنهایی و هم با مقدار كمی نبات یا عسل نوش جان بفرمایید.
احادیث منقول از بادرنجویه
امام صادق(ع):
حوك (/ باذروج) سبزی پیامبران است. بدان كه در آن، هشت ویژگی است: هضم كننده است؛ گرفتگی عروق و مجاری را می گشاید؛ آروغ را خوش بو می سازد؛ دهان را بوی خوش می بخشد؛ غذا را دوست داشتنی می سازد؛ درد و بیماری را از درون بدن، بیرون می كشد؛ و امان انسان از جذام است؛ [و] چون در درون انسان جای گیرد، همه بیماری ها را فرو نشاند.
(كذا فی جمیع المصادر، و القیاس: «ثمان». الكافی، جلد 6، صفحه 364، حدیث4، مكارم الأخلاق، جلد1، صفحه 388، حدیث 1309 و فیه «یسهل الدم» بدل «یسل الداء»، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 215، حدیث 13، دانش نامه احادیث پزشكی 236 /1)
امام علی(ع):
نزد پیامبر خدا از حوك- كه همان بادروج است- سخن به میان آوردند. فرمود: «سبزی من و سبزی پیامبران پیش از من است و من، آن را دوست دارم و می خورم».(مكارم الأخلاق، جلد1، صفحه387، حدیث 1306، بحارالأنوار، جلد 66، صفحه 214، حدیث 13 دانش نامه احادیث پزشكی:2/)
آخرین نظرات