«دوازده مهدي از ما هست که نخستين آنها علي بن ابي طالب و آخرين آنها نهمين فرزند من است که او امام قائم به حق است. خداوند زمين مرده را به وسيله ي او زنده مي کند و دين حق را بر تمام اديان پيروز مي گرداند.«له غيبة يرتد فيها اقوام و يثبت علي الدين فيها آخرون، فيوذون و يقال لهم: متي هذا الوعد ان کنتم صادقين. اما ان الصابر في غيبته علي الأذي و التکذيب بمنزلة المجاهد بالسيف بين يدي رسول الله صلي الله عليه و آله».«براي او غيبتي است که گروه‌هايي در آن از دين برمي گردند و گروه‌هايي ديگر بر آيين خود استوار مي مانند و در اين راه آزارها مي بينند، به آنها گفته مي شود: «اين وعده کي خواهد شد اگر راستگويانيد»، آنانکه بر اين آزارها و تکذيب‌ها صبر کنند همانند کسي هستند که شمشير به دست گرفته در پيشاپيش رسول اکرم صلي الله عليه و آله جهاد کند».

? بحار الانوار/ ج51/ ص133

اشهد انک التالی بکتاب الله. (مفاتیح الجنان، زیارت امام حسین(ع))

? نام حسین(ع) با محرم پیوند خورده و جان فشانی او و 72 یار با وفایش به محرم، روح و حیات دمیده است، ماه محرم برای شیعیان و عاشقان سید و سالار شهیدان از سال 61 ه . ق تا به حال، ماه حزن و اندوه بوده است. آنان همه ساله به عشق امام حسین(ع) گرد هم می آیند و از چشمه زلال عنایتش سیراب می شوند. اگرچه مظلومیت سالار شهیدان و سید جوانان اهل بهشت در روز عاشورا بیش تر مطرح شده و از این واقعه سخن های بسیار رفته است، اما شخصیت والای امام حسین(ع) به واقعه عاشورا و آن چه بین ایشان و سپاه یزید رفته خلاصه نمی شود. بدون شک امام حسین(ع) که سلاله پاک نبی مکرم اسلام(ص) است و دوران کودکی خود را در دامان پیامبر(ص) گذرانده، در تمامی ابعاد کم نظیر و نمونه و الگوی همه شیعیان و حق طلبان می باشد.

? #کربلا ؛ نامی است که از گذشته های دور به یادگار مانده؛ از آن زمان که حضرت ابراهیم(ع) در مسیر هجرتش از سرزمین «اور» به مکه، پس از عبور از کناره رود فرات به سرزمین پر برکت کربلا رسید و در آن جا به عبادت خداوند پرداخت.1

? واژه کربلا: درباره این واژه سخنان و گفته های فراوانی وجود دارد؛ کربلا به یک معنا سرزمین بلا و مصیبت خوانده شده است. کربلا ترکیب شده از کار (نجات) و بلاه (حیات و امان) یعنی یافتن حیات، و این مفهوم، 2 هماهنگ با روایتی است که می گوید: کربلا، بقعه ای است که خداوند در آن نوح و کسانی را که به او ایمان آورده بودند، نجات داد. 3

? کربلا به زبان آرامی به معنایِ سرزمین خداست4. در قرآن کریم، خداوند نجات حضرت موسی(ع)، هارون و قوم بنی اسرائیل را از دست فرعون و ظلم های او در حق ایشان تعبیر «کرب» (نجات از بلای عظیم) بیان می کند. «و نجیناهما و قومهما من الکرب العظیم» (صافات: 115) واژه کرب، چهار بار در قرآن مجید آمده است. 5

? امام حسین(ع) مصباح هدایت و کشتی نجات
قرآن کریم، انبیای الهی را هدایت گر مردم به امر الهی در پرتو صبر و یقین و عبادت معرفی می کند: «وجعلناهم ائمه یهدون بامرنا و اوحینا الیهم فعل الخیرات … و کانوا لنا عابدین»6 ، «و جعلنا منهم ائمه یهدون بامرنا لما صبروا و کانوا بأیاتنا یوقنون»7 امام حسین(ع) مظهر این وصف برجسته انبیای الهی است از این رو پیامبر اکرم(ص) او را مصباح و چراغ فروزان هدایت معرفی کرده است: «ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه»8

? 1. آیت الله محسن امین، فی رحاب ائمه اهل البیت، ج 3، ص 101
2. معجم علامات آشوری، شماره 366
3. مجلسی، بحارالانوار، ج 101، ص 33
4. سیدسامی البرری، القرآن و علم الآثار، ک 1، ص 25 23 /5. صافات: 76 و115، انعام: 64، انبیاء: 76
6. انبیاء: 73 /7. سجده: 24
8. بحارالانوار، مجلسی،ج 36، ص 205

آیت الله بهجت(ره):

وقتی ڪه می‌خواهید به روضه بروید، اگر سؤال ڪردند ڪه ڪجا می‌روید، نگویید می‌رویم روضه، بگویید می‌خواهیم برویم ڪربلا. ?

حدیث مفصلى از ابن عباس نقل کرده اند که :

روزى حسین گریه کنان خدمت مادرش فاطمه آمد و عرض کرد: جدم پیامبر از من سیر شده از بس که به خدمتش رفته ام ، حضرت فاطمه (علیهاالسلام ) فرمود: مادرت فدایت شود مگر چه شده ؟
عرض کرد: امروز صبح برادرم حسن را به زانوى راست خود نشانید و دهان او را بوسید و مرا به زانوى چپ نشانید و از دهان من اعراض کرد زیر گلوى مرا بوسید، اى مادر بیا دهان مرا بو کن ببین بوى بدى مى دهد که جدم دهان مرا نبوسیده .
حضرت فاطمه (علیهاالسلام ) فرمود: نه اى فرزندم جدت از تو ملالت پیدا نمى کند به خدا قسم بسیار شنیده ام که جدت مى فرمود: حسین از من است و من از حسین مى باشم تو در گهواره گریه مى کردى پدرم وارد خانه شد فرمود: اى فاطمه ، حسین را ساکت کن آیا نمى دانى گریه او مرا اذیت مى کند مکرر جدت مى فرمود: ((اللهم انى احبّه و احب من یحبه )) خدایا من حسین را دوست مى دارم و دوست مى دارم کسیکه حسین را دوست دارد.
حضرت فاطمه (علیهاالسلام ): دست حسین (ع ) را گرفت و حضور پیامبر(ص ) آورد و عرضکرد: بابا آیا شما نمى فرمودى حسین ریحانه من است ، آیا نفرمودى حسین زینت زمین و آسمان است ، آیا نفرمودى بوى بهشت را از حسین مى شنوم .
فرمود: بلى . عرضکرد: حسین از این رنجیده که چرا دهان او را نبوسیده اى مثل آنکه دهان برادرش را بوسیده اى فرمود در این مطلب سرّى است که مى ترسم دلت بشکند و طاقت نیاورى ، عرض کرد شما را به حق خدا سرّش ‍ را بفرما.
فرمود: اینک جبرئیل به من خبر داد که به حسن زهر مى خورانند و من محل زهر خوردن او را بوسیدم و حسین را با تیغ جفا نحر مى کنند، پس ‍ جاى نحر او را بوئیدم . همینکه حضرت فاطمه (علیهاالسلام ) این قضیه را شنید بلند بلند گریه کرد و به صورت خود لطمه زد و خاک به سر کرد، فاطمه فرمود: حسین را کجا مى کشند؟ فرمود: در زمینى که آنجا را کربلا مى گویند، عرضکرد: به چه سبب او را شهید مى کنند؟ فرمود: اهل کوفه نامه هایى براى او مى نویسند که تو از جانب خدا و پیامبر خلیفه مى باشى به سوى ما بیا، همینکه مى رود او را با لب تشنه شهید مى کنند.
هر چه صدا مى زند آیا کسى هست ما را یارى کند کسى جوابش نمى دهد عاقبت او را مثل گوسفند ذبح مى کنند، برادران و فرزندان او را شهید مى کنند، سرهاى آنها را بالاى نیزه مى کنند، فاطمه فریاد برآورد پس تمام مردم به گریه درآمدند جبرئیل نازل شد یا محمد خدا به تو سلام مى رساند و مى فرماید فاطمه را ساکت کن که ملائکه آسمانها را به گریه درآورد و مى فرماید و به عزت و جلالم قسم که شیعیانى براى او خلق مى کنم که مالها و جانهاى خود را در راه عزا و زیارت او انفاق کنند، آگاه باش که هر کس او را بعد از شهادتش زیارت کند به هر قدمى که برمى دارد ثواب یک حج مقبول برایش نوشته مى شود و هر کس برایش گریه کند ملائکه اشکهاى او را در شیشه هاى بلور ضبط مى کنند و روز قیامت که مى شود و آتش جهنم شعله مى کشد به او مى گویند: اى دوست خدا بگیر این اشکى است که در مصیبت مولایت حسین ریخته اى و از آتش آزاد شدى ، پس یک قطره از آن اشکها را به آتش جهنم مى زنند آتش جهنم پانصد سال راه از آن بنده دور مى شود.
پیامبر خدا(ص ) به حضرت فاطمه (علیهاالسلام ) این بشارتها را داد فاطمه سجده شکر به جاى آورد حسین عرضکرد یا جداه جزاى آنها در نزد شما چیست ؟ فرمود: من آنها را در نزد خدا شفاعت مى کنم رو به پدر بزرگوارش ‍ کرد و فرمود: شما چه مى کنى ؟ فرمود: من هم آنها را از آب کوثر سیراب مى کنم ، از برادرش امام حسن 7 پرسید شما چه مى کنى ؟ فرمود: من داخل بهشت نمى شوم مگر با آنها داخل شوم .
حضرت فاطمه (علیهاالسلام ) هم فرمود: به عزت پروردگارم قسم و به حق پدر و شوهرم من جلوى در بهشت با چشم گریان مى ایستم تا خداوند مرا شفیع آنها کند.
حضرت سیدالشهداء هم فرمود: به حق جد و پدرم قسم من هم از خدا سؤ ال مى کنم که قصرهاى آنها در بهشت مقابل قصر خودم باشد.(1)

پی نوشت : 1- ثمرات الحیوة : ج 1، ص 98
? منبع: داستانهایی از گریه بر امام حسین علیه السلام ، تالیف علی میر خلف زاده
???

#همایش_شیرخورگان_در شهر دانیال نبی(ع) برگزار شد.
#به_قلم_خودم

در اولین جمعه ماه عزای ارباب بی کفن به رسم زیبای هر ساله مادران کودکان دلبندشان را لباس عزا پوشیدن و به مجلس عزای مولایمان حسین(ع) اوردند تا ضمن بپا داشتن مراسم سوگواری دردانه ای حسین(ع) کودکانشان را نذر شیرخواره ای مولایشان کنند و عهد میثاقی دوباره داشته باشند با منتقم آل محمد(ص) که مولا جان کودکان ما فدای دل داغدارت .
این مراسم سراسر معنویت و اشک در شهر شوش در مقبرهٔ شاعر شهید اهل بیت (ع) دعبل خزائی و با حضور باشکوه مادران و کودکانشان برگزار شد.
مراسم با نوای روح بخش قرآن توسط قاری بین المللی آقای باقری آغاز شد
نکته قابل توجه و محسوس مراسم امسال گرمای زیاد هوا و رطوبت بالای آن(شرجی) بود اما مادرانِ عاشق شش ماهه امام حسین(ع) عاشقانه شیرخوارگان خود را که گرمای هوا بی نایشان کرده بود را روی دست گرفته بودند و اشک میریختن بیاد عطش علی اصغر(ع).
و چه زیبا خوندند دعای سلامتی امام زمانشان را(عج)…انگار میدانستد آقایشان غصه دار است…اللهم کن لولیک الحجة الحسن(ع)……و چه زیبا تر سلام دادند به مولای تشنه لب…السلام علی الحسین(ع)….و کودکان که بی تاب از گرما و شرجی هوا شده بودند چه زیبا تداعی می کردند حال لحظات پُر از عطش و اشک و آه عصر عاشورا و لبان خشک علی اصغر(ع) و مادران بی تاب از بی تابی کودکان چه زیبا حال بیقرار رباب را برایت تداعی می کردند
«هم میخندی هم میگریی
نه شیری دارم نه آبی
زبون خشکت رو هی بیرون نیار ببرون میمیرم
نای گریه هم نداری
دیگه پیداش میشه عمو
آخه حرف عباس حرفه
چه بالای سرم اومد که دیگه عموت نیومد
میدمت دست بابات دیگه این راه آخره»
هوای گرم….شرجی….تشنگی…..طفل شیرخوار…….
زمانی که مداح از شرمندگی مولای تشنه لبان از تشنگی طفل شیرخوارش گفت مادران طفلان خود را روی دست گرفتند و هم نوای با هم لبیک یا حسین(ع) گفتند….
و زمانی که از حرمله و تیر سه شعبه و سفیدی گلو و اذن الی اذن

نکنه یه روزی بچه ای تشنه باشه
توی سینه مادری شیر نباشه
بیاید با رباب همتون روضه خون شید
پای گهواره ای علی نوحه خون شید
بخونید ان شاءالله بارون بباره یا عمو براش اب بیاره
لا لای لا لای لا لای علی جان
و امان از دل مادر دلشکسته ای علی اصغر(ع)
و مادران با نوای یا حسین(ع) میثاق خود را با صاحب عزا ابا صالح المهدی(عج) اعلام کردند و کودکان خود را نذر دل شکسته اش کردند باشد که این طفلان سربازان واقعی اش شوند. ان شاءالله