جاذبه نماز
قال علي - عليه السلام - :
كان رسول الله - صلي الله عليه وآله - لايوثر علي الصلوات عشاء و لاغيره و كان اذا دخل وقتها كانه لايعرف اهلا و لاجميعا ؛
رسول خدا (ص ) هيچ چيز را نه شام و نه غير آن را ، بر نماز مقدم نمي داشت ؛ هرگاه وقت نماز فرا مي رسيد ، رسول خدا (ص ) ديگر نه خانواده مي شناخت و نه دوست .
(سنن نبوي ، ص 14)

اوقات نمازهاي پنجگانه
قال علي - عليه السلام - :
اما بعد ، فصلوا بالناس الظهر حتي تفي الشمس مثل مربض العنز ، و صلوا بهم العصر و الشمس بيضاء حية في عضو من النهار حين يسار فيها فرسخان ، و صلوا بهم المغرب حين يفطر الصائم و يدفع الحاج الي مني ، و صلوا بهم العشاء حين يتواري الشفق الي ثلث الليل ، و صلوا بهم الغداة و الرجل يعرف وجه صاحبه ، و صلوا بهم صلاة اضعفهم و لاتكونوا فتانين ؛
اما بعد ، نماز ظهر را با مردم (به جماعت ) هنگامي برپاي داريد كه آفتاب ميل به طرف مغرب كند و سايه آن به اندازه ديوار آغل بز شود ، و نماز عصر را هنگامي بر پاي داريد كه آفتاب در پرده اي از روز همچنان روشن است و ميتوان تا دو فرسخ پياده راه رفت . نماز مغرب را در موقعي بگزاريد كه روزه دار افطار ميكند ، و حاجيان از عرفات به منا مي آيند ، و نماز عشاء را در وقتي كه شفق ناپديد مي شود تا يك سوم شب ، بر پاي داريد . و نماز صبح را موقعي بر پاي داريد كه اگر كسي در آن روشني كم ديگري را ديد او را بشناسد .
(نهج البلاغه ، فيض الاسلام ، ص 986)

پيامبر (ص ) و نماز اول وقت
عن عائشة قالت :
كان رسول الله - صلي الله عليه وآله - يحدثنا و نحدثه فاذا حضرت الصلوة فكانه لم يعرفنا و لم نعرفه اشتغالا بعظمة الله ؛
پيامبر خدا (ص ) با ما و ما با او سخن مي گفتيم ، چون هنگام وقت نماز مي رسيد پيامبر خدا (ص ) به سبب توجه به عظمت حق تعالي ، چنان بود كه گويي ما را نشناخته و ما او را نمي شناسيم .
(محجة البيضاء ، ج 1 ، ص 350)

نماز اول وقت ، ميزان انتخاب دوست
قال الصادق - عليه السلام - :
اختبروا اخوانكم بخصلتين فان كانتا فيهم و الا فاعزب ثم اعزب ثم اعزب المحافظة علي الصلوات في مواقيتها و البر بالاخوان في العسر و اليسر ؛
برادران خود را در زمينه دو خصلت ، آزمايش كنيد ، اگر اين دو خصلت را دارا بودند (به دوستي و رفاقت باآنان ادامه دهيد) ، وگرنه از آنان دوري كنيد ، دوري كنيد ، دوري كنيد ، و آن دو خصلت عبارت است از :
1 - مراقبت بر نماز در وقت .
2 - احسان و نيكي به برادران در حالت تنگدستي و گشايش .
(وسائل الشيعه ، ج 8 ، ص 503)

ضايع كردن وقت معين
عن داود بن فرقد قال :
قلت لابي عبدالله - عليه السلام - قوله تعالي : (ان الصلاة كانت علي المؤ منين كتابا موقوتا) ، قال : كتابا ثابتا و ليس ان عجلت قليلا او اخرت قليلا بالذي يضرك ما لم تضيع تلك الاضاعة فان الله - عز و جل - يقول لقوم اضاعوا الصلوة و اتبعوا الشهوات فسوف يلقون غيا ؛
اين فرقد گفت : از امام صادق (ع ) در مورد اين آيه پرسيدم (به درستي كه نماز بر مؤ منين واجب است در وقت معين ) . حضرت فرمودند : نماز واجب حتمي و ثابت و در وقت معين است ، و مختصر تعجيل و تاخير در وقت معين . مادامي كه نماز ضايع نشود ضرري به نماز نمي رساند پس به درستي كه خداي عز و جل در مورد قومي فرموده است : ضايع كردند نماز را و پيروي كردند خواهشها را ، پس زود باشد كه ببيند شر را .
(وسائل الشيعه ، ج 3 ، ص 19)