روح نماز در عالم برزخ
قال الصادق - عليه السلام - :
اذا وقع الانسان في قبره . . . . كان الصلوة عن يمينه و الزكوة عن شماله و البر ظل عليه ، قال الصبر للصلوة و الزكوة و البر : دونكم صاحبكم فان عجزتم عنه فانا دونه ؛
هنگامي كه انسان در قبر خود قرار گرفت ، (نماز) در طرف راست و زكات در طرف چپ وي قرار مي گيرند ، و نيكيهايش بر سر وي سايه مي گسترانند ؛ در اين هنگام ، (صبر) به نماز و زكات و نيكيهاي وي مي گويد : صاحب خود را دريابيد و اگر عاجز مانديد من او را كفايت مي كنم و با او خواهم بود .
(سفينة البحار ، صبر ، ج 2 ، ص 5)

مقايسه نماز با حج و روزه
في الحديث :
الحج افضل من الصلاة و الصيام ، لان المصلي انما يشتغل عن اهله ساعة و الصائم بياض يوم و ان الحاج . . . يطيل غيبته عن اهله . . . ؛
در حديث آمده است كه : (حج ) برتر از نماز و روزه است ، زيرا انسان نمازگزار فقط در فرصتي كوتاه از لذات خود صرفنظر مي كند ، وروزه دار هم از صبح تا غروب از آن دست مي كشد ولي حاجي ، در فرصتي طولاني ، از زن (و فرزند) خود چشم مي پوشد .
(بحارالانوار ، ج 99 ، ص 18)

شفيع نمازگزار
قال رسول الله - صلي الله عليه وآله - :
الصلاة شفيع بينه و بين ملك الموت ؛
نماز شفيع نمازگزار در نزد ملك الموت است .
(بحارالانوار ، ج 82 ، ص 232)

راز سجود بر آدم
و في الحديث
قال الله تعالي : يا ادم انما امرت الملائكة بتعظيمك بالسجود لك اذكنت وعاء لهذه الانوار و لو كنت سالتني بهم قبل خطيئتك ان اعصمك منها و ان افطنك لدواعي عدوك ابليس حتي تحرز منها لكنت قد جعلت ذلك ؛
در حديث آمده است : كه خداوند متعال به آدم فرمود : اي آدم البته به عنوان عظمت تو فرشتگان را دستور دادم تا در برابرت سجده كنند به خاطر آن كه در ذات و سرشت تو نور ولايت جاي دارد .
(بحارالانوار ، ج 11 ، ص 192)

اثر خلوص در نماز
عن ابي عبدالله - عليه السلام - قال :
في التورية مكتوب : يابن ادم ، تفرغ لعبادتي ، املاقلبك غني و لا اكلك الي طلبك ، و علي ان اسد فاقتك و املاقلبك خوفا مني ، و ان لا تفرغ لعبادتي ، املاقلبك شغلا بالدنيا ثم لااسد فافتك و اكلك الي طلبك ؛
در تورات نوشته شده است : اي پسر آدم ، فارغ شو از براي عبادت من ، تا پر كنم قلب تو را از بي نيازي و واگذار نكنم تو را به سوي طلب خويش ، و بر من است كه ببندم راه فقر تو را و پر كنم دل تو را از خوف خويش و اگر فارغ نشوي براي عبادتم ، پر كنم دول تو را از اشتغال به دنيا پس از آن نبندم فقر تو را و واگذارم تو را به سوي طلبت .
(اصول كافي ، ج 2 ، ص 83)