فرمانده عراقى اردوگاه تو چاقى و بدقوارگى رو دست نداشت.
با صورت سیاه و دماغ گنده و سبیل هاى پاچه گاوى و هیكل چند لایه و خیكى اش بین اُسراى ایرانى به اسى بشكه معروف بود.
آن روز بعد از آمار رو كرد به ما و گفت:
«اى آتش پرست ها! امروز روز شادى و رقص و آواز است. امروز روز تولد سید الرئیس صدام حسین است!»
به زور جلوى خنده مان را گرفتیم.
بدمصب ها نمى گذاشتند نماز بخوانیم و روزه بگیریم اما تا دلتان بخواهد ازَمان مى خواستند برقصیم و قِر بدهیم! ما هم كه این كاره نبودیم و زیر بار نمى رفتیم.
آن روز هر چه اسى بشكه تهدید كرد و فحش داد و التماس كرد كه برقصیم و دست افشانى كنیم.
زیر بار نرفتیم تا اینكه تهدید كرد اسراى نوجوان را شكنجه خواهد كرد.
سرانجام راضى شدیم كه فقط كف بزنیم و اسى بشكه خودش زحمت قِر دادن و رقصیدن را بكشد و مراسم شروع شد.
اسى بشكه رفت وسط حلقه اسیران و شروع كرد به رقصیدن و نعره زدن ك مثلا ترانه مى خواند.
ما هم دست مى زدیم كه یك هو زمزمه اى بلند شد كه:
خِرسُ به رقص آوردیم دمِشُ به دست آوردیم! اسى بشكه شكم و كپل مى چرخاند و ما مى خواندیم و كِركِر مى كردیم.?
منبع:کتاب رفاقت به سبک تانک?
@revayatgari95
آخرین نظرات