«شیعه پاسخ می دهد»
چرا گرایش به مادیات و ظاهر دنیایى بیشتر و آسان‏تر از گرایش به آخرت و امور معنوى است؟
پاسخ اجمالی

همان گونه که در عالم طبیعت حرکت نزولى آسان‏تر از حرکت صعودى است، حرکت و سیر در امور معنوى و اخلاقى نیز این چنین است.

 در اصطلاح قرآن کریم، به حرکت صعودى همراه با تلاش و رنج"کَدْح” گفته مى‏شود. خداوند در سوره‏ ى انشقاق آیه ی 6 مى‏فرماید:« اى انسان تو در سیر به سوى پروردگارت تلاش مى‏کنى همراه با زحمت و رنج ]کدح[».

 در حالی که دنیا، دنیا نامیده شد چون که پست‏ تر از هر چیزى است. و براى سقوط در درّه هوى و هوس کافى است انسان چشم خویش را نسبت به کمالات و پاکى‏ها و فطرت و عقلانیت فرو بندد.

حرکت به سوى معنویت همچون صعود کردن بر کوه سخت و دشوار است ، اما حرکت در مسیر تمایلات نفسانى چونان حرکت در سراشیبى و فرود، سهل است و آسان؛ زیرا گرایش به سوى آخرت و امور معنوى، حرکت به سمت فطرت الاهى و گرایش به دنیا و مادیات، حرکت بر اساس طبیعت مادى است و انسان، انس بیشترى با ظواهر و عالم ماده دارد.

پاسخ تفصیلی

http://yon.ir/Tri6

مجمع جهانی شیعه شناسی

شیعه پاسخ می دهد
پاسخ اجمالی

مکتب حیات بخش اسلام به عنوان آخرین شریعت الاهی، دینی جامع و کامل است. از این‌روی در اسلام، احکام و قوانین اجتماعی همانند احکام فردی مورد اهتمام قرار گرفته است. از نگاه اسلام، زندگی اجتماعی و روابط افراد یک جامعه و وظایف یک شهروند در قبال مردم و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، دارای اصول و ضوابطی است که هر فرد مسلمان در مناسبات و رفتارهای اجتماعی ملزم به رعایت آنها است.

برخی از مهم‌ترین وظایف یک شهروند در جامعه‌ی اسلامی عبارت‌اند از:

1. پایمال نکردن حقوق مردم (حق الناس) و احترام به حقوق شهروندان.

جلوه‌هایی از این ضابطه را می‌توانیم در تاکید ورزیدن اسلام بر عدم تضییع حقوق همسایگان و عابرین در کوچه و خیابان و…مشاهده کنیم.

2. احساس مسئولیت نسبت به هم‌نوعان و کمک رسانی به آنان، به هنگام بروز بلاهای طبیعی و غیر طبیعی.

طبق آموزه‌های اسلامی یک شهروند در جامعه‌ی اسلامی باید نسبت به حل مشکلات سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و …  کوشا باشد و نباید از کنار بلایای طبیعی همچون حوادث غیر مترقّبه و بلایای اخلاقی و ناهنجاری‌های اجتماعی، بی‌تفاوت گذر کند.

3. رعایت اخلاق اسلامی در تعاملات اجتماعی که از آن جمله‌اند: داشتن حُسن خلق و رویی گشاده، تواضع و فروتنی، حلم و بردباری و مدارا کردن با مردم و شهروندان.

http://yon.ir/ugRu

صدقه دادن چه آدابی دارد؟
پاسخ اجمالی

یکی از کارهای ارزشمند اجتماعی، دادن صدقه است. صدقه دارای آدابی است که رعایت آنها در افزایش ثواب صدقه، نقش بسزایی دارد.

برخی از آداب صدقه عبارت‌اند از: صدقه از بهترین و پاک‌ترین اموال، اولویت نسبت به خویشاوندان، درخواست دعا از فقیر، منت نگذاشتن، صدقه دادن قبل از درخواست، و نگاه نکردن به چهره فقیر.

گفتنی است در کنار این آداب که برخی از آنها ذکر شد، آداب دیگری نیز وجود دارد که دلیل شرعی ندارند؛ مانند چرخاندن صدقه دور سر افراد.

این نوع اعمال با این‌که دلیل شرعی ندارند، اما از کارهایی نمادینی هستند که نشانگر دفع بلا از خانواده است و به خودی خود اشکال ندارد، مگر این‌که به عنوان عملی دینی انجام گیرد که در این صورت،‌ بدعت خواهد بود

پاسخ تفصیلی

http://yon.ir/ZwwT

راه های پاک شدن از گناه کدام است؟

راه های آمرزش و بخشودگى گناه متعدد است

پاسخ اجمالی

راه های آمرزش و بخشودگى گناه متعدد است که در ذیل بدان اشاره می کنیم:

توبه و بازگشت بسوى خدا با شرایط آن.

انجام کارهاى نیک فوق العاده‏اى که سبب آمرزش اعمال زشت مى‏گردد.

پرهیز از گناهان” کبیره” که موجب بخشش گناهان” صغیره” می­گردد.

تحمل گرفتاری ها و مصائب دنیا و سختی های برزخ و مواقف آغازین رستاخیز، ناخالصی های مومنان را می زداید.

 شفاعت. البته باید توجه داشت که شفاعت به شرط تغییر و تحول فرد گناه کار از وضعیت قبلی و داشتن قابلیت های لازم برای آمرزش، موجب پاک شدن او از گناهانش می شود

عفو الهى که شامل افرادى مى‏شود که شرایط و شایستگى آن را داشته باشند. یعنی شامل مؤمنانى می شود که از نظر عمل کوتاهى یا آلودگى داشته‏اند.

پاسخ تفصیلی

http://yon.ir/7G8k

پاسخ

در فرهنگ محاوره، کلمه مردم اختصاص به مردان ندارد، گاه مي گويند مردان، گاه مي گويند زنان، گاه مي گويند مردم. مردم يعني همه ي افراد جامعه ، اعم از زن و مرد. اگر گفتند مردان، اين در مقابل زنان است و اگر گفتند زنان، اين در مقابل مردان است.
در فرهنگ محاوره در غرب و شرق عالم مي گويند مردم اين چنين اند، مردم انقلاب کردند، مبارزه کردند. وقتي مي گويند مردم، اختصاصي به مردان ندارد. قرآن کريم هم سه گونه سخن مي گويد، گاهي که خطاب به عموم جامعه است به مذکر اشاره دارد مثل «الذين» و «المؤمنون» گاهي که تعبير به «رجال» دارد، وظيفه اختصاصي مردان را ذکر مي کند، گاهي هم تعبير به «نساء» دارد که وظيفه اختصاصي زن ها را بيان مي کند.
فرهنگ محاوره، فرهنگ مردم است نه مردان و قرآن کريم هم براساس همين فرهنگ محاوره سخن مي گويد. گاهي ذات اقدس اله مي فرمايد: مريم(س) نمونه ي مردم خوب است، يا آسيه نمونه ي مردم خوب است: (و ضرب الله مثلا للذين آمنوا امرأه فرعون)(1) در مورد زن نوح و لوط هم فرمود اينها نمونه ي مردم بد هستند: (ضرب الله مثلا للذين کفروا امرأه و امرأه لوط)(2).
ائمه (ع) نمونه ي مردم خوبند و همه ي افراد جامعه، چه زن و چه مرد بايد به آنها اقتدا کنند. فاطمه زهرا(س) هم اين چنين است، نمونه ي مردم خوب است، نه نمونه ي زنان خوب. ذات اقدس اله در آيه اي که تلاوت شد نفرمود نمونه ي زنان خوب زن فرعون است، نفرمود نمونه ي زنان خوب مريم است بلکه فرمود: مريم و آسيه نمونه مردم خوب هستند.
پس انسان خوب، نمونه ي انسان هاي ديگر است چه مرد باشد چه زن. خداوند متعال در سوره مبارکه ي نحل مي فرمايد: (من عمل صالحا من ذکر أو أنثي و هو مؤمن فلنحيينه حياه طيبه) (3) اگر کسي داراي جان و عقيده سالم بود و کارهاي صالح انجام داد، زن باشد يا مرد، ما به او حيات طيبه مي دهيم.
در اواخر سوره ي آل عمران (که مستحب است انسان موقعي که براي نماز شب برمي خيزد اين جملات را قرائت کند)آمده است: (فاستجاب لهم ربهم أني لا أضيع عمل عامل منکم من ذکر أو أنثي بعضکم من بعض)(4) اگر کسي مؤمن باشد و عمل خير انجام دهد چه زن و چه مرد، اجر او را ضايع نمي کنيم. در سوره ي مبارکه ي احزاب هم مفصلا مردان و زنان را کنار هم ذکر مي کند: (ان المسلمين و المسلمات و المؤمنين و المؤمنات و القانتين و القانتات…)(5) بنابراين هرگز خطاب هاي قرآني به مردان نيست، خطاب به مردم است.

[1]- سوره ي تحريم (66): آيه ي 11.
[2]- سوره ي تحريم (66): آيه ي 10.
[3]- سوره ي نحل (16): آيه ي 97.
[4]- سوره ي آل عمران (3): آيه ي 5.
[5]- سوره ي احزاب(33): آيه ي 35