​?️ کجای کاریم؟؟؟

? خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست؟ خسته شده ام، در هیاهوی شهر به دنبال گمشده ی خود میگردم، گم شده یا نه شایدم من گم شده ام، آری گم شده در مثلث برمودای غفلت، هوس و گناه…
? در گیر و دار مشغله های پوچ زندگی، در بالا و پائین شدن قیمت دلار، خودمان را هم گیج کرده ایم میان این همه آمال واهی که به قول خودمان داریم «زندگی» میکنیم؛ کدام زندگی، دانه زندگیمان در باتلاق گناهانمان گندیده و بویش، زمین را که هیچ، کُلّ منظومه شمسی را برداشته و با ادکلن مارک میخواهیم جبرانش کنیم…
? و چه خوب خودمان را به آن راه میزنیم که انگار نه انگار یک نفر هزارو چند صد سال به انتظار ما نشسته و دنبال یار میگردد و ما تازه چله ی ترک گناه میگیریم آن هم نصفه نیمه رهایش میکنیم، واقعا کجای کاریم؟
تمام هفته گناه و غروبِ جمعه دعا

کمی خجالت از این انتظار هم خوب است

◾بخدا قسم که زینب، نکند هنوز باور

که تنت به کربلا و، سر توست روبرویم◾

 در زمان میرزای شیرازی طلبه ای با لباس کهنه بر درخانه اش آمد و گفت: میرزا را کاردارم.

مردم گفتند: میرزا بر مجتهدین وقت ندارد آن موقع تو آمده ای و میگویی میرزا را کار دارم؟

گفت: عیبی ندارد من میروم اما به میرزا بگویید فلانی آمده بود.

خبر به میرزای شیرازی رسید، ناگهان میرزا سرو پای برهنه دوید و طلبه را درآغوش گرفت.

دفتردار میرزا تعجب کرد…

وقتی آن طلبه رفت، میرزا گفت: دوست داشتم ثواب این همه مجتهد که تربیت کردم برای این طلبه باشد و ارزش یک کارش را به من بدهد.

گفتند: میرزا کار این طلبه مگر چه بوده؟

میرزا گفت: این طلبه به یکی ازدهات های سنی نشین رفت و گفت بچه هایتان را بیاورید قرآن یاد می دهم بدون پول
سنی ها گفتند خوب است بدون پول است.
این طلبه از اول که قران یاد این بچه ها می داد بذر محبت امیرالمؤمنین را دردل این بچه ها کاشت این ها بزرگ که شدند شیعه شدند و پدرانشان را از مذهب باطل به مذهب حق راهنمایی کردند.
دیری نگذشت که این دهات تماما شیعه شد.
این طلبه 15سال شب ها بردر خانه ها می رفت و یواشکی نانی که ان ها بیرون می انداختند را می خورد 15سال اینگونه زحمت کشید تا توانست یک روستا را شیعه کند.

? مصباح الهدی آیت الله وحید خراسانی

​غذاى حرام چرك و خونابه‏ اى بيش نيست؛ اگر بصيرت داشته باشيم‏

حاجى مؤمن، سرايدار مسجد «سردزك شيراز» گويد: در ايّام جوانى اشتياق وافر به ديدن امام زمان (عج) طورى مرا فرا گرفته بود كه از خورد و خوراك انداخته و هر روز نحيف‏ تر و لاغر تر مى‏ شدم؛ به طورى‏كه روزى بر اثر ضعف بى‏ هوش به زمين افتادم. ناگاه صدايى به گوشم رسيد: حاجى مؤمن برخيز از غذايى كه براى تو آورده ‏اند تناول كن و … اين راهش نيست.

بلند شده و شخص نورانى را كنارم ديدم، ايشان به من فرمودند: شما همراه امام جماعت مسجد به «مشهد» برويد! در «قم» شخصى را ملاقات خواهيد نمود، به دستور هاى او عمل كنيد.

مبلغى هم پول به من مرحمت فرمودند و از نظرم ناپديد شدند. من غذا را خورده و فردايش از سيّد هاشم امام جماعت مسجد خواستم كه همراهشان به مشهد بروم و با قصد توقّف چند روزه در قم حركت كرديم.

در حرم حضرت معصومه (س) در قم، شخصى با عبا و كلاه پشمى نمدى به من گفت: حاج مؤمن در «تهران» براى شما مشكلى پيش مى‏ آيد و ده روز توقّف مى‏ كنيد؛ ولى نگران نباشيد. خود به خود حل مى‏ شود. من مى ‏روم «تبريز» ازپدر و مادرم خدا حافظى كنم و در تهران به شما ملحق مى شوم.

پس از رفع مشكل از شهربانى تهران، سيّدهاشم ماشينى در بست گرفت تا در راه خود و خانواده‏ اش راحت باشند. موقع حركت آن شخص آمد و درخواست كرد كه همراه ما بيايد و سيّد هاشم نيز موافقت كرد. من و آن شخص غريب در ماشين كنار هم نشستيم. او از من درخواست كرد كه در راه نه از غذاى سيّد هاشم و نه از غذاى قهوه خانه ‏هاى بين راهى بخورم.

او غذايى همراه داشت كه با هم مى ‏خورديم. در راه يك بار به اصرار سيّد هاشم خواستم لقمه‏اى از غذاى آنها بخورم كه آن را چرك و خونابه ديده و از خوردن منصرف شدم.

نزديكى‏هاى مشهد آن شخص به من گفت: امروز آخرين روز عمرم است و شما مسئول دفن و كفن من هستيد و سيّد هاشم نيز شما را در اين كار كمك خواهد كرد.

 پس مقدارى پول نيز از بابت هزينه حمل جسد و دفن و كفن به من داد.

وقتى ماشين براى استراحت توقّف كرد و آن مرد شريف، پشت تپّه ‏اى رفت. چون دير كرد به دنبالش رفته، ديديم كه رو به قبله دراز كشيده و عبا بر سر گذارده و جان به جان آفرين تسليم كرده. موضوع را با سيّد هاشم در ميان گذاشتم. او ناراحت شد از اينكه من از اوّل جريان را با او در ميان نگذاشته‏ ام تا از وجودش استفاده كرده باشد. من نيز اجازه چنين كارى نداشتم. طبق وصيّت او عمل كرديم.

منبع: تلخيص از نا گفته‏هاى عارفان، محمّد جواد نور محمّدى، ص 105.

​?سیاسی‌ترین موضوع، معنوی‌ترین موضوع است!

?«مرگ بر آمریکا» یعنی ریشه‌کنیِ فقر!

◻️یکی از مهم‌ترین راه‌های افزایش معنویت، «توجه به مسائل سیاسی» است. بالاترین پاداش‌های معنوی در امور اجتماعی است؛ نه در امور فردی!
◼️هیچ‌کسی با نماز شب و مناجات و «دعا برای موضوعات فردی» آن‌چنان نمی‌تواند رشد معنوی کند که در مناجات و «دعا برای جامعۀ اسلامی و امور سیاسی» می‌تواند تقرب پیدا کند.
◻️تا وقتی ارتباط معنویت و سیاست را درک نکنیم، دچار انواع سکولاریزم خواهیم بود. سکولاریزم فقط این نیست که «دیانت» را از سیاست جدا بدانیم؛ همین‌که «معنویت» را از سیاست جدا بدانیم، قدمی به‌سوی سکولاریزم است.
◼️انقلابی‌گری و دلسوزی برای جامعه، بالاترین و بهترین عبادت‌هاست. پیامبر(ص) می‌فرماید: عابدترین مردم کسی است که دلسوزترین فرد برای جامعۀ اسلامی باشد.
◻️وقتی صدقه‌دادن و کمک به یک فقیر این‌قدر ثواب دارد، اگر برای ریشه‌کن کردن فقر اقدام کنیم، حتماً خیلی بیشتر ثواب دارد! اما ریشه‌کن کردن فقر با چیست؟ همین «مرگ بر آمریکایی» که می‌گویید یعنی ریشه‌کن کردن فقر.
 ?نماز جمعه تهران- ۹۷.۰۳.۰۴

?متن کامل در:

@Panahian_text

@panahian_ir

رمضان_ماه_امید_برای_ظهور (شرحی بر دعای افتتاح)_ ج۲

?اگر می‌خواهی ماه رمضان متفاوتی داشته باشی در این ماه، توجهت را به امام‌زمان(ع) و تمنّایت را برای ظهور، بیشتر کن.
?شب‌های این ماه رمضان را با دعای افتتاح-که سرشار از تمنای ظهور است- سر کنید، آن‌وقت ببینید آیا ماه رمضانتان متفاوت با سال‌های قبل می‌شود یا نه؟ تا نیمۀ ماه، حتماً تفاوتش را حس خواهید کرد.
? اینکه انسان در دعاهایش، مسائل اجتماعی و جهانی-مثل ظهور- را ذکر کند، علامت بزرگی اوست؛ بزرگی انسان به داشتن دغدغه‌های بزرگ است. 
?در این ماه رمضان به خدا نشان بدهیم که دغدغۀ باعظمت ظهور را داریم و سعۀ وجودیِ «تمنا برای دولت کریمۀ امام‌زمان‌(ع)» را به‌دست آورده‌ایم.

?صوت جلسه در:  

@Panahian_mp3

?متن کامل در:

@Panahian_text   

@Panahian_ir

دریافت از سایت:

bayanmanavi.ir/post/4710